Dodano: 20 czerwca 2005
Gatunek pospolity i wieloletni. Owocniki wyrastają na pniach starych, żywych topoli osik (Populus tremula), rzadziej na innych topolach. Porasta pojedynczo lub gromadnie.
Do rodzaju Phellinus sp. należy 126 gatunków. Są to:
- Phellinus acontextus
- Phellinus adamantinus
- Phellinus adhaerens
- Phellinus allardii
- Phellinus andinus
- Phellinus apiahynus
- Phellinus appositus
- Phellinus aureobrunneus
- Phellinus baccharidis
- Phellinus badius
- Phellinus bambusinus
- Phellinus bicuspidatus
- Phellinus callimorphus
- Phellinus carteri
- Phellinus caryophylleus
- Phellinus caryophylli
- Phellinus cavicola
- Phellinus cesatii
- Phellinus chryseus
- Phellinus chrysoloma
- Phellinus cinchonensis
- Phellinus cinereus
- Phellinus coffeatoporus
- Phellinus conchatus
- Phellinus contiguus
- Phellinus crocatus
- Phellinus cyclobalanopsis
- Phellinus cylindrosporus
- Phellinus daedaliformis
- Phellinus dependens
- Phellinus discipes
- Phellinus erectus
- Phellinus everhartii
- Phellinus fastuosus
- Phellinus ferreus
- Phellinus ferrugineofuscus
- Phellinus ferrugineovelutinus
- Phellinus ferruginosus
- Phellinus flavomarginatus
- Phellinus fragrans
- Phellinus gilvus
- Phellinus grenadensis
- Phellinus griseoporus
- Phellinus hartigii
- Phellinus himalayensis
- Phellinus hippophaeicola
- Phellinus igniarius
- Phellinus jezoënsis
- Phellinus kamahi
- Phellinus kawakamii
- Phellinus laevigatus
- Phellinus linteus
- Phellinus lundellii
- Phellinus macgregorii
- Phellinus melanodermus
- Phellinus membranaceus
- Phellinus merrillii
- Phellinus minutiporus
- Phellinus neoquercinus
- Phellinus nigrolimitatus
- Phellinus nilgheriensis
- Phellinus nothofagi
- Phellinus noxius
- Phellinus occidentalis
- Phellinus overholtsii
- Phellinus pachyphloeus
- Phellinus palmicola
- Phellinus pectinatus
- Phellinus piceinus
- Phellinus pini
- Phellinus poeltii
- Phellinus pomaceus
- Phellinus populicola
- Phellinus prunicola
- Phellinus prunicola
- Phellinus pseudolaevigatus
- Phellinus pseudopunctatus
- Phellinus punctatiformis
- Phellinus punctatus
- Phellinus pusillus
- Phellinus reichingeri
- Phellinus repandus
- Phellinus resinaceus
- Phellinus rhabarbarinus
- Phellinus rhamni
- Phellinus rhytiphloeus
- Phellinus rimosus
- Phellinus robiniae
- Phellinus robustus
- Phellinus roseocinereus
- Phellinus rufus
- Phellinus reichingeri
- Phellinus repandus
- Phellinus resinaceus
- Phellinus rhabarbarinus
- Phellinus rhamni
- Phellinus rhytiphloeus
- Phellinus rimosus
- Phellinus robiniae
- Phellinus robustus
- Phellinus roseocinereus
- Phellinus rufus
- Phellinus sancti-georgii
- Phellinus sanfordii
- Phellinus sarcitus
- Phellinus scleropileatus
- Phellinus senex
- Phellinus setulosus
- Phellinus sonorae
- Phellinus spiculosus
- Phellinus spinescens
- Phellinus sublamaensis
- Phellinus swieteniae
- Phellinus syringeus
- Phellinus tabaquilio
- Phellinus torulosus
- Phellinus tremulae
- Phellinus tricolor
- Phellinus tropicalis
- Phellinus umbrinellus
- Phellinus uncinatus
- Phellinus viticola
- Phellinus wahlbergii
- Phellinus weirianus
- Phellinus weirii
- Phellinus xeranticus
Występuje pod nazwami: Ochroporus tremulae (Bondartsev) Fiasson & Niemelä; Fomes igniarius f. tremulae Bondartsev; Fomes tremulae (Bondartsev) Borissov.
Czyreń osikowy, Phellinus tremulae (Bondartsev) Bondartsev & Borissov 1953 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Owocnik w kształcie zazwyczaj półkopytowaty, rozpostarty lub półrozpostarty. Przyrośnięty bardzo mocno, bocznie do podłoża. Szerokości od 30 do 150 mm. Powierzchnia drobno i niewyraźnie bruzdowany. Silnie wzdłużnie bruzdowany, mniej poprzecznie. U podstawy w barwie prawie czarnej, bliżej brzegu rdzaworudawy i szarawy. Rant szeroki, brzuchato zaokrąglony, dobrze wykształcony. Pory bardzo drobne, w ilości od 3 do 6 na 1mm. W kształcie koliste. Rurki wysokości od 3 do 4 mm. Barwy rudawocynamonowej lub brązowocynamonowej z szarym nalotem. Miąższ w zasadzie jednorodny. Barwy ksztanowobrązowej. W masie twardy, korkowaty i zdrewniały. Zapach słabo grzybowy. Zarodniki w kształcie szeroko elipsoidalne do prawie kulistych, z jednym nieco spłaszczonym końcem i często z jedną kroplą tłuszczu. Wielkość od 3,5 do 6 x od 3 do 5 µm. |
| ochrona | Ujęty na czerwonej liście grzybów wielkoowocnikowych zagrożonych w Polsce ze statusem ”I – narażony”. |
| uwagi | Niejadalny. Grzyb nadrzewny, wywołuje silną białą zgniliznę drewna. Na pniu tworzy rany, które są w kształcie nieforemnie wydłużone. Zwykle z tych ran wyrastają owocniki. Gatunki podobne to: czyreń topolowy - Phellinus populicola Niemelä; czyreń ogniowy - Phellinus igniarius (L.) Quél.; czyreń śliwowy - Phellinus pomaceus (Pers.) Maire; od których różni się między innymi: zarodnikami, kształtem kapeluszy i substratem, na których one występują. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
