Dodano: 16 stycznia 2009
Spotykana w małych grupach. Może też rosnąć w czarcich kręgach. Owocuje w końcu lata i październiku. Lubi towarzystwo drzew liściastych: brzoza, topola, buk i dąb. Preferuje gleby piaszczyste i ilaste.
Występuje również pod nazwami: Agaricus albus Schaeff.: Gyrophila alba (Schaeff.) Quél.: Tricholoma album forma album (Schaeff.) P. Kumm.: Tricholoma raphanicum P. Karst.
Do rodzaju Tricholoma należy 58 gatunków. Są to:
- Tricholoma acerbum
- Tricholoma aestuans
- Tricholoma albobrunneum
- Tricholoma album
- Tricholoma apium
- Tricholoma argyraceum
- Tricholoma arvernense
- Tricholoma aurantium
- Tricholoma batschii
- Tricholoma bresadolanum
- Tricholoma bubalinum
- Tricholoma bufonium
- Tricholoma caligatum
- Tricholoma cartilagineum
- Tricholoma cingulatum
- Tricholoma colossus
- Tricholoma columbetta
- Tricholoma elegans
- Tricholoma focale
- Tricholoma fracticum
- Tricholoma fulvum
- Tricholoma gausapatum
- Tricholoma goliath
- Tricholoma imbricatum
- Tricholoma inamoenum
- Tricholoma intermedium
- Tricholoma lascivum
- Tricholoma luridum
- Tricholoma magnivelare
- Tricholoma matsutake
- Tricholoma muricatum
- Tricholoma myomyces
- Tricholoma nauseosum
- Tricholoma orirubens
- Tricholoma persicinum
- Tricholoma pessundatum
- Tricholoma populinum
- Tricholoma portentosum
- Tricholoma psammopus
- Tricholoma pseudonictitans
- Tricholoma robustum
- Tricholoma scalpturatum
- Tricholoma sciodes
- Tricholoma sejunctum
- Tricholoma stans
- Tricholoma stiparophyllum
- Tricholoma sudum
- Tricholoma sulphurescens
- Tricholoma testaceum
- Tricholoma tigrinum
- Tricholoma triste
- Tricholoma unifactum
- Tricholoma ustale
- Tricholoma ustaloides
- Tricholoma vaccinum
- Tricholoma vinaceogriseum
- Tricholoma virgatum
- Tricholoma viridifucatum
- Tricholoma viridilutescens
- Tricholoma viridiolivaceum
Gąska biaława, Tricholoma album (Schaeff.) P. Kumm. 1871 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz mięsisty. Może mieć średnicę od 30 do 100 mm. W kształcie początkowo półkulisty. Szybko się spłaszczony, rozpostarty, a nawet wypukły. W kolorze białawy z przewagą barwy kości słoniowej. Może też mieć barwę skórzastożółtawą. W centrum, kiedy dojrzały najczęściej żółtawoochrowy. Skórka gładka, matowa, sucha. Brzeg prosty, krótko karbowany. W mocno dojrzałych okazach zafalowany. Blaszki dość grube, gęste i nierównomierne. Szerokości od 4 do 11 mm. Wykrojone i krótko przyrośnięte. Koloru białawego lub bladokremowego. Brzeg drobniutko ząbkowany. Trzon w kolorze białawe, często rdzawo poplamiony. Miejsca uszkodzone brązowieją. W kształcie cylindryczny, lekko zwężający się ku podstawie. Długości od 30 do 60 mm i grubości od 8 do 15 mm. Powierzchnia gładka i często mącznie oprószonej pod kapeluszem. Podstawa pokryta gęsto, mniej lub więcej zbitymi włókienkami białej w kolorze grzybni. Miąższ obfity, raczej jednorodny. W kolorze biały. Zapach ma silny. Przypomina mieszaninę mydła, miodu i rzodkwi. Słodkawy, jak u muchomora zielonawego. Smak w pierwszym odczuciu mączny i gorzkawy, a po chwili ostro piekący. Zarodniki w wysypie barwy białej. Hialinowe. W kształcie elipsoidalne i lekko wydłużone. Na powierzchni gładkie. Wielkości od 5,5 do 6,5 x od 3,5 do 4,5 µm. |
| uwagi | Niejadalna. Powoduje zaburzenia żołądkowo-jelitowe. Słaby cyanogenic. Wyizolowane z grzyba substancje mają właściwości hamujące rozwój komórek nowotworowych. Podobnym gatunkiem jest: gąska gołębia - Tricholoma columbetta (Fr.) P. Kumm; występująca w podobnym okresie, ale bardziej biała. Podobna jest występująca w iglastych lasach górskich gąska niepozorna - Tricholoma inamoenum (Fr.) Millet. Inne nazwy to: bedłka biała, gąska swawolna. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
