Dodano: 28 marca 2008
Dość często spotykany. Wyrasta na różnych nie rozłożonych szczątkach roślin, na murszejącym drewnie i na ziemi. Lubi miejsca ruderalne, piaszczyste, kompostowane i resztki podsuszonego nawozu krowiego. Pojawia się od lipca do września.
Do rodzaju Cyathus sp. należy 14 gatunki. Są to:
- Cyathus africanus
- Cyathus berkeleyanus
- Cyathus bulleri
- Cyathus canna
- Cyathus earlei
- Cyathus helenae
- Cyathus julietae
- Cyathus limbatus
- Cyathus montagnei
- Cyathus olla
- Cyathus pallidus
- Cyathus pygmaeus
- Cyathus stercoreus
- Cyathus striatus
Występuje również pod nazwą: Cyathus anglicus Lloyd; Cyathus olla var. agrestis Pers.; Cyathus olla forma anglicus (Lloyd) H.J. Brodie; Cyathus olla var. anglicus (Lloyd) H.J. Brodie; Cyathus ollaris Gray; Cyathus vernicosus (Bull.) DC.; Nidularia campanulata Sibth.; Nidularia vernicosa Bull.; Peziza olla Batsch
Kubek ołowiowoszary, Cyathus olla (Batsch) Pers. 1801 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Owocnik młody w kształcie odwrotnie owalno-jajowaty, a później maczugowaty, pucharkowaty, lub odwrotnie dzwonkowaty. Osiąga wysokość od 6 do 12 mm oraz rozłożystość kielicha od 4 do 10 mm. Młody owocnik zamknięty białawą, błoniastą diafragmą, która rozrywa się w miarę dojrzewania i może pozostawać resztkowo na krawędzi ujścia. Brzeg zazwyczaj silnie odgięty. Strona zewnętrzna pilśniowato-zamszowaty, z krótkimi wyrostkami. Barwa cynamonowobrązowa w okresie młodocianym. Łysa, gładko i połyskliwa w dojrzałym, a kolor szary, szarostalowy, srebrzystoczarny, lub fioletowoszarawy. Perydium od wewnętrznej strony gładkie, zazwyczaj poprzecznie, koliście pofalowane. Perydiale, które formują się wewnątrz osiągają średnicę od 2 do 3,5 mm i grubość od 0,5 do 1 mm. Mają kształt soczewkowaty, lub tarczowaty i ilość do 10 sztuk w owocniku. Posiadają jedną warstwę kory, która jest pokryta czarną tuniką. Na początku owocowania są ciemne do czarnych, gładkie, z czasem szarzeją i błyszczą. Przytwierdzone centralnie grubym sznureczkiem do wewnętrznej ściany perydium. Zarodniki w wysypie barwy białej. W kształcie jajowate, lub elipsoidalne, z lekkim zaokrągleniem na szczytach. Bez pory rostkowej. Powierzchniowo gładkie i grubościenne. Hialinowe. Wielkości od 8 do 14 x od 5 do 8 µm. |
| uwagi | Niejadalny. Grzyb saprofityczny. Gatunki podobne to: kubecznik pospolity - Crucibulum laeve (Huds.) Kambly; żółtawy w kolorze, pozbawiony szorstkiego owłosienia, cylindryczny w kształcie kiedy młody i bardziej miseczkowaty kiedy dojrzały. Podobny jest też kubek gnojowy - Cyathus stercoreus (Schwein.) De Toni. Mikroskopowo o znacznie większych zarodnikach. Wyrasta na ziemi bogatej w humus oraz na odchodach zwierzęcych. Rzadziej w miejscach trawiastych, na murszejącym drewnie i na ziemi. Inne nazwy to: czarkówka ogrodowa, kubek ogrodowy. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
