Dodano: 0 0000
Utworzony w 1963 roku. Jest to rezerwat florystyczny, powołany do życia między innymi dla ochrony wierzby borówkolistnej Salix myrtilloides.
Jak głosi legenda, nazwa samego jeziora pochodzi stąd, że jeszcze w czasie kampanii napoleońskiej miejscowi chłopi utopili tu kilku Francuzów mszcząc tym krzywdę wyrządzoną miejscowej dziewczynie.
Rezerwat malowniczo położony na wschodnim skłonie Góry Dylewskiej, najwyższym (247,7 m n.p.m.) wzniesieniu Pojezierza Mazurskiego obejmuje swoim zasięgiem polodowcowe o charakterze wytopiskowym nieduże, śródleśne Jezioro Francuskie o powierzchni 2,93 ha, oraz przylegający doń las o powierzchni 10,71 ha.
Do rezerwatu można dojść pieszo lub dojechać rowerem kilkoma drogami: z Ostródy, Lubawy lub Dąbrówna. Dobrym punktem wyjściowym do zwiedzania jest miejscowość Wysoka Wieś.
W niektórych fragmentach trasy dostrzec można pokryte mchami i porostami głazy narzutowe rozsiane między drzewami, po drugiej stronie natomiast głębokie, porośnięte bujną roślinnością parowy i rynny subglacjalne z licznymi zabagnionymi obniżeniami terenowymi lub oczkami wodnymi.
Zbocze południowo-wschodniej części jeziora porasta drzewostan buczyny pomorskiej w wieku około 160 lat. Najliczniejszym gatunkiem z drzew w rezerwacie jest buk. Obok buka, pojedynczo występuje świerk, o wysokości 35 m, grab, brzoza, dąb i osika w różnym wieku. Z ciekawszych roślin w rezerwacie występuje również wawrzynek wilcze łyko i widłak. Spotkać też można rosnące między innymi różne gatunki turzyc, wełnianki: pochwowa i wąskolistna, czermień błotna, bobrek trójlistkowy, rosiczka okrągłolistna, mech płonnik i torfowce. W rumie leśnym rosną między innymi: wiechlina gajowa, marzanka wiosenna, perłówka kwiatowa i zwisła, zawilec gajowy i miodunka ćma.
Przeźroczystość wody tego niewielkiego zbiornika jakim jest Jezioro Francuskie zmienia się w zależności od pory roku. Największa jest w październiku, najmniejsza zaś w lipcu, wiąże się to z rozwojem planktonu, złożonego z mikroskopijnych organizmów zwierzęcych i roślinnych.
Wiosną taflę jeziora ubarwiają na zielono większe płaty grążelażółtego. Widać je wyraźnie w północnej i południowej zatoce oraz w południowej części brzegu zachodniego.
Świat zwierząt żyjących na tle szaty roślinnej rezerwatu jest również bogaty. Dla nas najłatwiej dostrzegalne są zwierzęta duże, spośród których na terenie rezerwatu występują jelenie i sarny. Trakty leśne przebiegają też często dziki. Poza tym żyją tu też lisy, borsuki, kuny, tchórze, łasice i wiewiórki. W drzewostanach okalających jezioro żyją dzięcioły, drozdy, liczne gatunki sikor, kowaliki, pełzacze i wiele innych. Z gadów w rezerwacie można spotkać żmiję zygzakowatą zasiedlającą torfowiska, zaskrońca i padalca, a w miejscach nasłonecznionych często można zauważyć jaszczurkę zwinkę. Płazy w rezerwacie są reprezentowane przez kilka gatunków żab. Wody jeziora zamieszkują ryby: płoć, szczupak, leszcz, okoń i inne. Żyją tu też różne gatunki ślimaków, małży i pijawek.
Zwiedzając rezerwat pamiętajmy iż obowiązuje tu między innymi zakaz wędkowania, kąpieli, palenia ognisk, zbierania roślin i ich owoców.
Jak głosi legenda, nazwa samego jeziora pochodzi stąd, że jeszcze w czasie kampanii napoleońskiej miejscowi chłopi utopili tu kilku Francuzów mszcząc tym krzywdę wyrządzoną miejscowej dziewczynie.
Rezerwat malowniczo położony na wschodnim skłonie Góry Dylewskiej, najwyższym (247,7 m n.p.m.) wzniesieniu Pojezierza Mazurskiego obejmuje swoim zasięgiem polodowcowe o charakterze wytopiskowym nieduże, śródleśne Jezioro Francuskie o powierzchni 2,93 ha, oraz przylegający doń las o powierzchni 10,71 ha.
Do rezerwatu można dojść pieszo lub dojechać rowerem kilkoma drogami: z Ostródy, Lubawy lub Dąbrówna. Dobrym punktem wyjściowym do zwiedzania jest miejscowość Wysoka Wieś.
W niektórych fragmentach trasy dostrzec można pokryte mchami i porostami głazy narzutowe rozsiane między drzewami, po drugiej stronie natomiast głębokie, porośnięte bujną roślinnością parowy i rynny subglacjalne z licznymi zabagnionymi obniżeniami terenowymi lub oczkami wodnymi.
Zbocze południowo-wschodniej części jeziora porasta drzewostan buczyny pomorskiej w wieku około 160 lat. Najliczniejszym gatunkiem z drzew w rezerwacie jest buk. Obok buka, pojedynczo występuje świerk, o wysokości 35 m, grab, brzoza, dąb i osika w różnym wieku. Z ciekawszych roślin w rezerwacie występuje również wawrzynek wilcze łyko i widłak. Spotkać też można rosnące między innymi różne gatunki turzyc, wełnianki: pochwowa i wąskolistna, czermień błotna, bobrek trójlistkowy, rosiczka okrągłolistna, mech płonnik i torfowce. W rumie leśnym rosną między innymi: wiechlina gajowa, marzanka wiosenna, perłówka kwiatowa i zwisła, zawilec gajowy i miodunka ćma.
Przeźroczystość wody tego niewielkiego zbiornika jakim jest Jezioro Francuskie zmienia się w zależności od pory roku. Największa jest w październiku, najmniejsza zaś w lipcu, wiąże się to z rozwojem planktonu, złożonego z mikroskopijnych organizmów zwierzęcych i roślinnych.
Wiosną taflę jeziora ubarwiają na zielono większe płaty grążelażółtego. Widać je wyraźnie w północnej i południowej zatoce oraz w południowej części brzegu zachodniego.
Świat zwierząt żyjących na tle szaty roślinnej rezerwatu jest również bogaty. Dla nas najłatwiej dostrzegalne są zwierzęta duże, spośród których na terenie rezerwatu występują jelenie i sarny. Trakty leśne przebiegają też często dziki. Poza tym żyją tu też lisy, borsuki, kuny, tchórze, łasice i wiewiórki. W drzewostanach okalających jezioro żyją dzięcioły, drozdy, liczne gatunki sikor, kowaliki, pełzacze i wiele innych. Z gadów w rezerwacie można spotkać żmiję zygzakowatą zasiedlającą torfowiska, zaskrońca i padalca, a w miejscach nasłonecznionych często można zauważyć jaszczurkę zwinkę. Płazy w rezerwacie są reprezentowane przez kilka gatunków żab. Wody jeziora zamieszkują ryby: płoć, szczupak, leszcz, okoń i inne. Żyją tu też różne gatunki ślimaków, małży i pijawek.
Zwiedzając rezerwat pamiętajmy iż obowiązuje tu między innymi zakaz wędkowania, kąpieli, palenia ognisk, zbierania roślin i ich owoców.
Jezioro Francuskie, Dodano: 0 0000
Rezerwat przyrody "Jezioro Drużno" utworzony został w celu ochrony miejsc lęgowych ptactwa wodnego, błotnego oraz ze względów krajobrazowych - na mocy zarządzenia nr 179 Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 29 grudnia 1966 roku. Obejmuje on akwen jeziora Drużno, podmokłe grunty i lasy wokół jeziora. Łączna powierzchnia rezerwatu wynosi 3.021,6 ha.
Jezioro Drużno znajduje się w południowo - wschodniej części Żuław Elbląskich. Stanowi ono pozostałość wcinającego się niegdyś głęboko w ląd Zalewu Wiślanego. Jezioro o poziomie lustra wody 0,1 m ppm stanowi kryptodepresję i otoczone jest wałami. W zależności od kierunku wiatru poziom wody w Drużnie ulega znacznym wahaniom, dochodzącym nawet do 1 m.
Drużno jest jeziorem zalewowym o przeciętnej głębokości 0,80 m, silnie zeutrofizowane. Jego wody - poza nielicznymi pasmami czystej wody - są zarośnięte roślinnością pływającą. Obserwujemy tu grążele żółte, grzybienie białe i grzybieńczyki wodne - bardzo rzadkie w Polsce, a tu występują licznie, stale powiększając zajmowane przez siebie terytoria. W wielu miejscach występuje rogatek sztywny, strzałka wodna, spirodela, rdestnica pływająca, wywłócznik okółkowy i osoka aloesowata. Brzegi jeziora porośnięte są między innymi trzciną pospolitą, pałką wąskolistną i szerokolistną, jeżogłówką i turzycami. Trudno dostępne trzęsawiska i szuwary są doskonałym schronieniem i miejscem lęgowym dla ptactwa błotnego i wodnego. Jest to również teren odpoczynku na trasie przelotów ptaków. Na terenie rezerwatu występują dwa typy siedliskowe lasu: ols i las łęgowy.
Na terenie rezerwatu gnieździ się 110 gatunków ptaków, pojawiają się tu także licznie ptaki żerujące i przelatujące - łącznie na tym obszarze zaobserwowano 210 gatunków ptaków. Możemy tu spotkać między innymi: mewy śmieszki, cztery gatunki rybitw w tym rybitwę białoskrzydłą i białowąsą, perkozy, żurawie, gęgawy, kaczki: krzyżówki, krakwy, cyranki, czernice i głowienki, orła bielika, błotniaka stawowego, myszołowa, gołębiarza. W trzcinach możemy zobaczyć między innymi: trzcinniczka, rokitniczkę, wąsatkę, a krzewach i lasach przybrzeżnych:dziwonię karmazynową, dzięcioła małego i czarnego, droździka, remiza i wiele innych, które - gdyby je tu wymienić - stworzyłyby całkiem długą listę. W wodach jeziora licznie występują wzdręgi, karasie, płocie, liny, leszcze, a z ryb drapieżnych - okonie, szczupaki i węgorze. W przybrzeżnych lasach i zaroślach możemy spotkać między innymi: łosia, sarnę, dzika, lisa, jenota, tumaka i kamionkę, gronostaja, wydrę, występuje tu także kilka gatunków nietoperzy, w tym między innymi gacek wielkouch i karlik mały.
Przez jezioro wiedzie interesujący szlak żeglugowy, prowadzący z Elbląga do Ostródy. Mający swój początek w południowej części jeziora i stanowiący istotny fragment tego szlaku Kanał Elbląski - dzięki takiemu jedynemu w Europie zespołowi pochylni można pokonać 99,5 m różnicy poziomów wody na odcinku zaledwie 10 kilometrów.
Na wschodnim brzegu jeziora w 1982 roku została odkryta legendarna osada Truso. Została ona opisana pod koniec IX wieku przez anglosaskiego żeglarza Wulfstana. Osada w czasach swojego największego rozkwitu zajmowała około 10 hektarów. Liczni rzemieślnicy wytwarzali tu wyroby z bursztynu, żelaza, brązu, szkła, srebra i innych materiałów: były one przedmiotem handlu prowadzonego przez mieszkańców osady z kupcami ze Skandynawii, Europy Zachodniej, a nawet z krajów arabskich.
W odległości około dwóch kilometrów na północny - zachód od miejsca, na którym znajdują się pozostałości osady, ma powstać jej replika. Będzie ona niewątpliwą atrakcją nie tylko historyczną, ale również turystyczną. Ideą jest tu stworzenie wioski sztuki i rzemiosła, w której czynne będą warsztaty rzemieślnicze oraz odtworzone zostaną warunki uprawy roli i hodowli zwierząt sprzed wieków.
autor: Jolanta Marcinkowska
Jezioro Drużno znajduje się w południowo - wschodniej części Żuław Elbląskich. Stanowi ono pozostałość wcinającego się niegdyś głęboko w ląd Zalewu Wiślanego. Jezioro o poziomie lustra wody 0,1 m ppm stanowi kryptodepresję i otoczone jest wałami. W zależności od kierunku wiatru poziom wody w Drużnie ulega znacznym wahaniom, dochodzącym nawet do 1 m.
Drużno jest jeziorem zalewowym o przeciętnej głębokości 0,80 m, silnie zeutrofizowane. Jego wody - poza nielicznymi pasmami czystej wody - są zarośnięte roślinnością pływającą. Obserwujemy tu grążele żółte, grzybienie białe i grzybieńczyki wodne - bardzo rzadkie w Polsce, a tu występują licznie, stale powiększając zajmowane przez siebie terytoria. W wielu miejscach występuje rogatek sztywny, strzałka wodna, spirodela, rdestnica pływająca, wywłócznik okółkowy i osoka aloesowata. Brzegi jeziora porośnięte są między innymi trzciną pospolitą, pałką wąskolistną i szerokolistną, jeżogłówką i turzycami. Trudno dostępne trzęsawiska i szuwary są doskonałym schronieniem i miejscem lęgowym dla ptactwa błotnego i wodnego. Jest to również teren odpoczynku na trasie przelotów ptaków. Na terenie rezerwatu występują dwa typy siedliskowe lasu: ols i las łęgowy.
Na terenie rezerwatu gnieździ się 110 gatunków ptaków, pojawiają się tu także licznie ptaki żerujące i przelatujące - łącznie na tym obszarze zaobserwowano 210 gatunków ptaków. Możemy tu spotkać między innymi: mewy śmieszki, cztery gatunki rybitw w tym rybitwę białoskrzydłą i białowąsą, perkozy, żurawie, gęgawy, kaczki: krzyżówki, krakwy, cyranki, czernice i głowienki, orła bielika, błotniaka stawowego, myszołowa, gołębiarza. W trzcinach możemy zobaczyć między innymi: trzcinniczka, rokitniczkę, wąsatkę, a krzewach i lasach przybrzeżnych:dziwonię karmazynową, dzięcioła małego i czarnego, droździka, remiza i wiele innych, które - gdyby je tu wymienić - stworzyłyby całkiem długą listę. W wodach jeziora licznie występują wzdręgi, karasie, płocie, liny, leszcze, a z ryb drapieżnych - okonie, szczupaki i węgorze. W przybrzeżnych lasach i zaroślach możemy spotkać między innymi: łosia, sarnę, dzika, lisa, jenota, tumaka i kamionkę, gronostaja, wydrę, występuje tu także kilka gatunków nietoperzy, w tym między innymi gacek wielkouch i karlik mały.
Przez jezioro wiedzie interesujący szlak żeglugowy, prowadzący z Elbląga do Ostródy. Mający swój początek w południowej części jeziora i stanowiący istotny fragment tego szlaku Kanał Elbląski - dzięki takiemu jedynemu w Europie zespołowi pochylni można pokonać 99,5 m różnicy poziomów wody na odcinku zaledwie 10 kilometrów.
Na wschodnim brzegu jeziora w 1982 roku została odkryta legendarna osada Truso. Została ona opisana pod koniec IX wieku przez anglosaskiego żeglarza Wulfstana. Osada w czasach swojego największego rozkwitu zajmowała około 10 hektarów. Liczni rzemieślnicy wytwarzali tu wyroby z bursztynu, żelaza, brązu, szkła, srebra i innych materiałów: były one przedmiotem handlu prowadzonego przez mieszkańców osady z kupcami ze Skandynawii, Europy Zachodniej, a nawet z krajów arabskich.
W odległości około dwóch kilometrów na północny - zachód od miejsca, na którym znajdują się pozostałości osady, ma powstać jej replika. Będzie ona niewątpliwą atrakcją nie tylko historyczną, ale również turystyczną. Ideą jest tu stworzenie wioski sztuki i rzemiosła, w której czynne będą warsztaty rzemieślnicze oraz odtworzone zostaną warunki uprawy roli i hodowli zwierząt sprzed wieków.
autor: Jolanta Marcinkowska
Jezioro Drużno, Dodano: 0 0000
Rezerwat geomorfologiczno-leśny o pow. 29,47 ha w GLPK. Przedmiotem ochrony od 1955 r. jest las mieszany o cechach zespołu naturalnego, porastającego strome zbocza jaru rzeki Brynicy i przylegającej wysoczyzny morenowej. Brynica na odcinku rezerwatu wcina się w utwory moreny czołowej, żłobiąc głęboki na 40 - 50 m jar o charakterze przełomu rzecznego. Szatę roślinną rezerwatu tworzą 4 zespoły: grąd typowy, łęg jesionowo-olszowy, grąd wilgotny oraz bór mieszany. Wiek drzewostanu wynosi 140- 160 lat.
Jar Brynicy, Dodano: 0 0000
Rezerwat leśny o pow. 70,99 ha w GLPK. Przedmiotem ochrony będzie odcinek rzeki Brynicy z przyległymi wielogatunkowymi drzewostanami liściastymi z bukiem na krańcowym stanowisku. Projektowany obiekt obejmuje przełomowy odcinek rzeki Brynicy z bardzo wysokimi, stromymi, często urwistymi się fitocenozy naturalnego lasu klonowo-lipowego (tzw. grąd zboczowy). Na wysoczyźnie w lasach grądowych rośnie słynny w regionie "Dąb Rzeczypospolitej" (zwany również Dębem Jagiełły) o obwodzie w pierśnicy 596 cm, wysokości 32 m i wieku około 400 lat. W obniżeniach terenowych rozwinęły się lasy łęgowe, a na siedliskach mokrych olsy.
Jar Brynicy II, Dodano: 0 0000
"Jezioro Gaik" i "Jezioro Korek" - użytki ekologiczne ustanowione na mocy Rozporządzenia Nr 54 Wojewody Olsztyńskiego z dnia 16 czerwca 1998 r. (Dz. Urzęd. Woj. Ofszt. Nr 13, póz. 187). Ochronie podlegają małe śródleśne jeziora położone na terenie Nadleśnictwa Wipsowo o powierzchni odpowiednio 4,23 ha i 10,96 ha.
Jezioro Gaik i Korek, Dodano: 0 0000
"Jezioro Sorkwickie" - zespół przyrodniczo - krajobrazowy ustanowiony na mocy Rozporządzenia Nr 8 Wojewody Warmińsko - Mazurskiego z dnia 11 stycznia 2000 r. (Dz. Urzęd. Woj. Warmińsko - Mazurskiego Nr 2, poz. 17). Obiekt położony jest również na terenie gminy Sorkwity, Mrągowo i Piecki i zajmuje łącznie powierzchnię 4 460 ha. W jego granicach położone są malownicze jeziora rynnowe: Pierwój, na którym znajduje się niewielka lęgowa kolonia kormorana oraz jeziora Lampackie, Lampasz, Dłużec i Piłakno (poza granicami gminy Biskupiec) z osadą historyczną z epoki brązu przy południowo - zachodnim brzegu.
Jezioro Sorkwickie, 