Dodano: 18 kwietnia 2008
Dość często spotykany w starych opuszczonych ogrodach i sadach. Jako substrat obrał sobie żywe, zamierające lub martwe pnie i grube gałęzie śliw i tarniny. Rzadziej wiśni, czereśni, moreli, jabłoni i grusz.
Do rodzaju Phellinus sp. należy 126 gatunków. Są to:
- Phellinus acontextus
- Phellinus adamantinus
- Phellinus adhaerens
- Phellinus allardii
- Phellinus andinus
- Phellinus apiahynus
- Phellinus appositus
- Phellinus aureobrunneus
- Phellinus baccharidis
- Phellinus badius
- Phellinus bambusinus
- Phellinus bicuspidatus
- Phellinus callimorphus
- Phellinus carteri
- Phellinus caryophylleus
- Phellinus caryophylli
- Phellinus cavicola
- Phellinus cesatii
- Phellinus chryseus
- Phellinus chrysoloma
- Phellinus cinchonensis
- Phellinus cinereus
- Phellinus coffeatoporus
- Phellinus conchatus
- Phellinus contiguus
- Phellinus crocatus
- Phellinus cyclobalanopsis
- Phellinus cylindrosporus
- Phellinus daedaliformis
- Phellinus dependens
- Phellinus discipes
- Phellinus erectus
- Phellinus everhartii
- Phellinus fastuosus
- Phellinus ferreus
- Phellinus ferrugineofuscus
- Phellinus ferrugineovelutinus
- Phellinus ferruginosus
- Phellinus flavomarginatus
- Phellinus fragrans
- Phellinus gilvus
- Phellinus grenadensis
- Phellinus griseoporus
- Phellinus hartigii
- Phellinus himalayensis
- Phellinus hippophaeicola
- Phellinus igniarius
- Phellinus jezoënsis
- Phellinus kamahi
- Phellinus kawakamii
- Phellinus laevigatus
- Phellinus linteus
- Phellinus lundellii
- Phellinus macgregorii
- Phellinus melanodermus
- Phellinus membranaceus
- Phellinus merrillii
- Phellinus minutiporus
- Phellinus neoquercinus
- Phellinus nigrolimitatus
- Phellinus nilgheriensis
- Phellinus nothofagi
- Phellinus noxius
- Phellinus occidentalis
- Phellinus overholtsii
- Phellinus pachyphloeus
- Phellinus palmicola
- Phellinus pectinatus
- Phellinus piceinus
- Phellinus pini
- Phellinus poeltii
- Phellinus pomaceus
- Phellinus populicola
- Phellinus prunicola
- Phellinus prunicola
- Phellinus pseudolaevigatus
- Phellinus pseudopunctatus
- Phellinus punctatiformis
- Phellinus punctatus
- Phellinus pusillus
- Phellinus reichingeri
- Phellinus repandus
- Phellinus resinaceus
- Phellinus rhabarbarinus
- Phellinus rhamni
- Phellinus rhytiphloeus
- Phellinus rimosus
- Phellinus robiniae
- Phellinus robustus
- Phellinus roseocinereus
- Phellinus rufus
- Phellinus reichingeri
- Phellinus repandus
- Phellinus resinaceus
- Phellinus rhabarbarinus
- Phellinus rhamni
- Phellinus rhytiphloeus
- Phellinus rimosus
- Phellinus robiniae
- Phellinus robustus
- Phellinus roseocinereus
- Phellinus rufus
- Phellinus sancti-georgii
- Phellinus sanfordii
- Phellinus sarcitus
- Phellinus scleropileatus
- Phellinus senex
- Phellinus setulosus
- Phellinus sonorae
- Phellinus spiculosus
- Phellinus spinescens
- Phellinus sublamaensis
- Phellinus swieteniae
- Phellinus syringeus
- Phellinus tabaquilio
- Phellinus torulosus
- Phellinus tremulae
- Phellinus tricolor
- Phellinus tropicalis
- Phellinus umbrinellus
- Phellinus uncinatus
- Phellinus viticola
- Phellinus wahlbergii
- Phellinus weirianus
- Phellinus weirii
- Phellinus xeranticus
Występuje pod nazwami: Boletus fomentarius var. pomaceus (Pers.) Pers.; Boletus igniarius; Boletus pomaceus Pers.; Boletus scutiformis Tratt.; Boletus tuberculosus Baumg.; Boudiera scalaria Lázaro Ibiza; Fomes fuscus (Lázaro Ibiza) Sacc. & Trotter; Fomes pomaceus (Pers.) Lloyd; Fomes pomaceus var. fulvus Rea; Fomes prunicola Lázaro Ibiza; Fomes prunorum (Lázaro Ibiza) Sacc. & Trotter; Fomes scalarius (Lázaro Ibiza) Sacc. & Trotter; Hemidiscia prunorum Lázaro Ibiza; Ochroporus pomaceus (Pers.) Donk; Ochroporus tuberculosus (Baumg.) Fiasson & Niemelä; Phellinus igniarius subsp. pomaceus (Pers.) Quél.; Phellinus tuberculosus (Baumg.) Niemelä; Polyporus corni Velen.; Polyporus fulvus R. Hartig; Polyporus igniarius var. effusoreflexus Velen.; Polyporus pomaceus (Pers.) Pers.; Polyporus sorbi Velen.; Pseudofomes prunicola Lázaro Ibiza; Scalaria fusca Lázaro Ibiza
Czyreń śliwowy, Phellinus pomaceus (Pers.) Maire 1933 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Owocnik wieloletni, przyjmujący przeróżne kształty. Może być półkolisty, kopytowaty, mniej lub więcej rozpostarty. Często też skupiony z wielu, niewielkich, kopytowatych, lub półkolistych owocników, które tworzą kilkucentymetrowe kapelusze, zwykle zrośnięte ze sobą lub dachówkowato ułożone. Są na przekroju trójkątne i mogą mieć wielkość od 10 do 20 x od 30 do 80 x od 10 do 20 mm. Zawsze przyrośnięty szeroką nasadą i mogą w dużej ilości obrastać substrat. Na górnej powierzchni ma barwę początkowo piaskowo-ochrową, później płową do kasztanowatej. Jest początkowo omszona, a z wiekiem staje się gładka, matowa i słabo spękana i nieznacznie żłobkowana. Na starość szarobrunatna, szara do czerniawej. Brzeg ma tępy, zaokrąglony. W kolorze jest rdzawoszarawy do rudawego. W dotyku aksamitny. Od dołu płonny i u owocników rozpostartych ostro odcinający się. Powierzchnia hymenoforu w barwie płowa lub rdzawa. Z czasem brunatnotabaczkowa i bardzo często pokryta szaraworudym nalotem. Pory w kształcie koliste lub niekiedy owalne i kanciaste. Czasem wydłużone. Drobne. Od 1 do 2 mm średnicy i w ilości od 4 do 5 na 1 mm powierzchni. Rurki składające się na hymenofor są wielowarstwowe. W każdej warstwie mają od 2 do 3 mm długości. Mają kolor miąższu, a w starych owocnikach są przerośnięte białą grzybnią. Miąższ twardy, korkowaty do zdrewniałego. W kolorze płowy do brudnordzawego. Może mieć do 5 mm grubości. W smaku i zapachu nie wyróżniający się. Zarodniki w wysypie białe. W kształcie zbliżone do kulistych, z jednej strony nieco zaostrzone. Zazwyczaj bez kropli wewnętrznej. Wielkość od 5 do 7,5 x od 4 do 7 µm. Hialinowe do lekko żółtawych. Powierzchniowo gładkie. |
| uwagi | Niejadalny. Powoduje dość silną zgniliznę typu białego oraz zamieranie porażonych żywicieli. Gatunki podobne to: czyreń rokitnikowi - Phellinus hippophaeicola H. Jahn, spotykany rzadko na pniach rokitników i oliwników oraz czyreń dębowy - Phellinus robustus (P. Karst.) Bourdot & Galzin, porastający dęby. Inne nazwy to: huba płowa. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
