Dodano: 24 stycznia 2012
Pojawia się od czerwca do października w miejscach pod drzewami liściastymi i mieszanymi. Lubi gleby wapienne i piaszczysto gliniaste. Chętnie wyrasta na obrzeżach dróg.
Do rodzaju Inocybe należy 120 gatunków. Są to:
- Inocybe acuta
- Inocybe adaequata
- Inocybe agardhii
- Inocybe albomarginata
- Inocybe albovelutipes
- Inocybe albovestita
- Inocybe amethystina
- Inocybe appendiculata
- Inocybe arenicola
- Inocybe assimilata
- Inocybe asterospora
- Inocybe aurea
- Inocybe auricoma
- Inocybe bongardii
- Inocybe brunnea
- Inocybe calamistrata
- Inocybe calamistratoides
- Inocybe calida
- Inocybe calospora
- Inocybe catalaunica
- Inocybe cerea
- Inocybe cervicolor
- Inocybe concinnula
- Inocybe cookei
- Inocybe cryptocystis
- Inocybe curreyi
- Inocybe curvipes
- Inocybe decipientoides
- Inocybe destruens
- Inocybe dulcamara
- Inocybe dunensis
- Inocybe duriuscula
- Inocybe erubescens
- Inocybe fibrosa
- Inocybe fibrosoides
- Inocybe flavella
- Inocybe flocculosa
- Inocybe fraudans
- Inocybe fuligineoatra
- Inocybe fulvella
- Inocybe furfurea
- Inocybe fuscomarginata
- Inocybe giacomi
- Inocybe glabrescens
- Inocybe glabripes
- Inocybe glabrodisca
- Inocybe godeyi
- Inocybe grammata
- Inocybe griseolilacina
- Inocybe haemacta
- Inocybe hirtella
- Inocybe huijsmanii
- Inocybe humilis
- Inocybe hystrix
- Inocybe impexa
- Inocybe infida
- Inocybe inodora
- Inocybe jacobi
- Inocybe langei
- Inocybe latericia
- Inocybe leptocystis
- Inocybe leptophylla
- Inocybe maculata
- Inocybe malenconii
- Inocybe margaritispora
- Inocybe mariluanensis
- Inocybe melanopoda
- Inocybe mendica
- Inocybe mimica
- Inocybe mixtilis
- Inocybe muricellata
- Inocybe napipes
- Inocybe oblectabilis
- Inocybe obscurobadia
- Inocybe ochroalba
- Inocybe olivaceobrunnea
- Inocybe pallida
- Inocybe paludinella
- Inocybe pelargonium
- Inocybe perlata
- Inocybe petiginosa
- Inocybe phaeodisca
- Inocybe phaeosquarrosa
- Inocybe posterula
- Inocybe praetervisa
- Inocybe proximella
- Inocybe pruinosa
- Inocybe pseudoasterospora
- Inocybe pseudodestricta
- Inocybe pseudohiulca
- Inocybe pseudoreducta
- Inocybe pusio
- Inocybe putilla
- Inocybe pyriodora
- Inocybe renispora
- Inocybe rennyi
- Inocybe rimosa
- Inocybe salicis
- Inocybe sambucina
- Inocybe scabriuscula
- Inocybe serotina
- Inocybe sindonia
- Inocybe soluta
- Inocybe squamata
- Inocybe squarrosa
- Inocybe striatorimosa
- Inocybe strigiceps
- Inocybe strobilomyces
- Inocybe subcarpta
- Inocybe tabacina
- Inocybe taxocystis
- Inocybe tenebrosa
- Inocybe tjallingiorum
- Inocybe umboninota
- Inocybe umbratica
- Inocybe umbrosa
- Inocybe vaccina
- Inocybe vulpinella
- Inocybe whitei
- Inocybe xanthomelas
Występuje również pod nazwami: Agaricus fastigiatus Schaeff.; Agaricus rimosus Bull. ; Agaricus rimosus subsp. rimosus Bull.; Agaricus schistus Cooke & W.G. Sm. ; Agmocybe rimosa (Bull.) Earle ; Gymnopus rimosus (Bull.) Gray; Inocybe fastigiata (Schaeff.) Quél. ; Inocybe fastigiata forma alpina R. Heim; Inocybe fastigiata forma argentata Kühner; Inocybe fastigiata subsp. umbrinella (Bres.) Dermek & J. Veselský ; Inocybe fastigiata forma umbrinella (Bres.) Nespiak; Inocybe fastigiata var. umbrinella (Bres.) R. Heim; Inocybe obsoleta Romagn.; Inocybe pseudofastigiata Rea; Inocybe rimosa forma alpina (R. Heim) Esteve-Rav., V. González & Arenal; Inocybe rimosa var. argentata (Kühner) Cetto ; Inocybe rimosa forma argentata (Kühner) Courtec. ; Inocybe rimosa var. obsoleta Quadr. & Lunghini ; Inocybe rimosa var. umbrinella (Bres.) Bizio & M. Marchetti ; Inocybe schista (Cooke & W.G. Sm.) Sacc.; Inocybe umbrinella Bres.
Strzępiak porysowany, Inocybe rimosa (Bull.) P. Kumm. 1871 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz w kształcie stożkowato-wypukły, stożkowaty z wykształtowanym, wyraźnym ostrym garbkiem. Rzadko płasko rozpostarty z ostrym garbkiem. Średnicy od 20 do 80 mm. Powierzchnia jedwabista i pasemkowato-włókienkowata. W barwie oliwkowocytrynowy, zazwyczaj ciemniejszy na szczycie i tam w odcieniach brązu. Brzeg prosty, promienisto spękany i czasem z resztkami białej lub jasno brązowawymi włókienkowatej osłony. W bruzdach po spękaniach widoczna widoczna głębsza warstwa jaśniejszego miąższu. Blaszki cienkie, lekko brzuchate i zatokowato wycięte. W kolorze cytrynowooliwkowe do brudno oliwkowych. Ostrze jaśniejsze i nierówne. Trzon masywny i mięsisty. W kształcie zasadniczo równogruby lub nieco zgrubiały w kierunku podstawy i tam z niewielką bulwką. Podstawa pokryta delikatną, włókienkowatą grzybnią. Długości od 40 do 120 mm i grubości od 5 do 15 mm. W kolorze biały, czasem z oliwkowym odcieniem. W szczycie lekko bruzdowany i wyraźnie oszroniony. Poniżej bardziej podłużnie włókienkowaty. W dojrzałych i starszych okazach włókienka wykształcają drobne łuseczki. Niekiedy trzon jest zupełnie gładki tylko z ziarenkowatym oszronieniem w szczycie. Wewnątrz zazwyczaj pełny lub niekiedy częściowo pusty. Pierścień nie występuje. Miąższ w kolorze biały z atłasowym połyskiem. W kapeluszu grubszy tylko w szczycie. W trzonie lekko włóknisty. Niezmienny. Bez smaku. W zapachu może przypominać słabiej lub mocniej spermę Zarodniki w wysypie jasnobrązowe. W kształcie elipsoidalne- fasolkowate z dziobkiem lub bez i tendencją do tworzenia form nieregularnych. Wewnątrz z dużą kroplą tłuszczu. Powierzchniowo gładkie. W kolorze żółtawe. Wielkość od 8,5 do 16 x od 5,5 do 7 µm. |
| uwagi | Prawdopodobnie trujący, a w najlepszym wypadku niejadalny. Gatunek bardzo zmienny w wyglądzie. Gatunki podobne to: strzępiak słomkowożółty - Inocybe cookei Bres., który pojawia się w tym samym okresie i w miejscach o podobnej ekologii. Podobny jest również strzępiak najeżony – w formie Inocybe hirtella var. bispora Kuyper oraz w formie Inocybe hirtella var. hirtella Bres., pojawiający się w tej samej porze. Jednak jest nieco większy, bez obrzeżonej bulwki u podstawy trzonu i z drobnymi łuseczkami na kapeluszu, a także ma oprószony biało na powierzchni cały trzon. Inne nazwy to: bedłka popękana, strzępiak popękany, strzępiak strzępkowaty. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
