Dodano: 6 listopada 2010
Spotykany rzadko i częstszy na wyżu. Owocniki pojawiają się gromadnie w wiązkach latem i jesienią. Jako substrat obiera sobie martwe drewno drzew iglastych, zwłaszcza świerka i sosny. Bardzo rzadko spotykany na martwym podłożu drewnianym pochodzącym z drzew liściastych. Wyrasta od sierpnia do października.
Do rodzaju Phyllotopsis należy 5 gatunków. Są to:
- Phyllotopsis ealaensis
- Phyllotopsis nidulans
- Phyllotopsis rhodophyllus
- Phyllotopsis salmonea
- Phyllotopsis subnidulans
Występuje pod nazwami: Agaricus jonquilla Lév.; Agaricus nidulans Pers.; Claudopus nidulans (Pers.) Peck; Crepidotus jonquilla (Lév.) Quél.; Crepidotus nidulans (Pers.) Quél.; Dendrosarcus nidulans (Pers.) Kuntze; Panus nidulans (Pers.) Pilát; Panus stevensonii Berk. & Broome; Pleurotus nidulans (Pers.) P. Kumm.; Pocillaria stevensonii (Berk. & Broome) Kuntze
Boczniaczek pomarańczowożółty, Phyllotopsis nidulans (Pers.) Singer 1936 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz mocno higrofaniczny. W okresie wzmożonej wilgotności ma jaskrawy kolor pomarańczowożółty. Wysychając blednie do koloru ochrowożółtego. Osiąga szerokość od 30 do 70 mm i odstaje od substratu na 20 do 50 mm. W kształcie półkolisty, wachlarzowaty, muszlowaty, językowaty lub nerkowaty. Początkowo bardziej wypukły z tendencja do rozpościerania się w miarę osiągania pełnej dojrzałości. Przyrośnięty do podłoża bocznie, niekiedy rozpościerający się i centralnie przytwierdzony. Owocniki układają cię dość często dachówkowato. Powierzchnia pokryta aksamitnymi szczecinkami w kolorze białym i białawym ze szczególnym zagęszczeniem ku podstawie. Brzeg długo podwinięty i może być nieregularnie zafalowany. Ciemniej zabarwiony, wyraźnie wełnisto-włókienkowaty. Z wiekiem staje się płatowaty. Blaszki z miejsca przyrośnięcia rozchodzą się promieniście. Może ich być od 20 do 30 z 5 do 7 międzyblaszek. Stosunkowo gęsto ustawione, szerokie i często faliste. Ostrze gładkie. Pomarańczowożółte do rdzawożółtych, nieznacznie ciemniejące z wiekiem. Trzon nieobecny lub nieznaczny, bez pierścienia. Miąższ w barwie żółtawy. Cienki, twardawy i sprężyście elastyczny. Zapach mdlący, nieprzyjemny, - kapuściany. Smak łagodny, ale nieprzyjemny, niby grzybowy. Zarodniki w wysypie jaskrawo ochroworóżowy, blado łososiowo różowy do kremowego z odcieniem różowawym. Gładkie. Wielkości od 4,5 do 6,5 x od 2 do 3,5 µm. W kształcie nerkowate do fasolkowatych. Bez pory rostkowej. W kolorze bezbarwne i nieamyloidalne. |
| ochrona | Ujęty na czerwonej liście grzybów wielkoowocnikowych zagrożonych w Polsce ze statusem „V”- narażone. |
| uwagi | Niejadalny. Powoduje brunatną zgniliznę drewna. Gatunki podobne to: młode o żółtawym zabarwieniu i wyrastające nadrewnie drzew lisciastych owocniki łycznika późnego - Panellus serotinus (Schrad.) Kühner ; które jednak ma mniej masywne owocniki oraz podobnie, ale bladziej zabarwiony jest najczęściej spotynany na leżyźnie sosnowej ponurnik klapouchy - Tapinella panuoides (Batsch) E.-J. Gilbert. Inne nazwy to: bedłka gnieździsta, bedłka gnieźna, boczniak gnieździsty. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
