Dodano: 31 grudnia 2008
Częsty, spotykany pod dębami. Rośnie od lipca do października. Nie ma wymagań glebowych.
Do rodzaju Lactarius należy 98 gatunków. Są to:
- Lactarius acerrimus
- Lactarius acris
- Lactarius acutus
- Lactarius adhaerens
- Lactarius albocarneus
- Lactarius amarus
- Lactarius annulatoangustifolius
- Lactarius aquizonatus
- Lactarius aspideus
- Lactarius atlanticus
- Lactarius atroviridis
- Lactarius aurantiacus
- Lactarius aurantiifolius
- Lactarius aureifolius
- Lactarius auriolla
- Lactarius azonites
- Lactarius badiosanguineus
- Lactarius baliophaeus
- Lactarius barbatus
- Lactarius bertillonii
- Lactarius blennius
- Lactarius borzianus
- Lactarius camphoratus
- Lactarius chromospermus
- Lactarius chrysorrheus
- Lactarius circellatus
- Lactarius citriolens
- Lactarius clarkeae
- Lactarius controversus
- Lactarius cyathuliformis
- Lactarius deliciosus
- Lactarius deterrimus
- Lactarius evosmus
- Lactarius flavidus
- Lactarius fluens
- Lactarius fuliginosus
- Lactarius fulvissimus
- Lactarius glaucescens
- Lactarius glyciosmus
- Lactarius helvus
- Lactarius hepaticus
- Lactarius hyphoinflatus
- Lactarius hysginoides
- Lactarius hysginus
- Lactarius lacunarum
- Lactarius lanceolatus
- Lactarius lilacinus
- Lactarius luridus
- Lactarius mairei
- Lactarius mammosus
- Lactarius maruiaensis
- Lactarius musteus
- Lactarius nothofagi
- Lactarius novae-zelandiae
- Lactarius obscuratus
- Lactarius omphaliiformis
- Lactarius pallidus
- Lactarius pergamenus
- Lactarius piperatus
- Lactarius porninsis
- Lactarius pterosporus
- Lactarius pubescens
- Lactarius pyrogalus
- Lactarius quieticolor
- Lactarius quietus
- Lactarius repraesentaneus
- Lactarius resimus
- Lactarius romagnesii
- Lactarius rostratus
- Lactarius rubrocinctus
- Lactarius rufus
- Lactarius ruginosus
- Lactarius salicis-reticulatae
- Lactarius salmonicolor
- Lactarius sanguifluus
- Lactarius scoticus
- Lactarius scrobiculatus
- Lactarius semisanguifluus
- Lactarius sepiaceus
- Lactarius serifluus
- Lactarius sphagneti
- Lactarius spinosulus
- Lactarius stephensii
- Lactarius subdulcis
- Lactarius subumbonatus
- Lactarius tabidus
- Lactarius tawae
- Lactarius tithymalinus
- Lactarius torminosus
- Lactarius trivialis
- Lactarius turpis
- Lactarius umerensis
- Lactarius uvidus
- Lactarius vellereus
- Lactarius vietus
- Lactarius violascens
- Lactarius volemus
- Lactarius zonarius
Występuje również pod nazwami: Agaricus quietus Fr.; Lactifluus quietus (Fr.) Kuntze
Mleczaj dębowy, Lactarius quietus (Fr.) Fr. 1838 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz osiąga średnicę od 30 do 100 mm. Jest mięsisty i zasadniczo elastyczny. W młodym owocku płaski z podwiniętym brzegiem. Stopniowo rozprostowujący się do płaskiego i płytko wklęsłego. Brzeg wtedy jest podgięty i nawet troszkę falisty. U starych okazów może być popękany wzdłuż promienia. Bez garbka. W kolorze czerwonobrązowy do cielistobrazowego z winnym odcieniem. Barwa stłumiona, nigdy jaskrawa. Czasem może być również cynamonowoczerwony do beżowego. Zazwyczaj ciemniej pręgowany i niekiedy niewyraźnie, koncentrycznie strefowany. Matowy lub czasem lekko połyskliwy. Pręgowanie bardziej widoczne podczas ładnej aury. Powierzchnia w początkowym okresie rozwoju, kiedy jest wilgotna, może być nieco lepka. Kosmki niewyraźne, koncentrycznie położone. Blaszki początkowo w barwie białawe. W miarę dojrzewania bladocynamonowe lub cielistoczerwonawe, a na starość rdzawo poplamione. Gęsto ustawione, mieszane i zbiegające na trzon. Tam mogą być rozwidlone. Szerokie od 3 do 6 mm. Trzon w kształcie walcowaty i może się zwężać na obu końcach. Długości od 30 do 100 mm i grubości od 5 do 15 mm. Ma kolor podobny do barwy kapelusza z ciemniejszą, brązową podstawę. Na powierzchni gładki i matowy. Plami się ciemniejąc po dotknięciu. Początkowo pełny, a w miarę wzrostu watowaty i pusty wewnątrz. Mleczko wydzielające się obficie u młodych grzybów. W barwie wodnisto-białe z kremową nutką. W smaku łagodne, ale posiada ślad goryczki. Miąższ o zabarwieniu jasnym z odcieniem wyraźnie rudawoczerwonym. W trzonie prawie biały, tylko przy podstawie czerwonawobrązowy. W smaku łagodny, ale pozostawia gorzkawy absmak. Stare owocniki pachną nieprzyjemnie zjełczałym tranem i pluskwiakami. Zarodniki w wysypie jasnożółtawe. W kształcie owalne do prawie kulistych. Powierzchnia z małymi kolcami, powiązanymi cienkimi łącznikami w regularną siateczkę. Hialinowe. Wielkość od 7 do 8 x od 6,5 do 7 µm. |
| uwagi | Jadalny. Można stosować go do smażenia. Warto jednak przed tą czynnością zebrane grzyby sparzyć wrzącą wodą. Inne nazwy to: mleczaj łagodny, mleczaj miły. Gatunek podobny to: mleczaj podrydzyk - Lactarius subdulcis (Bull.) Gray; rośnący w buczynach. Kapelusz ma bez pręg. W stanie wilgotny jest gładki i przesycony wodą. W smaku i zapachu podobny i niekiedy też ostry. Pod dębami w sąsiedztwie mleczaja miłego można spotkać również mleczaja płowego - Lactarius helvus (Fr.) Fr. Jest on filcowatym nie pręgowany na powierzchni kapelusza. Wydziela skąpe, wodniste mleczko. Wysychając pachnie maggi. Podobny mleczaj kamforowy - Lactarius camphoratus (Bull.) Fr. Jest mniejszy i intensywniej czerwonobrązowy. Kiedy wysycha może pachnieć cykorią, kamforą lub maggi. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
