Dodano: 0 0000
Kopytnik pospolity, Asarum europaeum | występowanie | Kopytnik lubi ziemię ciężką, wilgotną, próchniczą. Rośnie w wilgotnych, cienistych lasach liściastych i zaroślach. |
|---|---|
| uwagi | Forma ochrony: częściowa. Charakterystyka: Kopytnik to niska (do 10 cm wysokości) roślina wieloletnia, o cienkim, rozgałęzionym kłączu pełzającym pod ziemią lub ścielącym się po podłożu. Kłącze zaopatrzone jest w trzy łuskowate liście dolne i w dwa lub trzy liście odziomkowe: ciemnozielone, lśniące, krótko owłosione i zimotrwałe, dość grube, o nerkowatym kształcie (przypominające od spodu odcisk owalnego kopytka . stąd pochodzi polska nazwa rośliny) i całych brzegach. Kopytnik kwitnie od marca do maja. Wtedy pojawiają się pojedyncze, brunatnoczerwone dzwonkowate kwiaty (długości do 1 cm) o fioletowawym odcieniu, osadzone na króciutkich szypułkach tuż przy ziemi. Wyrastają z kątów liści. Cała roślina pachnie ostro pieprzem. Owocem jest omszona torebka. Nasiona rozsiewane są przez mrówki. Warto wiedzieć: Roślina lecznicza i trująca. Kopytnik stosowany był (i nadal jest) w lecznictwie ludowym i homeopatii. Wykorzystywane były zwłaszcza jego właściwości moczopędne, wykrztuśne i wywołujące wymioty. Uważano go za środek przeciw żółtaczce, malarii, stanom zapalnym żołądka i chorobom skórnym. Podobno najlepszą metodą na głuchotę czy paraliż języka było wąchanie kłącza kopytnika. Ból głowy uśmierzało przykładanie świeżych liści. Podobnie leczono ropiejące rany. Obecnie kłącze wraz z korzeniami i liście wykorzystuje się do leczenia górnych dróg oddechowych oraz dróg moczowych, pomocniczo . w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, a także przy stanach zapalnych korzonków nerwowych, a w homeopatii . przy leczeniu alkoholizmu. Kopytnik wykorzystywany jest również w weterynarii do leczenia zranień i w zwalczaniu robaczycy. Zwierzęta omijają kopytnik, odstrasza je ostry zapach i nieprzyjemny smak. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
