Zwierzęta

Głowa bardzo mała w stosunku do przedplecza. Oczy bardzo silnie wystające na boki.
Przedplecze szerokie, na bokach silnie łukowato wypukłe, niezbyt silnie sklepione. Tylne kąty wyciągnięte w niezbyt duże, szerokie i tępe rogi. Powierzchnia przedplecza punktowana i pomarszczona, silniejsza mikrorzeźba znajduje się na nasadowej części przedplecza.
Pokrywy równomiernie owalne, najszersze za połową długości. Na urzeźbienie pokryw składają się delikatne dołeczki i zmarszczki.
Skrzydła błoniaste uwstecznione. Odnóża bieżne, dobrze wykształcone.

Głowa nie tak mała w stosunku do przedplecza. Oczy bardzo słabo sklepione, nie wystają mocno na boki.
Przedplecze w zarysie prostokątne. Najszersze w przedniej połowie. Przed tylnymi katami, które są tępe szerokie dość szerokie jest nieznacznie wykrojone. Powierzchnia przedplecza głęboko i nierównomiernie punktowana i dołkowana, przez co wydaje się nieco brokatowa.
Pokrywy równomiernie owalne, najszersze w połowie długości. Urzeźbienie pokryw złożone z trzech wyraźnych żeberek ciągłych. Pomiędzy żeberkiem przyszwowym i drugim, drugim i trzecim oraz trzecim i brzegiem pokrywy można wyróżnić lekko zagłębione zagoniki. W każdym zagoniku środkiem biegnie żeberko złożone z wydłużonych, wąskich krótkich listewek. Powierzchnia pokryw dość silnie zmarszczona. Listewka krawędziowa szeroka. Każda pokrywa w tyle posiada charakterystyczne wycięcie.
Odnóża bieżne, dobrze wykształcone.

Głowa nie tam mała w stosunku do przedplecza. Oczy słabo sklepione, nie wystają mocno na boki.
Przedplecze niewielkie, w zarysie prostokątne. Najszersze w przedniej połowie. Tylne kąty bardzo duże, szerokie i tępe, wystające ku tyłowi. Powierzchnia przedplecza silnie pomarszczona i poryta.
Pokrywy w zarysie gruszkowate, rozszerzające się ku tyłowi. Na urzeźbienie pokryw składają się trzy rzędy dużych, błyszczących dołków. Oprócz tego powierzchnia pokryw pokryta licznymi, podłużnymi bruzdami, bardzo wąskimi i gęsto ustawionymi. Pomiędzy bruzdami leża liczne małe, słabo widoczne dołeczki.
Skrzydła błoniaste zredukowane. Odnóża bieżne dobrze wykształcone.

Głowa w stosunku do przedplecza stosunkowo mała. Przedplecze w zarysie lekko sercowate, jego tylne kąty delikatnie wyciągnięte na boki. Listewka krawędziowa przedplecza wyraźnie rozszerza się ku tyłowi. Tarczka dobrze widoczna. Pokrywy owalne, dość smukłe, najszersze tuz za środkiem długości.
Powierzchnia głowy i przednia cześć przedplecza gładkie. Tylna część przedplecza pokryta dołeczkami, podobnymi do tych pokrywających powierzchnie pokryw. Urzeźbienie pokryw jest bardzo zmienne, od delikatnego po bardzo silnie i grubo dołeczkowane. Skrzydeł błoniastych brak.

Niewielki, krępy ptak wielkości wróbla, z grubym, silnym dziobem. Cechą charakterystyczną jest rozwidlony ogon, a każda część po złożeniu ogona wydaje się lekko zaokrąglona. Ptak ubarwiony ogólnie oliwkowo. Jednak, kiedy przyjrzymy się dzwońcowi dokładniej zauważymy wyraźnie żółte lusterko na skrzydle, które jest utworzone z tak wybarwionych brzegów zewnętrznych sterówek. Również brzegi zewnętrznych lotek są żółte, ale tylko u podstawy, co powoduje, że ogon wygląda, jakby ubrudzony po bokach żółtą farbą. Samce, które ukończyły rok, mają również żółto wybarwione skrzydełko. U samca dodatkowo policzki i pokrywy skrzydłowe są szare, brzuch oliwkowo-żółty. W okresie lęgowym samiec ma odcień bardziej żółtawy, poza okresem lęgowym kolor oliwkowy upierzenia ciemnieje. Samice są bardziej szare, również elementy żółte upierzenia jest bledsze. Dziób szarozielony, oczy czarne, nogi beżowe. Zimą obie płcie mają pierś i brzuch cętkowane.

Chrząszcz o wydłużonym i dość spłaszczonym, lekko rozszerzonym ku tyłowi.
Bardzo charakterystycznie ubarwiony. Podstawowa barwa głowy czarno-zielona lub granatowa z metalicznym połyskiem. Czułka mają początkowe człony, zazwyczaj od 2 do 5 jaśniejsze – od czerwonych do brunatnych. Przedplecze ubarwione podobnie jak głowa. Na bokach pokryte znacznie grubszym punktowaniem niż w części środkowej. Tarczka czarna. Pokrywy u formy nominatywnej ubarwione według schematu: podstawowa barwa pokryw rdzawa lub ceglasta. Na każdej pokrywie znajduje się: ciemna plama barkowa, przepaska poprzeczna w połowie długości pokrywy i księżycowata plama w tyle pokrywy. Ciemna jest też listewka przyszwowa. Oprócz tego podstawowego ubarwienia istnieje wiele odmian barwnych, u których plamy mogą się zlewać, rozdzielać lub nawet ulegać zanikowi. Dość często występują formy melanotyczne, u których pokrywy są czarno-fioletowe lub granatowe.
W barwie odnóży dominuje kolor czarny, jedynie golenie po zewnętrznej stronie są barwy czerwonawej.
Skrzydła błoniaste dobrze wykształcone.
W kraju melanotyczne odmiany mogą być mylone z rynnicą miedzistą (Melasoma cuprea).