Zwierzęta

Długość ciała 80-110 cm, kikutowaty ogon ma zaledwie 15-25 cm. Ubarwienie futra do żółtawoszarego po rudobrązowe, ciemne plamy mogą być zaznaczone ostro lub tylko słabo zarysowywać się, czarny koniec ogona. Koniuszki uszu z czarnymi pędzelkami włosów.

Wydra jest drugim, po borsuku największym przedstawicielem rodziny łasicowatych w Polsce.
Ciało ma kształt opływowy, jest silne i masywne.
Głowa stosunkowo mała z tępym pyszczkiem. W okolicy otworu gębowego dość długie wąsy czuciowe – wibrysy. Uszy wystają z futra, małżowiny są małe i prawie okrągłe. Wydra posiada na głowie specjalnie wykształcone fałdy skórne, które służą do zamykania otworów nozdrzy i uszu w czasie pływania, co zapobiega wlewaniu się do nich wody. Na bezdechu wydra może utrzymać się 2 – 3 minuty pod wodą. Odcinek szyi bardzo krótki.
Kończyny krótkie i masywne. Stopy pięciopalcowe. Palce spięte błoną pławną.
Ciało zakończone dużym, silnym ogonem, szerokim u nasady i zwężającym się ku końcowi.
Ciało wydry jest bardzo elastyczne i gibkie, co pozwala jej na bardzo łatwe poruszanie się pod wodą i na lądzie oraz wykonywanie skoków. Sierść (futro) wydry jest bardzo gęsta i silnie natłuszczona, co zapobiega zmaczaniu poszczególnych włosów podczas pływania. We włosach tworzących futro zaznacza się pewna dwoistość: krótsze włosy wełniste, tworzące powłokę termoizolacyjną i znacznie liczniejsze, dłuższe włosy ościste, trudniej zwilżane tworzące warstwę okrywową.
Wzór zębowy: 3141/3132

Długość ciała 40-70 cm, futro żółtawobrązowe z szarymi końcówkami włosów, brzuch i spodnia strona ogona białe. Uszy bardzo długie, z czarnymi zakończeniami.

jest wielkości kury domowej. Stary kogut jest granatowoczarny z metalicznym połyskiem. Na skrzydłach białe lusterko. Pokrywy podogonowe i podskrzydłowe również białe. Niezwykle charakterystyczny lirowaty ogon (rozcięty na boki) tworzą skrajne sterówki znacznie dłuższe od środkowych. Tzw. róże nad oczami miniowopąsowe.
Samica (kura, cieciorka) znacznie mniej barwnie upierzona. Rdzawa, brunatna i czarno pstra. Także białe lusterko. Cieciorka jest podobna do samicy głuszca, lecz mniejsza od niej i ma lekko rozwidlony ogon.
Młode w pierwszym upierzeniu są podobne do

Mewa wielkością zbliżona do gołębia miejskiego. W szacie godowej upierzenie śmieszki jest białe z popielatym grzbietem i skrzydłami, oraz czekoladowo-brązową głową. Jednak tył głowy i kark zawsze biały. Białe kliny na lotkach I rzędu, które są czarno zakończone. Dziób i nogi bordowe. Wokół oka, poza przednią częścią-biała obwódka. W szacie spoczynkowej śmieszka traci ciemny kolor głowy, która staje się biała. Cechą charakterystyczną jest wówczas ciemna plamka w okolicy pokryw usznych. Nogi i dziób pomarańczowe. Samica jest identycznie ubarwiona jak samiec, nieco większa. Młode śmieszki zanim osiągną dojrzałość płciową są ubarwione bardziej brązowo, nieco pstrokato. Młode ptaki grzbiet, skrzydła mają częściowo łuskowane brązowo, częściowo szare. Na końcu sterówek czarną pręgę. Z wiekiem kolory nabierają wyrazistości, brązowy kolor zanika tak aby po dwóch latach (czasem trzech) osiągnąć charakterystyczne ubarwienie dorosłego osobnika. U młodych dziób i nogi są szare.