Dodano: 13 marca 2005
Spotykana od połowy lipca do października, w lasach liściastych i mieszanych, a także czasem w parkach o starym drzewostanie. Najczęściej wyrasta u podstawy żywych lub martwych pni dębowych, ale może bytować również przy pniach jesionowych, grabowych lub bukowych. Bardzo rzadka.
Do rodzaju Grifola sp. należą 3 gatunki. Są to:
- Grifola badia ß calceoliformis
- Grifola frondosa
- Grifola platypora
Występuje pod nazwami: Grifola frondosa var. intybacea (Fr.) Cetto; Polyporus frondosus (Dicks.) Fr.; Polyporus intybaceus Fr.; Grifola frondosa f. intybacea (Fr.) Pilát; Grifola intybacea (Fr.) Imazeki; Polypilus frondosus (Dicks.) P. Karst.; Boletus frondosus Dicks.; Polyporus frondosus var. intybaceus (Fr.) anon.; Caloporus frondosus (Dicks.) Quél.; Cladodendron frondosus (Dicks.) Lázaro Ibiza; Cladomeris frondosa (Dicks.) Quél.; Merisma frondosum (Dicks.) Gillet; Merisma intybaceum (Fr.) Gillet; Polypilus intybaceus ((Fr.) P. Karst.
Żagwica listkowata, Grifola frondosa (Dicks.) Gray 1821 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Owocnik spotykany w postaci kępkowej, kalafiorowatej. Rozetkowate kępki średnicy od 150, a niekiedy nawet do 1000 mm i wysokości do 500 mm. Od grubego trzonu nasadowego, wyrastają licznej postaci odnógi, które rozchodzą się następnie w gałązki i płaskie blaszkowate kapelusiki, zachodzące na siebie. Grzyb, pasożyt jednoroczny, nadrzewny. Może wytwarzać w glebie bryłę grzybni (pseudosklerotę). Kapelusz w kolorze żółtawy, orzechowy, brązowawy lub oliwkowy. Zawsze z odcieniem szarawym. Wielkości od 40 do 80 mm. Cienki i kruchy. W kształcie łopatkowaty, półkolisty, wachlarzowaty i boczny. Powierzchnia łuskowata lub delikatnie kosmkowata oraz promieniście prążkowana. Brzeg cienki, zatokowato falisty. Pory w barwie rurek. Małe, średnicy od 0,2 do 0,5 mm i do 3 sztuk na mm. W kształcie zaokrąglone lub kanciaste z postrzępionym brzegiem. W kolorze białawe. Niezmienne. Rurki w barwie białe lub kremowe. Długości od 2 do 3 mm. Jednowarstwowe, zbiegające daleko na trzon. Trzon w kształcie nieregularnie cylindryczny, przy kapeluszu o przepłaszczonym rozgałęzieniu. Boczny. W kolorze białawy lub kremowy. Centralny, grubawy, do 25 mm, na powierzchni gładki. Miąższ w barwie białawy. Mięsisty. Młody miękki i elastyczny, później skórzasty i włóknisty. W kapeluszu do 5 mm grubości. Uciśnięty lub rozkrojony, niezmienny . W smaku łagodny, gdy młody. Później ostry, cierpki i nieprzyjemny. Zapach młodych owocników jest aromatyczny, - grzybowy. Po wyschnięciu robi się podobnie niemiły jak smak. Zarodniki w wysypie barwy białej. W kształcie krótko-elipsoidalne, przepłaszczone, z jedna kroplą tłuszczu, bez pory rostkowej. Powierzchniowo gładkie. Hialitowe i nieamyloidalne. Wielkość od 5,5 do 7 x od 3,5 do 4,5 µm. |
| ochrona | Objęta w Polsce ochroną ścisłą. Rozporządzenie MŚ z dnia 9 lipca 2004 roku. |
| uwagi | Młode owocniki jadalne, starsze niesmaczne. Jest pasożytem korzeni i części odziomkowej zaatakowanego drzewa. Powoduje zgniliznę typu białego. Spotykana wielokrotnie w tym samym miejscu, z uwagi na wieloletnią walkę żywiciela, z pasożytem. Gatunek podobny to: żagiew wielogłowa - Polyporus umbellatus (Pers.) Fr. oraz jodłowica górska - Bondarzewia montana (Quél.) Singer; występująca, jako pasożyt na korzeniach jodły. Spotykana na terenach podgórskich i górskich. Inne nazwy to: huba siedź, huba gałęzista, żagiew gałęzista, żagiew krzaczasta, żagiew cykoriokształtna, wielogłówka listkowata. Słowo "frondosa", oznacza, - " w kształcie pęku liści." |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
