Dodano: 15 grudnia 2005
Pospolita. Spotykana na terenach piaszczystych, w lasach iglastych od końca września do zimy. Szczyt owocowania przypada na okres, po pierwszych przymrozkach. Owocniki wyrastają pojedynczo lub w grupach.
Występuje również pod nazwami: Tricholoma equestre (L.) P. Kumm.; Agaricus equestris L.; Tricholoma auratum (Paulet) Millet; Agaricus auratus Paulet; Agaricus equestre L.
Do rodzaju Tricholoma należy 58 gatunków. Są to:
- Tricholoma acerbum
- Tricholoma aestuans
- Tricholoma albobrunneum
- Tricholoma album
- Tricholoma apium
- Tricholoma argyraceum
- Tricholoma arvernense
- Tricholoma aurantium
- Tricholoma batschii
- Tricholoma bresadolanum
- Tricholoma bubalinum
- Tricholoma bufonium
- Tricholoma caligatum
- Tricholoma cartilagineum
- Tricholoma cingulatum
- Tricholoma colossus
- Tricholoma columbetta
- Tricholoma elegans
- Tricholoma focale
- Tricholoma fracticum
- Tricholoma fulvum
- Tricholoma gausapatum
- Tricholoma goliath
- Tricholoma imbricatum
- Tricholoma inamoenum
- Tricholoma intermedium
- Tricholoma lascivum
- Tricholoma luridum
- Tricholoma magnivelare
- Tricholoma matsutake
- Tricholoma muricatum
- Tricholoma myomyces
- Tricholoma nauseosum
- Tricholoma orirubens
- Tricholoma persicinum
- Tricholoma pessundatum
- Tricholoma populinum
- Tricholoma portentosum
- Tricholoma psammopus
- Tricholoma pseudonictitans
- Tricholoma robustum
- Tricholoma scalpturatum
- Tricholoma sciodes
- Tricholoma sejunctum
- Tricholoma stans
- Tricholoma stiparophyllum
- Tricholoma sudum
- Tricholoma sulphurescens
- Tricholoma testaceum
- Tricholoma tigrinum
- Tricholoma triste
- Tricholoma unifactum
- Tricholoma ustale
- Tricholoma ustaloides
- Tricholoma vaccinum
- Tricholoma vinaceogriseum
- Tricholoma virgatum
- Tricholoma viridifucatum
- Tricholoma viridilutescens
- Tricholoma viridiolivaceum
Gąska zielonka, Tricholoma equestre var. equestre (L.) P. Kumm. 1871 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz średnicy od 40 do 120 mm. Młody owocnik w kształcie wypukły, później spłaszczony i powyginany. Może być z tępym garbkiem. Brzeg początkowo podwinięty, a następnie pofalowany. Barwy od żółtobrązowawej do żółtozielonkawej. W centrum, o mocniejszym nasyceniu zabarwienia. Powierzchnia gładka, z wrośniętymi promienistymi włókienkami. W porze wilgotnej lepka. Na powierzchni zazwyczaj pokryty ziarenkami piasku. Grubomięsisty. Blaszki szerokość od 5 do 12 mm. Stosunkowo gęste, wąsko przyrośnięte lub wykrojone ząbkiem. Barwy siarkowożółtej. Dość kruche i łamliwe. Trzon w kolorze żółty, żółtozielonkawy albo brązowawożółtawy. Jednak w odcieniu jaśniejszy od kapelusza. Na powierzchni gładki lub lekko kosmkowaty. Długość od 30 do 90 mm. Grubość od 10 do 30 mm. Kształt cylindryczny lub lekko maczugowaty. Masywny, twardy i pełny. Zazwyczaj całkowicie zagłębiony w podłożu. Miąższ koloru białego lub blado żółtawego. Zwarty i twardy. W wyniku uciskania lub cięcia niezmienny w zabarwieniu. W smaku łagodnie słodkawy. W zapachu przyjemny. Przypomina zapach świeżo mielonej mąki. Zarodniki w wysypie barwy białej. W kształcie elipsoidalne lub jajowate. Na powierzchni gładkie. Hialinowe. Wielkości od 6 do 8 x od 3,5 do 5 µm. |
| uwagi | Jadalna i bardzo smaczna. Cieszy się dużą popularnością wśród zbierających. Dopuszczona do obrotu handlowego i przetwórstwa. Może być dla niektórych osób powodem lekkich zatruć. Podobnym gatunkiem jest: gąska siarkowa - Tricholoma flavovirens (Pers.) S. Lundell; z którą wizualnie może być łatwo mylona. Gąska siarkowa ma odrażający, karbidowy zapach i miąższ koloru siarkowożółtego. Inne nazwy zwyczajowe to: bedłka zielonka, gąska zielona, gąska żółta, zielonka, zieleniatka, prośnianka, rycerzyk szlachetny. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
