Obszary chronione

Rezerwat florystyczny, pow. 3,59 ha; najmniejszy rezerwat parku, obejmuje półtorakilometrowy odcinek doliny strumienia, któremu zawdzięcza swoją nazwę. Rezerwat ten powołano w celu ochrony naturalnych stanowisk pióropusznika strusiego (Matteucia struthiopteris), paproci występującej głównie w górach, natomiast na niżu bardzo rzadkiej.

Rezerwat ornitologiczny, o powierzchni 7,62 ha. nad brzegiem jeziora Uplik. Chroniony jest ponad 200-letni drzewostan sosnowy, gdzie niegdyś była kolonia czapli siwej.
Kilka lat po utworzeniu rezerwatu czapla przeniosła się na przeciwległy brzeg jeziora.

R ornitologiczny o powierzchni 12,5 ha.
Rezerwat położony jest około 3 km na wschód od jeziora Łuknajno. Został utworzony w celu ochrony skupiska czapli siwej gnieżdżącej się w koronach starego drzewostanu sosnowego.
W 1979 roku czaple przeniosły się na pobliskie trzcinowisko przy Śniadrwach, a następnie na śródpolne zadrzewienie pobliskiego byłego PGR-u. W późniejszych latach część czapli powróciła do rezerwatu. Okresowo gnieździ się tutaj orzeł bielik, którego gniazdo znajduje się na jednej z sosen.

Utworzono w 1982 roku, zajmuje powierzchnię 14,59 ha. Znajduje się na terenie Nadleśnictwa Lidzbark, w leśnictwie Kostkowo, koło wsi Wery, w gminie Rybno. Jest to rezerwat ornitologiczny. Celem ochrony jest zachowanie miejsca gnieżdżenia się czapli siwej. Największa liczba gniazd zinwentaryzowana w latach osiemdziesiątych sięgała około 120 sztuk. Obecnie populacja lęgowa czapli siwej w rezerwacie uległa zdecydowanemu zmniejszeniu, stwierdzono tylko 43 gniazda. Gniazda usłane są z chrustu, założone wysoko w koronie drzew, najczęściej po kilka na jednym drzewie. Przylot większości osobników następuje podczas roztopów w końcu lutego i marca. Zdarza się, że niektóre osobniki pozostają przez zimę w kraju, wykonując nieregularne przeloty w poszukiwaniu oparzelisk. Pożywienie czapli stanowią głównie ryby oraz płazy ziemnowodne i polne gryzonie. Odlot czapli zaczyna się w sierpniu. W Polsce czapla siwa nie jest gatunkiem objętym ochroną, chronione są jednak miejsca jej gniazdowania.
Rezerwat położony jest w malowniczym, pofalowanym terenie, opadającym na południowy wschód. Występujące tu lasy mają charakter boru mieszanego i grądu, według typologii leśnej - boru mieszanego świeżego i lasu mieszanego świeżego. Wiek drzewostanu wynosi około 80 lat, gatunkiem w nim panującym jest sosna zwyczajna. Osobliwością florystyczną runa jest kokoryczka okółkowa - gatunek uznawany za górski.

Występująca w rezerwacie fauna ssaków reprezentowana jest przez sarny, dziki, jelenie, borsuki i lisy. Z ptaków oprócz czapli siwej można tu także spotkać wiele gatunków ptaków śpiewających oraz słonkę i myszołowa zwyczajnego.

Powstał z Rozporządzenia Wojewody Ciechanowskiego nr 33/97 z dnia 3 grudnia 1997 roku. (Dz. Urz. Woj. Ciechanowskiego nr 28 z dnia 10 grudnia 1997 r., poz. 149)

- Powierzchnia - 14,22 ha
- Właściciel - osoba fizyczna
- Ewidencja gruntów - fragment doliny rzeki Wel położony na północ od wsi Chełsty z wilgotnymi łąkami

Ochrona użytku ekologicznego polega na wprowadzeniu następujących ograniczeń i zakazów;

• polowania, chwytania, płoszenia i zabijania dziko żyjących zwierząt, niszczenia gniazd i nor, wybierania jaj i piskląt oraz wpuszczania psów;
• dokonywania zmian stosunków wodnych na terenie użytku ekologicznego;
• pozyskiwania, niszczenia i uszkadzania wszelkich roślin poza przypadkami uzasadnionymi potrzebami użytku ekologicznego;
• zmiany dotychczasowej struktury użytkowania;
• prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wydobywania torfu;
• wysypywania, zakopywania i wylewania odpadów lub innych nieczystości (np. obornika, gnojowicy) oraz innego zanieczyszczenia wody i gleby;
• palenia ognisk, wypalania trzcin, zakłócania ciszy.

Użytek ekologiczny Chełsty leży na północ od Chełst, po obu stronach rzeki Wel. Obejmuje wysoko wciętą w wysoczyznę rynną subglacjalną (polodowcową) z pastwiskami i wilgotnymi, zarastającymi łąkami. Można tu spotkać chronione gatunki roślin - storczyka szerokolistnego i krwistego, kalinę koralową, porzeczkę czarną, a z ptaków - zimorodka. Na odcinku tym rzeka płynie leniwie i ma charakter typowej rzeki nizinnej, jednak już kilkaset metrów dalej (w "Piekiełku") przekształca się w wartko płynący potok.

Rezerwat "Czerwica" - utworzony w 1957r. dla ochrony kolonii kormorana czarnego. Kolonia istnieje od 1934r. i gniazdują w niej oprócz kormoranów czaple siwe. Aktualnie znajduje się tu ok. 200 gniazd w większości zajmowanych przez kormorany. Największą liczebność kormoranów w kolonii obserwowano w latach 50. gdy występowało w niej ponad 900 gniazd.