Dodano: 10 lutego 2014
Rzadko spotykana. Pojawia się od lata do jesieni. Rośnie w ściółce na ziemi. Lubi gleby wapienne, lasy liściaste i mieszane.
Do rodzaju Clitocybe należy 68 gatunków. Są to:
Clitocybe agrestis
Clitocybe albida
Clitocybe albofragrans
Clitocybe alexandri
Clitocybe amarescens
Clitocybe americana
Clitocybe angustissima
Clitocybe augeana
Clitocybe barbularum
Clitocybe brumalis
Clitocybe candicans
Clitocybe candida
Clitocybe catinus
Clitocybe concava
Clitocybe costata
Clitocybe dealbata
Clitocybe diatreta
Clitocybe dicolor
Clitocybe diosma
Clitocybe ditopa
Clitocybe elegantula
Clitocybe eucalyptorum
Clitocybe festiva
Clitocybe festivoides
Clitocybe fragrans
Clitocybe frysica
Clitocybe fuscosquamula
Clitocybe gibba
Clitocybe gracilipes
Clitocybe harmajae
Clitocybe houghtonii
Clitocybe hydrogramma
Clitocybe infundibuliformis
Clitocybe inornata
Clitocybe isabellina
Clitocybe lateritia
Clitocybe lituus
Clitocybe marginella
Clitocybe martiorum
Clitocybe metachroa
Clitocybe nebularis
Clitocybe odora
Clitocybe ornamentalis
Clitocybe paraditopa
Clitocybe phaeophthalma
Clitocybe phosphorea
Clitocybe phyllophila
Clitocybe pruinosa
Clitocybe rhizophora
Clitocybe rivulosa
Clitocybe robusta
Clitocybe ruderalis
Clitocybe sinopica
Clitocybe squamulosa
Clitocybe suaveolens
Clitocybe subalutacea
Clitocybe subcordispora
Clitocybe subdryadicola
Clitocybe subinvoluta
Clitocybe subsalmonea
Clitocybe subspadicea
Clitocybe tenuissima
Clitocybe trulliformis
Clitocybe truncicola
Clitocybe umbilicata
Clitocybe vermicularis
Clitocybe vibecina
Clitocybe wellingtonensis
Występuje również pod nazwami: Agaricus fritilliformis Lasch; Agaricus hydrogrammus auct.; Agaricus phaeophthalmus Pers.; Clitocybe fritilliformis (Lasch) Gillet; Clitocybe gallinacea Rea ; Clitocybe hydrogramma auct.; Omphalia hydrogramma auct. ; Singerocybe phaeophthalma (Pers.) Harmaja
Lejkówka rzodkiewkowata, Clitocybe phaeophthalma (Pers.) Kuyper 1981 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz średnicy od 20 do 50-60 mm. Na początku rozwoju wypukły, później rozpostarty do wklesłego i na koniec lejowaty. Higrofaniczny. Powierzchnia początkowo drobno włókienkowata, szybko staje się gładka. Wilgotna tłusto błyszcząca, sucha matowa. Brzeg jaśniejszy, długo zagięty, ostry i lekko żebrowany. Koloru szarobrązowego, szarawocielistego, ochrowego, beżowoszarego, a nawet ciemnoszarobrązowy kiedy mocno wilgotny. Bieleje wysychając. Blaszki zbiegające daleko na trzon. Szerokie, zaostrzone, czasem rozwidlone i z międzyblaszkami. Białawe, kremowobiaławe i szarawobrązowo ochrowe. Trzon długości od 30 do 50 mm i grubości od 2 do 8 mm. W kształcie cylindryczny, równy lub lekko schodzący w kierunku podstawy. Elastyczny, miękki, poczatkowo pełny i pusty na starość. Powierzchnia gładka lub drobno włókienkowata, a czasem całkowicie omszona. W kolorze kremowobiały, bladoszary do płowego. Podstawa biało filcowata. Miąższ wodnisto-biały lub białoochrowy. W zapachu bardzo nieprzyjemny. Przypomina zapach pleśni, ziemi, bądź kurnika. Smak również nieprzyjemny, mniej lub więcej kwaśny i gorzkawy. Zarodniki w wysypie barwy białej. W kształcie elipsoidalne z dziobkiem na jednym biegunie. Powierzchniowo gładkie. Hialinowe i nieamyloidalne. Wielkość od 4,5 do 7 x od 3 do 4,5 µm. |
| ochrona | Ujęta na czerwonej liście grzybów wielkoowocnikowych zagrożonych w Polsce ze statusem „R”- rzadki. |
| uwagi | Grzyb trujący. Inne nazwy to: lejkówka pucharowata, lejkówka zjełczała. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
