Dodano: 3 lutego 2014
Pojawia się od maja do września w zadrzewieniach liściastych i mieszanych. Lubi trawiaste stanowiska na drogach leśnych i w parkach. Rośnie w gromadzie lub pojedynczo na ziemi zawierającej dużą ilością próchnicy.
Występuje również pod nazwami: Agaricus marcescibilis Britzelm.; Drosophila marcescibilis f. elata Malençon & Bertault; Psathyra fragilissima Kauffman, ; Psathyra lactea J.E. Lange,; Psathyra lactea J.E. Lange, ; Psathyra lactea f. virginea J.E. Lange, ; Psathyrella fragilissima (Kauffman) A.H. Sm.,; Psathyrella lactea (J.E. Lange) J.E. Lange,; Psathyrella marcescibilis (Britzelm.) Singer,; Psathyrella marcescibilis var. elata (Malençon & Bertault) Citérin & Bon,; Psathyrella marcescibilis (Britzelm.) Singer,; Psathyrella marcescibilis var. virginea J.E. Lange ex Surault, Tassi & Coué
Do rodzaju Coprinopsis należy 66 gatunków. Są to:
- Coprinopsis acuminata
- Coprinopsis ammophilae
- Coprinopsis argentea
- Coprinopsis atramentaria
- Coprinopsis bicornis
- Coprinopsis brunneofibrillosa
- Coprinopsis calospora
- Coprinopsis cinerea
- Coprinopsis cinereofloccosa
- Coprinopsis clastophylla
- Coprinopsis coniophora
- Coprinopsis cothurnata
- Coprinopsis echinospora
- Coprinopsis episcopalis
- Coprinopsis erythrocephala
- Coprinopsis fibrillosa
- Coprinopsis filamentifer
- Coprinopsis friesii
- Coprinopsis gonophylla
- Coprinopsis herinkii
- Coprinopsis insignis
- Coprinopsis jonesii
- Coprinopsis kimurae
- Coprinopsis krieglsteineri
- Coprinopsis kubickae
- Coprinopsis laanii
- Coprinopsis lagopides
- Coprinopsis lagopus
- Coprinopsis luteocephala
- Coprinopsis macrocephala
- Coprinopsis marcescibilis
- Coprinopsis martinii
- Coprinopsis myceliocephala
- Coprinopsis narcotica
- Coprinopsis nivea
- Coprinopsis ochraceolanata
- Coprinopsis pachyderma
- Coprinopsis pachysperma
- Coprinopsis phaeospora
- Coprinopsis phlyctidospora
- Coprinopsis picacea
- Coprinopsis pseudofriesii
- Coprinopsis pseudonivea
- Coprinopsis pseudoradiata
- Coprinopsis psychromorbida
- Coprinopsis radiata
- Coprinopsis radicans
- Coprinopsis romagnesiana
- Coprinopsis saccharomyces
- Coprinopsis sclerotiger
- Coprinopsis scobicola
- Coprinopsis semitalis
- Coprinopsis spelaiophila
- Coprinopsis spilospora
- Coprinopsis stangliana
- Coprinopsis stercorea
- Coprinopsis tigrinella
- Coprinopsis triplex
- Coprinopsis trispora
- Coprinopsis tuberosa
- Coprinopsis urticicola
- Coprinopsis utrifer
- Coprinopsis vermiculifer
- Coprinopsis verticillata
- Coprinopsis xantholepis
- Coprinopsis xenobia
Czernidłowiec bladożółtawy, Coprinopsis marcescibilis (Britzelm.) Örstadius & E. Larss. 2008 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz ma średnicę od 10 do 40 mm. Mocno hygrofaniczny. Młody kiedy suchy bladorogowoszary. Wysychając blednie od szczytu stając się białawy do koloru kości słoniowej. Wilgotny brązowawo szarawy. W kształcie od półkulistego, wydłużonego do stożkowato-dzwonkowatego. Powierzchnia pokryta delikatnie włókienkami. Brzeg u młodych owocników obwieszony kosmkami osłony. Namoknięty uwidacznia żłobkowanie. Blaszki wolne lub wąsko przyrośniete i blisko ustawione. Za młodu popielate, szarzejąco brązowiejące, a dojrzałe czarnobrązowe z liliowym połyskiem. Ostrze jaśniejsze. W młodych owocnikach zasłonięte białą zasnówką, daleko zachodzącą na trzon. Trzon długości od 30 do 160 mm i grubości od 2 do 6 mm. Namoknięty w kolorze biało-szklisty, suchy błyszczący. Na powierzchni delikatnie włókienkowato-kosmkowaty do nagiego. Kruchy. W kształcie walcowaty, szerszy przy podstawie, węższy u wierzchołka. Wewnątrz pusty, podstawa pokryta białymi strzępkami grzybni. Pierścień nie występuje. Miąższ w kapeluszu bardzo cienki, mokry szaro-wodnisty, suchy biały. W trzonie biało-wodnisty, kiedy mokry, szuchy biały. Włóknisty. Niezmienny. Smak i zapach nieokreślony i nie wyróżniający się. Zarodniki w wysypie ciemnobrązowe. W kształcie elipsoidalne, jajowate do cylindrycznych. W kolorze brązowe. Na powierzchni gładkie, grubościenne, z widocznym wypełnieniem wewnątrz. Pora rostkowa dobrze zaznaczona, zazwyczaj centralna lub czasem nieco ekscentryczna. Dziobek kiełka widoczny lub nie. Wielkość od 11,5 do 16 x od 5,5 do 7,5 µm. |
| uwagi | Niejadalny. Inne nazwy to: kruchaweczka dzwonkowata. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
