Rzeki, źródła i kanały

Szerokie połączenie praktycznie nie płynące, Rezerwatu Łuknajno z jeziorem Śniardwy.

Około VI w. n.e. okolice rzeki Ełk zamieszkiwało jedno z plemion jaćwieskich - Połekszanie, spokrewnione z plemionami pruskimi. Połeksze - to nazwa krainy nad rzeką "Łek" czyli Ełk. Nazwa "Łek" jest pochodną słowa "łekno", które oznacza lilię wodną lub grążel. Tak więc nazwa rzeki Ełk oznacza porośniętą grążelami, nazywanymi czasami liliami wodnymi.
Wokół tego cieku rozwijało się osadnictwo tego terenu. Rzeka stanowiła źródło pożywienia jak również naturalną ochronę przed potencjalnym wrogiem.
Około XV w rzeka była granicą mazowiecko-litewską.
Obecnie to przepiękny szlak kajakowy warty przepłynięcia - szczególnie początkowy odcinek.

Łyna – ta najdłuższa rzeka Warmii i Mazur nie płynie w całości w Polsce. Jest to interesujący ciek wodny począwszy od źródeł, które usytuowane są w malowniczym wąwozie. Spacer tam ułatwia znakowany szlak pieszy, pozwalający zwiedzić rezerwat erozji wstecznej.
Łyna to również ciekawy szlak kajakowy o dużej różnorodności i rozmaitym stopniu trudności (między jez. Ustrych a wsią Ruś rzeka ma charakter górski).
Nad tą rzeka położone są miasta Olsztyn, Dobre Miasto, Lidzbark Warminski, Bartoszyce, Sępopol w Polsce i Frydląd ( niem. Friedland, ros. Prawdinsk), Allenburg (ros. Drużba), Welawa (niem. Wehlau, ros. Znamieńsk).
Łyna jest pracowitą rzeka. Po polskiej stronie woda rzeki napędza turbiny pięciu elektrowni. Największa siłownia wodna na tej rzece jest niestety po stronie rosyjskiej we Frydlądzie. Pochodząca z początków XX wieku siłownia wodna wiele lat po wojnie była dewastowana przez Rosjan, lecz ostatnio ponownie ja wyremontowano. Cofka jeziora zaporowego tej hydroelektrowni sięga miasta Sępopol. (M. Jurak PTTK)

U źródeł rzeki - rezerwat erozji wstecznej.

Po niemiecku rzeka nazywana jest Alle, Alla. W 1308 roku mówiono na nią Alne, a w 1251 roku Alna.