Dodano: 21 listopada 2005
Bardzo pospolita. Występuje pojedynczo lub w małej gromadzie, od sierpnia do listopada, zawsze po opadach deszczu. Rozwija się bardzo szybko, 1-2 dni, po czym szybko zanika. Ulubionym miejscem do wzrostu, jest substrat bogaty w azot. Są to świeżo nawożone gleby na polach i łąkach, szczątki roślin i drewna oraz kompost i ekskrementy zwierząt.
Do rodzaju Bolbitius sp. należy 5 gatunków spotykanych w Europie. Są to wszystko saprofity, o podobnych upodobaniach siedliskowych.
Poza omawianym gatunkiem są to:
- Bolbitius coprophilus
- Bolbitius reticulatus
- Bolbitius titubans
- Bolbitius variicolor
Występuje również pod nazwą: Cortinarius vitellinus (Fr.) Bigeard & H. Guill.; Agaricus vitellinus Pers.; Agaricus boltonii Pers.; Bolbitius boltonii (Pers.) Fr.; Bolbitius flavidus (Bolton) Massee; Agaricus flavidus Bolton; Prunulus boltonii (Pers.) Gray.
systematyka |
|
---|---|
budowa | Kapelusz ma kształt początkowo jajowaty, a także zamkniętego stożka. Później staje się wypukły, przechodzący do płasko rozpostartego, z lekko podwiniętym brzegiem. Średnica 20 do 50 mm. Barwy żółtej, gdy młody. Z czasem blednący od brzegu i zmieniający zabarwienie na szrawoorzechowe. W centrum zachowuje żółtawe odcienie lub zmienia je na kolor orzechowy. O gładkiej powierzchnię, śluzowatej za młodu i delikatnie włóknistej w starszych owocnikach. Od brzegu wyraźnie prążkowany i promieniście popękany. Blaszki barwy gliniastożółtawej, przechodzące do koloru ochrowordzawego i cynamonowobrązowego. Dość gęste, średnio szerokie, wolne lub wąsko przyrośnięte. Trzon długości od 60 do 100 mm. Grubości od 3 do 7 mm. Cylindryczny i wysmukły z rozszerzoną podstawą, pokrytą włókienkami białej grzybni. Barwy żółtawokremowobiaławej. Wewnątrz rurkowaty. Kruchy. Powierzchnia matowa, kosmkowata. Miąższ o zabarwieniu żółtawym. Bardzo cienki, troszkę grubszy w centrum. Błoniasty i wodnisty. Bez szczególnego smaku i zapachu, choć niekiedy może pachnieć grzybowo. Zarodniki w wysypie rdzawobrązowe. W kształcie podłużnie elipsoidalne, z porą rostkową. Gładkie. W kolorze żółtawobrązowe lub rdzawe. Wielkości od 12 do 15 x od 6 do 8 µm. W odczynniku Melzera bardziej ciemnieją. |
uwagi | Niejadalna Inne nazwy to: gnojanka chwiejna, gnojanka krucha. |
piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.