Dodano: 2 stycznia 2008
Należy do rzadko spotykanych. Zasiedla najczęściej zamierające drzewa lub szczątki topoli i wierzby. Bardzo rzadko spotykana na sosnie.
Do rodzaju Funalia należą 2 gatunki. Są to:
- Funalia argentea
- Funalia trogii
Występuje pod nazwami: Cerrena trogii (Berk.) Zmitr.; Coriolopsis trogii (Berk.) Domański; Coriolus maritimus (Quél.) Quél.; Daedalea trametes Speg.; Funalia trogii var. rhodostoma (Forq. ex Quél.) Bondartsev; Inodermus maritimus Quél.; Microporus ozonoides (Berk.) Kuntze; Polyporus maritimus (Quél.) Sacc.; Polyporus ozonoides Berk.; Polystictoides maritimus (Quél.) Lázaro Ibiza; Polystictus ozonioides (Berk.) Cooke; Striglia trametes (Speg.) Kuntze; Trametella trogii (Bertol.) Domański; Trametella trogii var. rhodostoma (Forq. ex Quél.) Domanski, Orlos & Skirg.; Trametes favus var. trogii (Berk.) anon.; Trametes gallica forma trogii (Berk.) Pilát; Trametes hispida var. rhodostoma Forq. ex Quél.; Trametes hispida subsp. trogii (Berk.) Bourdot & Galzin; Trametes maritima (Quél.) Pat.; Trametes trogii Berk.; Trametes trogii forma trogii Berk.; Trametes tucumanensis Speg.
Włochatka jasna, Funalia trogii (Berk.) Bondartsev & Singer 1941 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Owocnik w kształcie konsolowaty, rozpostarto-odgięty lub resupinatowy. Składa się z pojedynczych lub dachówkowato ułożonych kapeluszy, najczęściej ze sobą zrośniętych. W stanie świeżym i wilgotnym, elastyczne i mocne. Wyschnięte, sztywne i twarde. Powierzchnia hymenoforu w kolorze białym lub izabelowatym. W stanie świeżym, często cielistoszara, a nawet różowawa z fioletowawym odcieniem. Na koniec przybiera kolor blado skórowatożółty. Kapelusz w kształcie półkolisty lub podłużnie rozpostarty. Rzadziej resupinatowy. Osiąga szerokość od 10 do 120 mm i grubość od 10 do 30 mm. Od podłoża może odstawać od 10 do 50 mm. Na górnej powierzchni pokryty pionowo odstającymi lub splątanymi, przylegającymi i nieregularnie ułożonymi włoskami. Rzadziej gęstym, kosmatym filcem. Bezstrefowa lub z bardzo niewyraźnymi konturami stref lub pręg. W kolorze ochrowy, brunatnawy lub dymny z odcieniami pomarańczoworudymi lub rudocynamonowymi. Często wyblakły do szarawego, ale nigdy czarny. Brzeg chropowaty i aksamitny. Cienki, ostry i falisty. Rzadziej tępy. Pory w kształcie nieregularne. Bardziej lub mniej koliste do kanciastych. O średnicy od 0,3 do 1 mm i przeciętnie od 1-3 na 1 mm. Rurki jednowarstwowe,ale mogą być wielowarstwowe. Ułożone w 2 lub 3 warstwach. Długości od 2 do 8 mm. W kolorze białe lub jasnoochrowe. Pokryte wewnątrz białoszarawym nalotem. Kanaliki dość grube. Brzegi całe do ząbkowanych. Miąższ grubości od 8 do 25 mm. W konsystencji korkowaty. Przy rozrywaniu wyraźnie watowato-włóknisty. Suchy twardy. Prawie biały lub koloru jasnego drewna. Ciemnieje, ale nie czernieje pod wpływem KOH. Zarodniki w wysypie koloru białego. W kształcie cylindryczne i nieco wygięty. Hialinowe i nieamyloidalne. Powierzchniowo gładkie. Wielkość od 7,5 do 12 x od 3 do 3,5 µm. |
| ochrona | Ujęta na czerwonej liście grzybów wielkoowocnikowych zagrożonych w Polsce ze statusem „R”- rzadki. |
| uwagi | Niejadalny. Grzyb nadrzewny, saprofit. Wywołuje intensywną zgniliznę typu białego. Gatunki podobne to: również rzadka, brunatka włochata - Coriolopsis gallica (Fr.) Ryvarden; występująca na drewnie drzew liściastych. Ma miąższ rdzawobrązowy i czernieje po zastosowaniu KOH. Swoją włochato-szczeciniastą powierzchnią kapelusza może przypominać także - Trametes hirsuta (Wulfen) Pilát – wrośniaka szorstkiego. Inne nazwy to: brunatka kosmata, brunatka Trogiusza. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
