Zwierzęta

Stosunkowo duży pająk z wyraźnym dymorfizmem płciowym, zwłaszcza w wielkości i wykształceniu oraz barwie odwłoka. Głowotułów u obu płci trapezowaty i pokryty delikatnym, jedwabistym owłosieniem w kolorze stalowym. Odnóża dość długie, naprzemian jasno i ciemno prążkowane, z dość rzadkim, ale wyraźnym owłosieniem.
Samice są dużo większe od samców. Odwłok bardzo duży, owalny. Pokryty gęsto włoskami, których ubarwienie tworzy naprzemienne, poprzeczne pasy żółte, białawe i czarne. Przy czym na uwagę zasługuje fakt, iż ubarwienie to jest osobnicze i bardzo zmienne, co było przedmiotem wielu prac naukowych.
Samce są dużo mniejsze, a ich odwłok nie jest tak duży, natomiast ubarwienie tworzą szare włoski z ciemniejszymi – brunatnawymi umieszczonymi wzdłuż linii środkowej po grzbietowej stronie odwłoka.

Duży gatunek ważki. Na głowie krótkie czułka. Oczy szeroko rozstawione na bokach głowy, nie stykają się w linii środkowej głowy, podobnie jak u innych gatunków gadziogłówek, co jest cechą tej rodziny. Na tylnej krawędzi głowy u samic znajdują się dwa ostre wyrostki w postaci rożków. Ubarwienie głowy ciemne – czarne, z wyjątkiem czoła, oczu, które są żywozielone, prawie seledynowe. Skronie czarne z żółtą plamką.
Tułów masywny, żywozielony z wąskimi czarnymi paskami po bokach.
Odwłok czarny z plamami: na każdym segmencie plama grzbietowa wydłużona, szersza ku nasadzie odwłoka i zwężająca się ku końcowi, barwy żółtej oraz plama na boku segmentu – przy nasadzie odwłoka biaława, ku końcowi stające się coraz bardzie żółte.
Odnóża żółto-czarne.

Duża kaczka, nieco sylwetką przybliżona do gęsi. Na pierwszy rzut oka ohara można określić jako ptaka pośredniego pomiędzy kaczką a gęsią. Samiec ubarwiony bardzo kontrastowo, kolorowy. Głowa i górna część szyi czarnozielone z połyskiem, dziób karminowoczerwony, w okresie lęgowym z dużą naroślą u nasady. Dolna część szyi biała, następnie ruda pierś, przechodząca obręczą na kark. Boki ciała białe, brzuch czarny. Skrzydła białe z czarnymi lotkami i zielonym lusterkiem oraz kilkoma rudymi lotkami od wewnętrznej strony. U nasady skrzydeł na plecach czarne dwie smugi. Podogonie rudawe. Nogi czerwone. Samica ubarwiona podobnie do samca, trochę bledsza, nie ma narośli na dziobie i ma nieco rozjaśniony przód głowy. Młode brązowoszare.

Wielkości kosa. Głowa, kark, pokrywy nadogonowe szare, popielate. Kantar czarny, nad okiem i za okiem biała brew. Sterówki czarne, grzbiet brązowy, tak jak skrzydła, których lotki są brunatnoczarne. Podgardle lekko pomarańczowe, upstrzone pionowymi rzędami trójkątnych plamek. Pierś i boki brzucha upstrzone rzędami plamek w kształcie grotu. Brzuch kremowy, na piersi po bokach jasnopomarańczowe palmy. Nogi ciemnoszare, dziób żółty z szarą końcówką. W locie u kwiczoła pokrywy podskrzydłowe białe. Samica ubarwiona podobnie jak samiec, kolory jednak są mniej wyraziste, przyblakłe. Sylwetka kwiczoła jest smukła, ogon wydaje się dłuższy niż u kosa.

Ciało dość owalno-szerokie i spłaszczone.
Głowa ułożona pod kątem prostym do pozostałej części ciała. Na urzeźbienie tej części ciała, jak i pozostałych elementów (przedplecza i pokryw) składa się delikatne, płytkie punktowanie. Głowa łysa bez włosków.
Przedplecze w zarysie trapezowate, znacznie szersze niż dłuższe. Jego brzeg nasadowy podwójnie esowato wygięty. Barwa przedplecza czarna z brunatnawym metalicznym połyskiem.
Pokrywy płaskie. Brak widocznych żeberek. Na nasadowej części każdej pokrywy dobrze widoczny, wystający guz barkowy. Barwa pokryw czarna, matowa lub z delikatnym fiołkowym metalicznym połyskiem. Na każdej pokrywie znajdują się 4 poprzeczne paski, lekko pozałamywane i utworzone z białych lub szarych, delikatnych i cienkich włosków.
Odnóża ubarwione podobnie jak górna strona ciała - czarne.
Skrzydła drugiej pary – błoniaste dobrze rozwinięte.

Ptak średniej wielkości, którego ubarwienie świadczy o tym, że przebywa przeważnie w dolnej części lasu, gdzie jest ciemno i buro. Samiec jest całkowicie czarny z jaskrawym żółtopomarańczowym dziobem. Powieki tworzą wokół oka żółtą obwódkę. Samica jest ciemnobrązowa, w jej ubarwieniu widać lekkie nakrapianie i kreskowanie zwłaszcza na brzuchu i podgardlu. Dziób samicy jest brązowoszary. Młode są podobne do samicy, tylko nieco jaśniejsze i bardziej nakrapiane. Ptaki te mają smukłe nogi przystosowane do biegania i skakania. Ostry dziób pozwala na łatwe zdobywanie pokarmu zwierzęcego. Ogon jest dość długi, wyraźnie widoczny i w locie i w spoczynku. Siedzący i chodzący ptak wielokrotnie zadziera go do góry.