Zwierzęta

Głowa zabarwiona na żółto. Jedynie na jej szczycie znajduje się trójkątna plamka, która czasem, u niektórych form barwnych może zajmować prawie całą głowę. Przedplecze żółte. Na nim znajduje się 4 do 6 czarnych plam, które mogą łączyć się w jedna duża plamę zapełniającą nieraz prawie całe przedpelcze. Tło pokryw żółte z kanciastymi plamami. Położenie, kształt oraz ilość plam jest bardzo zróżnicowane ze względu na dużą zmienność tego gatunku. Spotyka się okazy o prawie całkowicie żółtych pokrywach z czarnymi, cienkimi, przecinkowatymi plamkami oraz formy o prawie całych czarnych pokrywach, co wygląda jakby tło pokryw było czarne a żółtymi plamkami, jednak zawsze pozostaje żółty brzeg boczny pokryw. Brzeg szwowy jest całkowicie lub częściowo zaciemniony. Odnóża żółte z przyciemnionymi stawami udowo-goleniowymi.

Oczy częściowo owłosione, przyoczek brak. Ssawka zmarniała.
Tułów pokryty szaro-brunatnymi włoskami a odwłok brunatnymi.
Tło skrzydeł przednich szarobrunatne, z rdzawym nalotem, tworzącym niewyraźny rysunek. Żyłki ciemno przyprószone. U wybarwionych okazów powinny na przednim skrzydle znajdować się jasne, żółtawe przepaski. Ząb na brzegu dolnym utworzony przez łuski czarne i brunatne.
Skrzydło tylne w większej części jasne – szarobiałe. Jedynie przy brzegu górnym jest przyprószone ciemniejszymi łuseczkami.

Skrzydła obu par posiadają tło białe. Na skrzydle przednim ciemne plamki i prążki tworzą charakterystyczny, zygzakowaty deseń. Można w nim wyróżnić dobrze zaznaczone przepaski: wewnętrzną niedaleko nasady skrzydła oraz zewnętrzną przy brzegu bocznym skrzydła. Przepaskę wewnętrzną tworzą 3 lub 4 zamknięte, owalne lub zygzakowate plamy. Przepaska zewnętrzna jest pojedyncza. Przy brzegu górnym skrzydła występuje rządek poprzecznych, krótkich plamek. Skrzydło tylne białe z ciemno zaznaczonymi żyłkami. Na jego brzegu zewnętrznym pomiędzy końcami żyłek znajdują się ciemne plamki.
Tułów biały z czarnym rysunkiem w postaci kilku kresek.
Odwłok biały z czarnym rysunkiem, na który składa się po 2 ciemne plamy na grzbietowej stronie każdego segmentu odwłoka.
Dymorfizm płciowy nie jest manifestowany w ubarwieniu skrzydeł. Różnice występują w budowie czułek, które u samców są bardziej grzebykowate, a u samic nitkowate.
Dorosłe motyle nie posiadają ssawki.

Wiewiórka jest zwierzęciem bardzo charakterystycznym. Ma dość smukłą i zgrabna sylwetkę, w której zwraca uwagę długi (nieraz równy długości ciała) ogon. Na uszach wiewiórki znajdują się mniej lub więcej widoczne pędzelki z dłuższych włosów. Stopy przednich kończyn maja tylko 4 palce – kciuk uległ zanikowi. Stopy te są bardzo chwytne i służą do przytrzymywania pokarmu podczas jedzenia. Na podeszwie można zauważyć opuszki palcowe, międzypalcowe i dwie nadgarstkowe. Kończyny tylne silnej rozwinięte od przednich, umożliwiają skakanie, jest pięciopalczasta. Na podeszwie tylnej stopie znajdują się opuszki palcowe i międzypalcowe, nie ma natomiast opuszek nadgarstkowych. Na brzusznej stronie ciała 4 pary sutek: 1 para piersiowych, 2 pary brzusznych i 1 para inguinalnych.
Wzór zębowy: 1023/1013
Trop jest bardzo charakterystyczny. Odcisk stóp tylnych jest zawsze przed odciskiem stóp przednich. Rozstaw odcisków tylnych stóp wynosi 5 – 10 cm, a przednich 3 – 5 cm. Odcisk stopy tylnej jest dłuższy od stopy przedniej. Na miękkiej powierzchni bardzo dobrze widać odciśnięte opuszki podeszwowe. Ze względu na mała masę wiewiórki trudno jest znaleźć dobrze widoczne tropy na ziemi. Najlepiej zachowują się odciśnięte w błocie lub na świeżym śniegu.

Długość ciała 1-1,60 m. Podobny do dużego, masywnie zbudowanego owczarka niemieckiego. Ubarwienie futra bardzo zróżnicowane, od szarego przez szarobrązowe po czarne, broda i gardło prawie czarne, oczy sprawiają wrażenie lekko przymrużonych i skośnych.

Wydra jest drugim, po borsuku największym przedstawicielem rodziny łasicowatych w Polsce.
Ciało ma kształt opływowy, jest silne i masywne.
Głowa stosunkowo mała z tępym pyszczkiem. W okolicy otworu gębowego dość długie wąsy czuciowe – wibrysy. Uszy wystają z futra, małżowiny są małe i prawie okrągłe. Wydra posiada na głowie specjalnie wykształcone fałdy skórne, które służą do zamykania otworów nozdrzy i uszu w czasie pływania, co zapobiega wlewaniu się do nich wody. Na bezdechu wydra może utrzymać się 2 – 3 minuty pod wodą. Odcinek szyi bardzo krótki.
Kończyny krótkie i masywne. Stopy pięciopalcowe. Palce spięte błoną pławną.
Ciało zakończone dużym, silnym ogonem, szerokim u nasady i zwężającym się ku końcowi.
Ciało wydry jest bardzo elastyczne i gibkie, co pozwala jej na bardzo łatwe poruszanie się pod wodą i na lądzie oraz wykonywanie skoków. Sierść (futro) wydry jest bardzo gęsta i silnie natłuszczona, co zapobiega zmaczaniu poszczególnych włosów podczas pływania. We włosach tworzących futro zaznacza się pewna dwoistość: krótsze włosy wełniste, tworzące powłokę termoizolacyjną i znacznie liczniejsze, dłuższe włosy ościste, trudniej zwilżane tworzące warstwę okrywową.
Wzór zębowy: 3141/3132