Dodano: 21 grudnia 2008
Szeroko występująca i częsta na piaszczystych glebach lasów iglastych, najchętniej sosnowych, ale też pod świerkami i jodłami. Można spotkać ten gatunek również w lasach mieszanych. Rośnie pojedynczo lub w grupach od końca lata do późnej jesieni.
Występuje również pod nazwami: Agaricus portentosus Fr.; Gyrophila portentosa (Fr.) Quél.; Gyrophila sejuncta var. portentosa (Fr.) Quél.; Melanoleuca portentosa (Fr.) Murrill
Do rodzaju Tricholoma należy 58 gatunków. Są to:
- Tricholoma acerbum
- Tricholoma aestuans
- Tricholoma albobrunneum
- Tricholoma album
- Tricholoma apium
- Tricholoma argyraceum
- Tricholoma arvernense
- Tricholoma aurantium
- Tricholoma batschii
- Tricholoma bresadolanum
- Tricholoma bubalinum
- Tricholoma bufonium
- Tricholoma caligatum
- Tricholoma cartilagineum
- Tricholoma cingulatum
- Tricholoma colossus
- Tricholoma columbetta
- Tricholoma elegans
- Tricholoma focale
- Tricholoma fracticum
- Tricholoma fulvum
- Tricholoma gausapatum
- Tricholoma goliath
- Tricholoma imbricatum
- Tricholoma inamoenum
- Tricholoma intermedium
- Tricholoma lascivum
- Tricholoma luridum
- Tricholoma magnivelare
- Tricholoma matsutake
- Tricholoma muricatum
- Tricholoma myomyces
- Tricholoma nauseosum
- Tricholoma orirubens
- Tricholoma persicinum
- Tricholoma pessundatum
- Tricholoma populinum
- Tricholoma portentosum
- Tricholoma psammopus
- Tricholoma pseudonictitans
- Tricholoma robustum
- Tricholoma scalpturatum
- Tricholoma sciodes
- Tricholoma sejunctum
- Tricholoma stans
- Tricholoma stiparophyllum
- Tricholoma sudum
- Tricholoma sulphurescens
- Tricholoma testaceum
- Tricholoma tigrinum
- Tricholoma triste
- Tricholoma unifactum
- Tricholoma ustale
- Tricholoma ustaloides
- Tricholoma vaccinum
- Tricholoma vinaceogriseum
- Tricholoma virgatum
- Tricholoma viridifucatum
- Tricholoma viridilutescens
- Tricholoma viridiolivaceum
Gąska niekształtna, Tricholoma portentosum (Fr.) Quél. 1872 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz osiąga średnicę od 40 do 120 mm. W kolorze ciemnopopielatym, czasem nabiega ochrowym lub brązowawym odcieniem. Powierzchnia gładka od środka pokryta promieniście rozchodzącymi się włókienkami w kolorze czerniawym. Podczas wilgotnej aury lepka, a podczas suchej błyszcząca. W kształcie początkowo dzwonowato-wypukły na szczycie z obłym garbkiem. Z wiekiem rozpościera się. Brzeg długo podwinięty, ostry z czasem może pękać. Blaszki w barwie białe, nieco wodniste. W starszych okazach z żółtawym lub zielonkawym odcieniem. Dość szerokie i gęsto ustawione, a przy trzonie wykrojone ząbkiem i szeroko zbiegające. Ostrze blaszki gładkie. Trzon osiąga długość od 50 do 120 mm i grubość od 10 do 30 mm. W kształcie jest równogruby. Wewnątrz pełny i twardy. W kolorze białawy, czasami z żółtawym lub zielonkawym odcieniem. Plami się od żółtawobrazowawego do oliwkowobrązowawego. Na powierzchni gładki, nieco wzdłużnie włókienkowaty i suchy. Miąższ w barwie biały, miejscami wodnistoszarawy. W centralnej części kapelusza i w części korowej trzonu może żółknąć. Niezmienny po uciśnięciu i na przekroju. Smak łagodnie mączysty. Zapach mączysty. Zarodniki w wysypie barwy białej. Hialinowe. W kształcie szerokoelipsoidalne do niemalże owalnych. Na powierzchni gładkie. Wielkości od 5 do 7 x od 4,5 do 5,5 µm. |
| uwagi | Jadalna i chętnie zbierana. Podobnym gatunkiem jest: równie pospolita i podobnie zabarwiona gąska ziemista - Tricholoma myomyces (Pers.) J.E. Lange. Jest ona jednak drobniejsza, ma drobnołuseczkowatą powierzchnię kapelusza i blaszki w kolorze szarym. Z innych szaro zabarwionych gąsek podobna jest Tricholoma virgatum (Fr.) P. Kumm. - gąska pieprzna. Preferuje gleby kwaśne i należy do grupy gąsek trujących. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
