Dodano: 23 stycznia 2010
Owocuje od czerwca do września. Spotykany w lasach liściastych i mieszanych w towarzystwie dębów i buków. Niezbyt częsty.
Do rodzaju Russula należy 161 gatunków. Są to:
Russula abietum
Russula acetolens
Russula acriannulata
Russula acrifolia
Russula acriuscula
Russula acuminata
Russula adulterina
Russula adusta
Russula aeruginea
Russula afronigricans
Russula albofloccosa
Russula albonigra
Russula albospissa
Russula alnetorum
Russula alutacea
Russula amarissima
Russula amethystina
Russula amoena
Russula amoenicolor
Russula amoenipes
Russula amoenolens
Russula anatina
Russula anthracina
Russula aquosa
Russula atropurpurea
Russula atrorubens
Russula aurantiaca
Russula aurea
Russula aurora
Russula azurea
Russula badia
Russula betularum
Russula brunneoviolacea
Russula caerulea
Russula carminipes
Russula carpini
Russula cavipes
Russula cessans
Russula chloroides
Russula cicatricata
Russula claroflava
Russula clavipes
Russula cremeoavellanea
Russula cuprea
Russula curtipes
Russula cyanoxantha
Russula decipiens
Russula decolorans
Russula delica
Russula densifolia
Russula emetica
Russula emeticicolor
Russula exalbicans
Russula faginea
Russula faginea
Russula farinipes
Russula fellea
Russula flavispora
Russula foetens
Russula font-queri
Russula fragrantissima
Russula fusconigra
Russula fuscorubroides
Russula gigasperma
Russula gracillima
Russula grata
Russula graveolens
Russula grisea
Russula helodes
Russula heterophylla
Russula illota
Russula inamoena
Russula innocua
Russula insignis
Russula intactior
Russula intermedia
Russula ionochlora
Russula laccata
Russula laeta
Russula langei
Russula lateritia
Russula lepidicolor
Russula lilacea
Russula luteotacta
Russula maculata
Russula medullata
Russula melitodes
Russula melliolens
Russula melzeri
Russula minutula
Russula mustelina
Russula nana
Russula nauseosa
Russula nigricans
Russula nitida
Russula nobilis
Russula ochroleuca
Russula odorata
Russula olivacea
Russula oreina
Russula paludosa
Russula parazurea
Russula pectinatoides
Russula pelargonia
Russula persicina
Russula poichilochroa
Russula postiana
Russula praetervisa
Russula pseudo-olivascens
Russula pseudoaeruginea
Russula pseudoaffinis
Russula pseudoimpolita
Russula pseudointegra
Russula pseudopuellaris
Russula puellaris
Russula puellula
Russula pulchella
Russula pulchrae-uxoris
Russula pungens
Russula queletii
Russula raoultii
Russula renidens
Russula rhodella
Russula risigallina
Russula romellii
Russula rosea
Russula rubens
Russula ruberrima
Russula rubroalba
Russula rutila
Russula sanguinaria
Russula sardonia
Russula scotica
Russula sericatula
Russula silvestris
Russula solaris
Russula sororia
Russula sphagnophila
Russula stenotricha
Russula subfoetens
Russula subrubens
Russula subterfurcata
Russula taeniospora
Russula torulosa
Russula turci
Russula unicolor
Russula velenovskyi
Russula venosopurpurea
Russula versatilis
Russula versicolor
Russula vesca
Russula veternosa
Russula vinosa
Russula vinosobrunnea
Russula vinosopurpurea
Russula violeipes
Russula virescens
Russula viscida
Russula xenochlora
Russula zonatula
Russula zvarae
Występuje również pod nazwą: Russula grisea; Russula grisea var. ionochlora (Romagn.) Romagn.
Gołąbek fiołkowozielony, Russula ionochlora Romagn. 1952 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz średnicy od 45 do 90 mm. W kształcie wypukły, później rozpostarty. Wklęsły i płytko lejkowaty. Mięsisty. W barwie zielonofioletowej szarofioletowy, różowoliliowy, fioletowozielonawy. W centrum zazwyczaj zielony, blednący, jasnooliwkowy z ciemniejszym nalotem i nielicznymi ochrowymi plamkami. Bliżej brzegu o jasnym odcieniu fiołkowym. Brzeg prosty i tępy, a w okazach dojrzałych karbowany. Skórka kapelusza błyszcząca w części zabarwionej fioletowo i zamszowata w części zabarwionej zielonkawo. Zdzieralna do połowy kapelusza. W porze wilgotnej pogody śliski i lepki, a w okresie suchym jedwabiście oszroniony. Blaszki w barwie białe, białawe i w miarę starzenia się jasnokremowe. Wysychając żółką i zielenieją od brzegu. Cienkie i gęsto ustawione za młodu i z wiekiem rzadziejące. Do 8 mm szerokości. Prawie wolno ustawione. Kruche, łamliwe i nieliczne rozwidlone. Blaszeczki nieliczne. Trzon długości od 30 do 60 mm i grubości od 13 do 20 mm. Masywny i równogruby. Wewnątrz pełny za młodu i pusty z wiekiem. W barwie biały i niekiedy nabiegły nieznacznie różowoliliowo. Miąższ dość obfity. Jędrny w konsystencji. W kolorze biały lub nieco żółknący po uszkodzeniu. W podstawie trzonu nieco żółtawy, a w miejscach wyżartych kapelusza różowawo obrzeżony. W zapachu słabo kwaskowaty. Smak łagodny, tylko w młodych blaszkach palący. Po zadaniu FeSO4 przebarwia się szarawo lub różowo-czerwonawo. Zarodniki w wysypie barwy jasnokremowej. W kształcie szerokoelipsoidalne. Powierzchnia brodawkowate z nielicznymi delikatnymi łącznikami. Brodawki niskie i słabo amyloidalne. Na łysince słabo zarysowana mała plamka. Hialinowe. Wielkości od 6,5 do 7,5 x od 5 do 6 µm. |
| uwagi | Jadalny.
Gatunkiem podobnym jest: gołąbek modroróżowy - Russula cyanoxantha (Schaeff.) Fr. Podobny jest również gołąbek chmurny - Russula parazurea Jul. Schäff. Obydwa gatunki występują w podobnym okresie i podobnym środowisku. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
