Dodano: 12 kwietnia 2006
Częsty. Spotykany od połowy lata do późnej jesieni. Porasta grupowo lub w wiązkach wokół próchniejących pni drzew iglastych oraz na zagrzebanych w ziemi i ściółce kawałkach butwiejącego drewna z tych drzew.
Do rodzaju Pholiota sp. należą 33 gatunki. Są to:
- Pholiota abstrusa
- Pholiota adiposa
- Pholiota albocrenulata
- Pholiota astragalina
- Pholiota aurivella
- Pholiota brunnescens
- Pholiota conissans
- Pholiota decussata
- Pholiota flammans
- Pholiota flavida
- Pholiota formosa
- Pholiota gummosa
- Pholiota henningsii
- Pholiota heteroclita
- Pholiota highlandensis
- Pholiota jahnii
- Pholiota lenta
- Pholiota limonella
- Pholiota lubrica
- Pholiota lucifera
- Pholiota mixta
- Pholiota nameko
- Pholiota ochrochlora
- Pholiota pinicola
- Pholiota polychroa
- Pholiota populnea
- Pholiota pseudofascicularis
- Pholiota pusilla
- Pholiota scamba
- Pholiota spumosa
- Pholiota squarrosa
- Pholiota subochracea
- Pholiota tuberculosa
Występuje pod nazwami: Flammula spumosa (Fr.) P. Kumm.; Pholiotina spumosa (Fr.) Singer; Dryophila spumosa (Fr.) Quél.; Agaricus spumosus Fr.; Pholiota graveolens.
Łuskwiak dwubarwny, Pholiota spumosa (Fr.) Singer 1948 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz średnicy od 25 do 50 mm. Barwy piaskowozłotej, cytrynowożółtej, zielonkawożółtawej, z rudawobrązowawym centrum. Miodowobrunatny, z centrum ochrowopomarańczowym lub czerwonobrązowym. Zawsze ku brzegowi jaśniejszy. W kształcie, kiedy młody półkulisty, później wypukły do rozpostartego i często wywiniętego, z tępym garbkiem. Powierzchnia początkowo gładka, u młodych owocników, później z brązowymi włókienkami. Brzeg długo podwinięty, a następnie ostry, niekiedy z pozostałością resztek osłony w kolorze brązowym. Skórka łatwo ściągalna.
Blaszki barwy kremowej, przechodzące w barwę kremowożółtawą, różowawobeżową do brązowej, w okresie zejściowym. Dość szerokie i gęsto ułożone, wycięte ząbkiem i szeroko przyrośnięte.
Pierścień na trzonie w postaci pozostawionego watowato- włókienkowatego śladu, po resztkach osłony. Trzon przyjmuje w górnej części jaśniejszy, białawy kolor, delikatnie włókienkowaty, a poniżej strefy pierścienia, kolor jasnożótawy, pokryty wzdłużnymi brązowymi kosmkami. Na powierzchni suchy. Długości od 40 do 70 mm. Grubości od 4 do 9 mm. W kształcie cylindryczny i smukły. Pełny, sztywny i kruchy, z wiekiem pusty, Osadzony centralnie w kapeluszu i mocno w substracie. Podstawa często opleciona białymi włókienkami grzybni. Miąższ w kapeluszu barwy białawej, przechodzący do żółtawocytrynowego. W centrum kapelusza najgrubszy. Zwarty, dość kruchy. Nie zmienia zabarwienia po uciśnięciu lub rozkrojeniu. W smaku łagodny. W zapachu przyjemnie grzybowy. Zarodniki w wysypie koloru rdzawobrązowego. W kształcie migdałowate i szerokoelipsoidalne. Powierzchniowo gładkie. Z widocznymi kropelkami tłuszczu, różnej wielkości i w różnej ilości. W barwie żółtawe. Amyloidalne. Wielkość od 6 do 9 x od 4 do 4,5 µm. |
| uwagi | Niejadalny. Gatunek podobny to: łuskwiak wypaleniskowy - Pholiota highlandensis (Peck) A.H. Sm. & Hesler; spotykany pojedynczo, bądź w luźnych kępkach na zwęglonym drewnie lub na glebie, w miejscach strawionych przez ogień. Inne nazwy to: płomienica gąbczasta, łuskwiak gąbczasty. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
