Dodano: 21 maja 2006
Gatunek dość częsty, o podkładkach wieloletnich. Młode podkładki rosną wiosną i latem, a nawet wczesną jesienią. Rozwija się u podstawy pnia i na korzeniach takich drzew liściastych jak: buk, jesion, dąb, klon i inne.
Do rodzaju Kretzschmaria sp. należy 16 gatunków. Są to:
- Kretzschmaria cetrarioides
- Kretzschmaria clavus
- Kretzschmaria curvirima
- Kretzschmaria deusta
- Kretzschmaria eriodendri
- Kretzschmaria guyanensis
- Kretzschmaria lucidula
- Kretzschmaria macrosperma
- Kretzschmaria megalospora
- Kretzschmaria micropus
- Kretzschmaria milleri
- Kretzschmaria neocaledonica
- Kretzschmaria pavimentosa
- Kretzschmaria sandvicense
- Kretzschmaria zelandica
- Kretzschmaria zonata
Występuje również pod nazwami: Hypoxylon ustulatum Bull.; Ustulina maxima (Weber) Wettst.; Sphaeria deusta Hoffm.; Ustulina deusta (Hoffm.) Lind; Sphaeria maxima Weber; Ustulina vulgaris Tul. & C. Tul.; Sphaeria versipellis Tode; Nemania maxima (Weber) Mouse; Hypoxylon deustum (Hoffm.) Grev.; Sphaeria albodeusta Wahlenb.; Stromatosphaeria deusta (Hoffm.) Grev.; Discosphaera deista (Hoffm.) Dumort.; Hypoxylon magnosporum Lloyd; Nemania deusta (Hoffm.) Gray; Sphaeria maxima Bolton.
Zgliszczak pospolity, Kretzschmaria deusta (Hoffm.) P.M.D. Martin 1970 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Owocnik to korowata podkładka o średnicy od 50 do 150 mm i grubości od 3 do 10 mm. Przyrośnięta całą powierzchnią do substratu i nieregularnie rozpostarta. Powierzchnia chropowata i guzkowata. W okresie wzrostu młodych owocników, perytecja niebieskawoszarawo oprószony przez zarodniki konidialne. Brzeg pozostaje biały, białawy, kremowy i brązowawy. Podkładka dojrzała węglista, czarna, pofalowana, brodawkowata, twarda i krucha. Na przekroju widoczne w podkładce małe, puste komory. Przy powierzchni urnowate otoczenie, zawierające worki z zarodnikami. Miąższ na przekroju białawoszary. Bez smaku i zapachu. Zarodniki w wysypie barwy czarnej. W kształcie wrzecionowate, elipsoidalne, spłaszczone. Powierzchniowo gładkie. Stare w kolorze brunatne, z odcieniami brązu. Młode hialitowe. Z trzema, czterema, małymi kroplami tłuszczu. Wielkość od 26 do 36 x od 7 do 10 µm. Zarodniki ułożone w worku, jeden nad drugim, po osiem sztuk. Worek z wieczkiem. |
| uwagi | Niejadalny. Posiada charakterystyczny wygląd i z oznaczeniem gatunku nie ma problemu. Jest niebezpiecznym i groźnym pasożytem dla drzew liściastych. Stare owocniki z wyglądu przypominają węgiel drzewny, stąd pochodzi Polska nazwa rodzajowa. Nazwa zgliszczak pospolity związana jest z syn. Ustulina deusta Hoffm.) Lind |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
