Dodano: 6 sierpnia 2006
Często spotykany w lasach od maja do listopada. Rośnie na murszejących pniakach i zagrzebanych w ściółce gałęziach drzew liściastych. Szczególnie lubi drewno buków, brzóz oraz topoli i nie rzadko drzew iglastych.
Do rodzaju Merulius należą 2 gatunki. Są to:
- Merulius aureus
- Merulius tremellosus
Występuje pod nazwami: Phlebia tremellosa (Schrad.) Nakasone & Burds.; Merulius imbricatus Balf.-Browne; Xylomyzon tremellosum (Schrad.) Pers.; Sesia tremellosa (Schrad.) Kuntze
Strocznik trzęsakowaty, Merulius tremellosus Schrad. 1794 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Owocnik rozpostarto odgięty, tworzący płaty o falistych brzegach. Kształt ich jest półkolisty, muszlowaty lub wachlarzowaty. Owocniki często zachodzą na siebie dachówkowato. Średnicy od 10 do 50 mm. Wierzchnia barwa białawopomarańczowa, nieco przejrzysta, mocno omszony na brzegach. Brzeg bardzo często zafalowany. Hymenofor płytko dołeczkowany i labiryntowaty. Dołeczki otoczone nieznacznie fałdkami, tworzą siateczkę. Barwy czerwonawożółtawej, łososiowej lub cielistopomarańczowawej. Miąższ barwy białej, o miękkiej konsystencji. Elastyczny, gumowaty i chrząstkowaty. Wysychając twardnieje i rogowacieje. Do 5 mm grubości. Niezmienny. Bez charakterystycznego smaku ani zapachu. Zarodniki w wysypie barwy białej lub kremowej. W kształcie cylindryczne i lekko zakrzywione, bez pory rostkowej. Wewnątrz z dwiema małymi kropelkami tłuszczu. Na powierzchni gładkie. Hialinowe. Nieamyloidalne. Wielkości od 3,5 do 4,5 x od 1 do 1,5 µm. |
| uwagi | Niejadalny. Saprofit powodujący białą zgniliznę drewna. Gatunek podobny to: żylak promienisty - Phlebia radiata Fr.; mający ognistocieliste barwy i płożący się po substracie. Inne nazwy to: żylak trzęsakowaty, stroczek trzęsidłowaty, stroczek trzęśliwy, stroczek kisielcowaty, stroszek trzęsawkowy. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
