Dodano: 17 lutego 2009
Spotykany w lasach iglastych i mieszanych z przewagą iglastych na glebach gliniastych i piaszczystych. Rośnie w grupach. Lubi obrzeża dróg w miejscach osypywania się ziemi, a także czasem rośnie na wypaleniskach. Pojawia się od maja do września.
Do rodzaju Inocybe należy 120 gatunków. Są to:
- Inocybe acuta
- Inocybe adaequata
- Inocybe agardhii
- Inocybe albomarginata
- Inocybe albovelutipes
- Inocybe albovestita
- Inocybe amethystina
- Inocybe appendiculata
- Inocybe arenicola
- Inocybe assimilata
- Inocybe asterospora
- Inocybe aurea
- Inocybe auricoma
- Inocybe bongardii
- Inocybe brunnea
- Inocybe calamistrata
- Inocybe calamistratoides
- Inocybe calida
- Inocybe calospora
- Inocybe catalaunica
- Inocybe cerea
- Inocybe cervicolor
- Inocybe concinnula
- Inocybe cookei
- Inocybe cryptocystis
- Inocybe curreyi
- Inocybe curvipes
- Inocybe decipientoides
- Inocybe destruens
- Inocybe dulcamara
- Inocybe dunensis
- Inocybe duriuscula
- Inocybe erubescens
- Inocybe fibrosa
- Inocybe fibrosoides
- Inocybe flavella
- Inocybe flocculosa
- Inocybe fraudans
- Inocybe fuligineoatra
- Inocybe fulvella
- Inocybe furfurea
- Inocybe fuscomarginata
- Inocybe giacomi
- Inocybe glabrescens
- Inocybe glabripes
- Inocybe glabrodisca
- Inocybe godeyi
- Inocybe grammata
- Inocybe griseolilacina
- Inocybe haemacta
- Inocybe hirtella
- Inocybe huijsmanii
- Inocybe humilis
- Inocybe hystrix
- Inocybe impexa
- Inocybe infida
- Inocybe inodora
- Inocybe jacobi
- Inocybe langei
- Inocybe latericia
- Inocybe leptocystis
- Inocybe leptophylla
- Inocybe maculata
- Inocybe malenconii
- Inocybe margaritispora
- Inocybe mariluanensis
- Inocybe melanopoda
- Inocybe mendica
- Inocybe mimica
- Inocybe mixtilis
- Inocybe muricellata
- Inocybe napipes
- Inocybe oblectabilis
- Inocybe obscurobadia
- Inocybe ochroalba
- Inocybe olivaceobrunnea
- Inocybe pallida
- Inocybe paludinella
- Inocybe pelargonium
- Inocybe perlata
- Inocybe petiginosa
- Inocybe phaeodisca
- Inocybe phaeosquarrosa
- Inocybe posterula
- Inocybe praetervisa
- Inocybe proximella
- Inocybe pruinosa
- Inocybe pseudoasterospora
- Inocybe pseudodestricta
- Inocybe pseudohiulca
- Inocybe pseudoreducta
- Inocybe pusio
- Inocybe putilla
- Inocybe pyriodora
- Inocybe renispora
- Inocybe rennyi
- Inocybe rimosa
- Inocybe salicis
- Inocybe sambucina
- Inocybe scabriuscula
- Inocybe serotina
- Inocybe sindonia
- Inocybe soluta
- Inocybe squamata
- Inocybe squarrosa
- Inocybe striatorimosa
- Inocybe strigiceps
- Inocybe strobilomyces
- Inocybe subcarpta
- Inocybe tabacina
- Inocybe taxocystis
- Inocybe tenebrosa
- Inocybe tjallingiorum
- Inocybe umboninota
- Inocybe umbratica
- Inocybe umbrosa
- Inocybe vaccina
- Inocybe vulpinella
- Inocybe whitei
- Inocybe xanthomelas
Występuje pod nazwami: Agaricus lacerus Fr.; Inocibium lacerum (Fr.) Earle; Inocybe lacera (Fr.) P. Kumm.; Inocybe lacera forma heterospora J. Favre ex Bon; Inocybe lacera forma subsquarrosa F.H. Møller
Strzępiak poszarpany, Inocybe lacera var. lacera (Fr.) P. Kumm. 1871 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz średnicy od 10 do 60 mm. W kształcie początkowo dzwonowato-stożkowaty, stożkowato wypukły do płasko rozpostartego z centralnym, tępym garbkiem. Brzeg wyraźnie podgięty i rozprostowujący się w miarę dojrzewania grzyba z widocznymi za młodu resztkami białawej, zanikającej osłony. Powierzchnia w młodym owocniku gładko włóknista z czasem przechodzi do włókienkowatej i włókienkowato-łuseczkowatej. W szczycie łuseczki mogą być nawet strupowate i odstające. Przybiera kolor płowy, żółtobrązowy do szarobrązowego i ciemnobrązowy w centrum. Blaszki w kształcie zatokowato wycięte do prawie przyrośniętych. W kolorze brudnawobiaławe szarobrązowawe do ciemnobrązowawych z różowym odcieniem w owocniku dojrzałym. Ostrze jaśniej orzęsione. Trzon może mieć długość od 30 do 50 mm oraz grubość od 3 do 5 mm. W kształcie jest równogruby, bez buławki, a czasem nawet zwężający się w podstawie. Na powierzchni delikatnie pokryty włókienkami, które są w kolorze podobne do barwy kapelusza Sam trzon jest w barwie jaśniejszej od kapelusza, białawy i czasem z różowawym odcieniem. Wewnątrz pełny. Pierścień nie występuje. Miąższ w kapeluszu jest w barwie białej, a w trzonie brudnobiałej, jasnoszarawej lub jasnordzawej. Czasami może być różowiejący. Konsystencję ma włóknistą. W zapachu przypomina zapach mąki lub woń spermy. W smaku lekko kwaskowaty lub nieokreślony. Zarodniki w wysypie barwy brązowej. W kształcie wydłużone lub cylindryczne i pojawiające się pojedyncze w kształcie nieregularnie wklęsłe. Na powierzchni gładkie. W barwie brązowe. Mogą posiadać nieznaczny dziobek lub być bez niego. Wewnątrz najczęściej z dużą kroplą. Wielkości od 11 do 18 x od 4,5 do 7,5 µm. |
| uwagi | Trujący. Gatunek podobny to: strzępiak słodkogorzki - Inocybe dulcamara (Alb. & Schwein.) P. Kumm. oraz Inocybe impexa (Lasch) Kuper o kanciastych zarodnikach. Inne nazwy to: bedłka poszarpana. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
