Dodano: 28 lutego 2005
Najczęściej spotykany na chorych lub obumarłych częściach gałęzi czarnego bzu. Rzadziej występuje na akacji, wierzbie, klonie jesionolistnym, buku i morwie. Bardzo rzadko można spotkać na świerku. W Polsce pospolity, choć bywają rejony gdzie występuje sporadycznie. Spotykany pojedynczo i w grupach przez cały rok, ze szczególnym nasileniem owocowanie wczesną wiosną i w okresach bezmroźnych oraz po długotrwałych opadach deszczu.
Do rodzaju Auricularia sp. należy 5 gatunków. Są to:
- Auricularia auricula-judae - Auricularia cornea - Auricularia fuscosuccinea - Auricularia mesenterica - Auricularia polytricha Występuję również pod nazwą: Hirneola auricula-judae (L.) Berk.; Exidia auricula-judae (Alb. & Schwein.) Fr.; Tremella auricula-judae L.; Peziza auricula-judae (Bull.) Bolton; Auricularia auricularis (Gray) G.W. Martin; Hirneola auricula-judae var. lactea (Quél.) D.A. Reid; Auricularia auricula (Hook. f.) Underw.; Tremella auricula L.; Auricularia auricula-judae var. lactea Quél.; Hirneola auricula (L.) P. Karst.; Gyraria auricularis Gray; Merulius auricula (L.) Roth; Hirneola auricularis (Gray) Donk
- Auricularia auricula-judae - Auricularia cornea - Auricularia fuscosuccinea - Auricularia mesenterica - Auricularia polytricha Występuję również pod nazwą: Hirneola auricula-judae (L.) Berk.; Exidia auricula-judae (Alb. & Schwein.) Fr.; Tremella auricula-judae L.; Peziza auricula-judae (Bull.) Bolton; Auricularia auricularis (Gray) G.W. Martin; Hirneola auricula-judae var. lactea (Quél.) D.A. Reid; Auricularia auricula (Hook. f.) Underw.; Tremella auricula L.; Auricularia auricula-judae var. lactea Quél.; Hirneola auricula (L.) P. Karst.; Gyraria auricularis Gray; Merulius auricula (L.) Roth; Hirneola auricularis (Gray) Donk
Uszak bzowy, Auricularia auricula-judae (Fr.) J. Schröt. 1888 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Owocnik średnicy od 20 do 70 mm, ale osiąga wielkość nawet do 150 mm. Gdy młody, w kształcie miseczkowato-czarkowaty. Z wiekiem nieregularnie miseczkowaty, kubkowaty i tarczowato rozpostarty. Bywa, że niekiedy do złudzenia przypominający małżowinę uszną człowieka. Różnorodnie pofałdowany, żeberkowato-żyłkowany, lub prawie gładki. Strona zewnętrzna, (płonna) bywa w kolorze szarawobrązowy, karmelowym, z odcieniem filetu. Jest matowa, filcowata i aksamitno połyskliwa. Przypomina powierzchnie nieustannie oszronioną. Wewnętrzna, (hymenialna) strona, przybiera kolory brązów z domieszkami czerwonego i szarego w różnej skali natężenia barw. Jest połyskliwa i w okresie dojrzałości białawo oprószona przez zarodniki. Owocnik w zasadzie siedzący, punktowo przyrośnięty do substratu lub na bardzo krótkim trzonie. W porze niedoboru wilgoci owocniki są twarde, chrząskowate, skórzaste i zrogowaciałe. Zabarwienie strony płodnej znacznie wtedy ciemnieje. Z nastaniem okresu dużej wilgotności owocniki odżywają, jaśnieją i nabierają masy. Stają się znowu elastyczne, miękkie i żelatynowo - galaretowate. Trzon jeżeli występuje, to jest bardzo krótki. Miąższ garetowato-żelatynowaty. W kolorze brązowy, klarowny. Gruby od 1 do 3 mm. Bez smaku i zapachu. Zarodniki w wysypie barwy białej. W kształcie cylindryczne i wygięte. Powierzchnia gładka. Bezbarwne. Wielkość od 17 do 23 x od 5 do 8 µm. Podstawka z poprzecznymi przegrodami i sterygmami. |
| uwagi | Jadalny. W Polsce ma małe znaczenie kulinarne. Szczególnie ceniony w Chinach i Japonii, gdzie jest składnikiem niezliczonej ilości dań i sałatek. W krajach tych jest masowo uprawiany i nosi nazwę Mu lub Mun. Ostatnio w Polsce pojawiają się fermy podejmujące produkcję ucha bzowego. Należy do słabych pasożytów lub sporofitów na drzewach liściastych i krzewach. Zaliczany do grupy grzybów o właściwościach leczniczych. Gatunki podobne to: uszak skórnikowaty - Auricularia mesenterica (Dicks.) Pers. powierzchniowo silnie filcowaty, owłosiony i strefowany. Hymenium ma żyłkowane i pomarszczone. W Polsce rzadki. Występuje na drzewach liściastych: wierzba, jesion i topola. Inne nazwy to: ucho bzowe, uszak judaszowe-ucho, ucho judaszowe. Według "Grzyby. Leksykon przyrodniczy" H. i R. Grunert "qauricula-judaae" ,oznacza, "ucho Judasza". Przekaz podaje, że związane jest to ze śmiercią Judasza, który powiesił się na gałęzi dzikiego bzu. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
