Dodano: 9 października 2006
Dość częsty w okresie od lipca do października. Owocniki spotyka się pojedynczo lub w grupach, w lasach iglastych, liściastych, mieszanych, wśród mchów i traw. Lubi gleby zasadowe i obojętne.
Do rodzaju Clitopilus sp. należy 8 gatunków. Są to:
- Clitopilus abortivus
- Clitopilus cretatus
- Clitopilus daamsii
- Clitopilus hobsonii
- Clitopilus omphaliiformis
- Clitopilus passeckerianus
- Clitopilus pinsitus
- Clitopilus prunulus
Występuje pod nazwami: Clitopilus orcella (Bull.) P. Kumm.; Agaricus prunulus Scop.; Agaricus orcella Bull.; Paxillopsis prunulus (Scop.) J.E. Lange; Paxillopsis prunulus (Scop.) J.E. Lange; Pleuropus orcellus (Bull.) Gray.
Bruzdniczek największy, Clitopilus prunulus (Scop.) Fr. 1871 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz średnicy od 40 do 100 mm. W kształcie wypukły do lejkowato wklęsłego, z płaskim garbkiem. W kolorze czysto biały, białokremowy lub szarawobiały. Wilgotny lepki, a w porze suchej matowy, mączyście oprószony. Brzeg podwinięty, czasem nieregularny. Blaszki w kolorze białe, gdy młode. Z wiekiem robią się beżowe, a następnie różowawe. Bardzo gęste i daleko zbiegające na trzon. Wąskie, szerokości od 2 do 4 mm. Trzon w kształcie prawie cylindryczny. Zwężający się ku podstawie, szerszy pod kapeluszem. Długości od 30 do 60 mm i grubości od 5 do 10 mm. W barwie podobnie, jak kapelusz, biały lub białokremowy. Centralny, ale często osadzony asymetrycznie. Pełny. Na powierzchni biało mączysty. Miąższ w kolorze biały. Mięsisty, miękki i niezmienny. Zapach i smak, przyjemnie mączny. Zarodniki w wysypie koloru cielistoróżowego. Powierzchniowo podłużnie bruzdowane. Na przekroju poprzecznym, pięcio, sześcio lub siedmio kątne. Wielkości od 9 do 12 x od 4,5 do 6 µm. W kształcie szeroko wrzecionowate na jednym końcu, a na drugim wąsko. Koloru bladożółtawego lub różowawego. Bez pory rostkowej. |
| uwagi | Jadalny i smaczny.
Bardzo dobry grzyb do sosów, jako dodatek do mięs oraz do suszenia. Marynowany jest zbyt miękki. Gatunki podobne to: niebezpieczne dla zdrowia po spożyciu, białe lejkówki. Zalicza się do nich: lejkówkę liściową - Clitocybe phyllophila (Pers.) P. Kumm.; o nieco mniejszej wielkości i bez tak znacznie zbiegających blaszek. Lejkówkę olśniewającą - Clitocybe candicans (Pers.) P. Kumm.; o delikatnie słodkawo kwaśnym zapachu, a także lejkówkę oddzieloną - Clitocybe rivulosa (Pers.) P. Kumm.; spotykaną w miejscach trawiastych, na łąkach, pastwiskach i obrzeżach dróg. Inne nazwy to: bedłka podsadka, majówka, podsadka, rumieniak podsadka, sadówka, sadówka podsadka. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
