Dodano: 24 listopada 2005
Rzadki. Saprofit drzew iglastych, najczęściej świerka. Czasem spotykany na buku lub innych liściastych. Występuje w okresie od sierpnia do listopada.
Występuje również pod nazwami: Creolophus fulgens (Fr.) P. Karst.; Hydnum fulgens Fr.; Polystictus aurantiacus (Peck) Cooke; Polyporus lithuanicus Błoński; Polyporus aurantiacus Peck; Polystictus lithuanicus (Blonski) Sacc.; Polyporus fibrillosus P. Karst.; Phaeolus fibrillosus (P. Karst.) A. Ames; Hapalopilus fibrillosus (P. Karst.) Bondartsev & Singer; Pycnoporellus fibrillosus (P. Karst.) Murrill; Dryodon fulgens (Fr.) Quél.; Inoderma fibrillosum (P. Karst.) P. Karst.; Inonotus fibrillosus (P. Karst.) P. Karst.; Microporus aurantiacus (Peck) Kuntze; Microporus lithuanicus (Blonski) Kuntze; Ochroporus lithuanicus Błoński; Phaeolus aurantiacus (Peck) Pat.
Rodzaj Pycnoporellus sp. reprezentują dwa gatunki:
- omówiony wyżej Pycnoporellus fulgens oraz Pycnoporellus alboluteus (Fr.) Donk; o owocnikach rozpostartych.
Pomarańczowiec błyszczący, Pycnoporellus fulgens (Fr.) Donk 1971 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Owocnik jednoroczne. Wyrastają pojedynczo lub są dachówkowato ze sobą zrośnięte i skupione. Nie posiadają trzonów, są siedzące i bokiem przyrośnięte. W kształcie półkoliste i przy nasadzie często zwężone. Rozpostarto odgięte do resupinatowych. Wielkości od 50 do 100 x od 50 do 100 mm i grubości od 5 do 30 mm. Powierzchnia górna nierówna, pomarszczona promienisto i współśrodkowo pręgowana, naga lub filcowata. W kolorze pomarańczowy do ceglastoczerwonego w najróżniejszych odcieniach. Brzeg cienki, zazwyczaj podwinięty. Pory duże, od 0,4 do 1mm i w ilości 1-2 pory na 1 mm. W kształcie nieregularne, kanciaste i labiryntowe. Barwy początkowo białej, poprzez żółtawą do intensywnie pomarańczowej. Rurki w barwie jaśniejsze od porów, kremowe lub morelowe. Długości od 3 do 30 mm. Cienkościenne, jednowarstwowe. Kruche ostrza, wysychając robią się porozrywane i ząbkowane. Miąższ jednorodny, włóknistej budowy. Gruby od 2 do 25 mm. W młodych owocnikach miękki, gąbczasty, elastyczny i soczysty. Z wiekiem, gdy wysycha robi się lekki, korkowaty i łamliwy. W barwie zależnie od zawilgocenia, od morelowego po pomarańczowy, w różnych tonacjach i o różnym nasyceniu. Ścianki wewnętrzne rurek pokryte białym nalotem. W wyniku zadania KOH na miąższ, barwi się na kolor malinowy lub gliniastoczerwony. W smaku kwaskowaty i cierpki. Zapach łagodny, przyjemny. Uciśnięty lub uszkodzony niezmienny. Zarodniki w wysypie barwy białej. W kształcie elipsoidalne. Dość mocno zwężone. Podstawą u niektórych ścięta, a w większości zaostrzona. Powierzchniowo gładkie. Wewnątrz z jedną lub najczęściej dwiema kroplami tłuszczu. Hialitowe. Nieamyloidalne. Wielkości od 4 do 6 x od 2,5 do 3 µm. |
| ochrona | Objęty ochroną ścisłą. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 lipca 2004 r. Ujęty na czerwonej liście grzybów wielkoowocnikowych zagrożonych w Polsce ze statusem „R”- rzadki. |
| uwagi | Niejadalny. Powoduje suchą, destrukcyjną zgniliznę drewna, typu brunatnego. Inne nazwy to: huba litewska, oranżowiec pomarańczowy. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
