Dodano: 19 grudnia 2008
Dość często spotykana, ale z uwagi na dużą zmienność nie zawsze trafnie rozpoznawana. Rośnie od maja do października w luźnych grupach, poza lasami, najczęściej na łąkach, pastwiskach w zaroślach i na obrzeżach lasów.
Do rodzaju Agaricus należą 72 gatunki. Są to:
- Agaricus acheruntius
- Agaricus altipes
- Agaricus aridicola
- Agaricus arvensis
- Agaricus augustus
- Agaricus bambusae
- Agaricus benesii
- Agaricus bernardii
- Agaricus bisporus
- Agaricus bitorquis
- Agaricus bohusii
- Agaricus bresadolanus
- Agaricus campbellensis
- Agaricus campigenus
- Agaricus cappellianus
- Agaricus clitocyboides
- Agaricus comtulus
- Agaricus connatus
- Agaricus cupreobrunneus
- Agaricus depauperatus
- Agaricus devoniensis
- Agaricus dulcidulus
- Agaricus fiardii
- Agaricus fontanae
- Agaricus friesii
- Agaricus fuscofibrillosus
- Agaricus gennadii
- Agaricus gilvus
- Agaricus glaucopus
- Agaricus gregarius
- Agaricus horakii
- Agaricus ignobilis
- Agaricus impudicus
- Agaricus kroneanus
- Agaricus lanatoniger
- Agaricus langei
- Agaricus lanipes
- Agaricus litoralis
- Agaricus luteomaculatus
- Agaricus lutosus
- Agaricus macrocarpus
- Agaricus moelleri
- Agaricus moellerianus
- Agaricus oligocystis
- Agaricus osecanus
- Agaricus pampeanus
- Agaricus pequinii
- Agaricus perdicinus
- Agaricus phaeolepidotus
- Agaricus platypus
- Agaricus porphyrizon
- Agaricus porphyrocephalus
- Agaricus pseudopratensis
- Agaricus purpureoniger
- Agaricus putidus
- Agaricus radicatus
- Agaricus rufipes
- Agaricus semotus
- Agaricus sericeus
- Agaricus silvaticus
- Agaricus subantarcticus
- Agaricus subfloccosus
- Agaricus subgibbosus
- Agaricus subperonatus
- Agaricus subrufescens
- Agaricus subrutilescens
- Agaricus texensis
- Agaricus trutinatus
- Agaricus valdiviae
- Agaricus viridopurpurascens
- Agaricus xanthodermus
- Agaricus xantholepis
Występuje pod nazwami: Agaricus arvensis var. exquisitus (Vittad.) Cetto; Agaricus exquisitus Berk.; Agaricus leucotrichus (F.H. Møller) F.H. Møller; Phaeomarasmius chiliotrichi Singer; Phaeomarasmius exquisitus (Berk.) Raithelh.; Pratella arvensis (Schaeff.) Gillet; Psalliota arvensis (Schaeff.) Gillet; Psalliota arvensis var. albosquamosa W.G. Sm.; Psalliota arvensis var. hortensis W.G. Sm.; Psalliota arvensis forma obesa W.G. Sm.; Psalliota campestris var. arvensis (Schaeff.) Wheel; Psalliota leucotricha F.H. Møller
Pieczarka biaława, Agaricus arvensis Schaeff. 1774 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz osiąga średnicę od 60 do 150 mm, a czasem nawet do 200 mm. U młodych owocników jest w kształcie kulisty lub stożkowaty, ze spłaszczonym lub obłym wierzchołkiem. W miarę dojrzewania dzwonowaty do płasko rozpostartego. Początkowo w kolorze biały z czasem nabiega żółtawym lub kremowym odcieniem. Jest to szczególnie widoczne w dojrzałych okazach. W porze suchej mają barwę bladocytrynowożółtawą, a starsze okazy ochrowożółtą do rdzawej. W miejscach uszkodzonych może barwić się mniej lub bardziej żółtawo i ochrowożółtawo. Powierzchnia początkowo jedwabista, lekko błyszcząca, a nawet niekiedy delikatnie puszysta. Sucha, gładka niekiedy pękająca na drobne, cienkie i przylegające łuseczki. Na starość gładka i błyszcząca. Łuseczki złotawe. Blaszki o gładkich ostrzach. W kolorze za młodu białawe, brudnobiaławe do szaroróżowych. Na starość przesączone wilgocią i czerwonobrunatne do czarnych w barwie. Gęsto ustawione, wolne i wąskie. Trzon jest długości od 50 do 160 mm i grubości od 10 do 20 mm. Dość smukły z możliwą bulwką do 35 mm. W młodym grzybie biały z czasem żółknący. Powierzchnia początkowo puszysta, później gładka. Poniżej pierścienia może być rzadko pokryty drobnymi łuseczkami. Bliżej wierzchołka węższy, ciemniejący z wiekiem w kierunku barwy żółtawordzawej i tu prążkowany. Przy podstawie szerszy z ewentualnie występującym zgrubieniem w postaci spłaszczonej bulwki. Początkowo wewnątrz pełny, szybko z gąbczastym rdzeniem, a w końcu wydrążony. Otarty żółknie. Perścień trwały, skórzasto-błoniasty i zwisający. Pod spodem kosmokowaty lub łuseczkowaty. Nie zawsze widoczna dwuwarstwowość. Biały, żółknący i na starość brązowiejący. Spodnia strona u młodych okazów przypomina czasem koło zębate. Miąższ twardy. Ma kolor początkowo biały, ale z czasem żółknący w podstawie trzonu i pod skórką kapelusza. W smaku łagodny. W zapachu może przypominać anyżek lub migdały, ale nie zawsze. Poddany reakcji Schaeffera daje wynik pozytywny. Zarodniki w wysypie koloru czekoladowobrązowego. Gładkie. Wielkości od 7 do 9 x od 5 do 6 µm. W kształcie elipsoidalne z dziobkiem na jednym brzegu. Wewnątrz widoczne, jedna lub dwie spore krople tłuszczu. W kolorze czerwonobrązowe. |
| uwagi | Jadalna i bardzo smaczna. Dla osób słabo znających się na grzybach może być pomylona z niektórymi muchomorami lub trującymi pieczarkami. Gatunki podobne to: silnie trująca pieczarka żółtawa - Agaricus xanthodermus Genev. Odznacza się ona silnym zapachem fenolu oraz mocnym żółknięciem po otarciu. Podobne są także: pieczarka zaroślowa - Agaricus silvicola (Vittad.) Peck, rosnąca w lasach oraz pieczarka bulwiasta - Agaricus essettei Bon: zawsze biała. Ma bulwkę wyraźniejszą, bardziej odgięta, która posiada kant. Rośnie zazwyczaj pod świerkami. Inne nazwy to: bedłka polowa, pieczarka owcza, pieczarka polna, pieczarka polowa. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
