Dodano: 15 listopada 2006
Rzadszy od drobnoporka modrego. Występuje na martwym substracie z drzew liściastych. Spotykany w drugiej połowie lata i na jesieni.
Do rodzaju Tyromyces należą 44 gatunki. Są to:
- Tyromyces albogilvus
- Tyromyces amarus
- Tyromyces atrostrigosus
- Tyromyces caesioflavus
- Tyromyces catervatus
- Tyromyces chioneus
- Tyromyces corniculatus
- Tyromyces corticicola
- Tyromyces duracinus
- Tyromyces eberhardtii
- Tyromyces fumidiceps
- Tyromyces galactinus
- Tyromyces hispidulinanus
- Tyromyces humeana
- Tyromyces hypocitrinus
- Tyromyces immitis
- Tyromyces incarnatus
- Tyromyces inodermatus
- Tyromyces interponens
- Tyromyces kmetii
- Tyromyces lacteus
- Tyromyces languidus
- Tyromyces leucospongia
- Tyromyces levis
- Tyromyces marianii
- Tyromyces mediocris
- Tyromyces merrittii
- Tyromyces mexicanus
- Tyromyces mollicaseus
- Tyromyces nemorosus
- Tyromyces ochraceicarneus
- Tyromyces praeguttulatus
- Tyromyces pulcherrimus
- Tyromyces raduloides
- Tyromyces sambuceus
- Tyromyces setiger
- Tyromyces singeri
- Tyromyces squamulosus
- Tyromyces stenomitis
- Tyromyces subcaesius
- Tyromyces sublacteus
- Tyromyces subviridis
- Tyromyces tephrus
- Tyromyces wynnei
- Tyromyces xuchilensis
Występuje pod nazwami: Postia subcaesia (A. David) Jülich; Oligoporus subcaesius (A. David) Ryvarden & Gilb.
Białak bladoniebieskawy, Tyromyces subcaesius A. David 1974 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Owocnik roczny, siedzący. Bokiem przyrośnięty do substratu. Porasta gromadnie i pojedynczo. W kształcie półkolisty, konsolowaty lub muszlowaty. Szerokości od 10 do 30 mm i długości od 20 do 70 mm. Grubości do 10 mm. Powierzchnia włochata, z czasem łysiejąca. Nieznacznie pręgowana i promieniście chropowata. Brzeg ostry, nieznacznie podwinięty, zafalowany i płonny. W kolorze niejednorodnie białawoniebieskawy w różnych odcieniach i strefach, całkowicie białawy lub z odcieniem niebieskawym Z wiekiem, niekiedy miejscami nabiera barw ochrowych i brązowawych. Pory w kształcie okrągławe do kanciasto-okrągławych. Bardzo drobne. Od 3 do 6 na mm. W barwie białawe. Rurki początkowo w kolorze białym z wiekiem szaroniebieskawe. Długości od 1 do 6 mm. Jednowarstwowe. Miąższ grubości od 1 do 5 mm. Początkowo w barwie białawej, a z wiekiem robi się niebieskawy. Kiedy młody i wilgotny, miękki, jednorodny i mięsisty. Kiedy wysycha robi się kruchy. Wrażliwy na uciskanie. Bez smaku i zapachu. Zarodniki w wysypie koloru białawoszarawego z tonacją niebieskawą. Kształt cylindryczny, słabo wygięty. Z jednym zaostrzonym końcem. Z licznymi kropelkami w polu. |
| uwagi | Niejadalny. Powoduje silną zgniliznę drewna typu brunatnego. Gatunki podobne to: wrośniak garbaty - Trametes gibbosa (Pers.) Fr; o masywnym kształcie i labiryntowych porach, drobnoporek modry - Postia caesia (Schrad.) P. Karst; bardzo podobny, ale w intensywniejszym ubarwieniu i częstrzy na drewnie drzew iglastych oraz wrośniak szorstki - Trametes hirsuta (Wulfen) Pilát; bez barw niebieskawych i o większych porach. Inne nazwy to: drobnoporek modrobiały. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
