Dodano: 5 lipca 2007
Rzadki. Owocniki wyrastają w miejscach piaszczystych i wilgotnych w okresie szczególnie ciepłego lata. Rośnie często w grupach. Spotykany w różnych typach lasów, a także w parkach i ogrodach.
Do rodzaju Mutinus sp. należą 3 gatunki. Są to: - Mutinus bambusinus - Mutinus caninus - Mutinus ravenelii Występuje pod nazwami: Corynites ravenelii Berk. & M.A. Curtis; Cynophallus bambusinus; Dictyophora ravenelii (Berk. & M.A. Curtis) Burt; Ithyphallus ravenelii (Berk. & M.A. Curtis) E. Fisch.; Mutinus bambusinus
Do rodzaju Mutinus sp. należą 3 gatunki. Są to: - Mutinus bambusinus - Mutinus caninus - Mutinus ravenelii Występuje pod nazwami: Corynites ravenelii Berk. & M.A. Curtis; Cynophallus bambusinus; Dictyophora ravenelii (Berk. & M.A. Curtis) Burt; Ithyphallus ravenelii (Berk. & M.A. Curtis) E. Fisch.; Mutinus bambusinus
Mądziak malinowy, Mutinus ravenelii (Berk. & M.A. Curtis) E. Fisch. 1888 | systematyka |
|
|
|---|---|---|
| budowa | Owocnik początkowo rozwija się pod ziemią w formie podłużnego jaja. Wielkość jaja od 15 do 20 mm. Na tym etapie rozwoju jest on okryty białawą błoną. Powierzchnia jest gładka lub słabo żyłkowana, a postawa ze sznurami grzybni. W podłożu tkwi przymocowany tymi sznurami grzybni. Pod pierwszą, wierzchnią, pergaminową i białawą błoną, znajduje się druga, grubsza, galaretowata, o barwy żółtawej. W miarę rozwoju "jajo" wystaje lekko na powierzchnię ziemi, a w miejscu pęknięcia ochraniającej błony, wyrasta trzon z główką. Dojrzały owocnik wydziela silny fetor, zwabiający muchy padlinożerne, które są roznosicielami zarodników. Główka stanowi górną, wydłużoną i zwężającą się część owocnika. Pokryta zielonkawooliwkową, śluzowatą masą zarodnikonośną. W młodych owocnikach początkowo okryta delikatna błonką tego samego koloru. Masa zarodnikowa jest roznoszona przez owady i zmywana przez opady deszczu, a spod niej widać mocno malinowy w barwie część górną trzonu. Trzon osiąga wysokość od 50 do 80 mm i grubość 10 mm. W kształcie walcowaty, węższy u podstawy. Szczyt zwężający się i tępo zaokrąglony. Często z otworkiem na szczycie. W kolorze od białawego przy podstawie do mocno malinowego na szczycie. Powierzchnia gładka, w strukturze komorowata. Wewnątrz pusty. Kruchy. Miąższ w kolorze malinowy, wodnisty. Wysychając przypomina kruchy styropian. W zapachu ostry. Zarodniki w masie barwy zielonkawej. W kształcie elipsoidalne. Powierzchniowo gładkie. Koloru blado żółtawozielonkawego. Wielkość od 4 do 5 x od 1,5 do 2 µm. | |
| uwagi | Niejadalny, choć chętnie i bez szkody zjadany przez psy.
Gatunek przywędrował do Europy z Ameryki Północnej i po raz pierwszy został stwierdzony w pod koniec pierwszej połowy XX wieku. Gatunek podobny to: częściej spotykany, podobny kształtem, lecz różniący się kolorem ( biały lub słabo pomarańczowy) mądziak psi - Mutinus caninus (Huds.) Fr. Inne nazwy to: mądziak szkarłatny.
|
|
| piśmiennictwo |
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej.Komentarze
Brak komentarzy.
