Szlaki turystyczne

Rzeka Pisa (dawniej zwana Galindą) zaczyna bieg uchodząc z jez. Roś (115 m. n.p.m.) na Równinie Mazurskiej w mieście powiatowym Pisz. Odprowadza do Narwi wody z jezior Krainy Wielkich Jezior Mazurskich. W górnym biegu przepływa przez wschodnia część Puszczy Piskiej. Płynie w podmokłej dolinie, wpada do Narwi w okolicy Nowogrodu. Rzeka ma długość 79 km . Przy ujściu do Narwi średni przepływ wynosi 30m3 na sekundę. Pisa jest państwową drogą wodną, jedynym dostępnym połączeniem wodnym Wielkich Jezior Mazurskich z innymi drogami wodnymi. Z tego powodu nie ma na niej żadnych przeszkód, nie trzeba nigdzie robić przenosek kajaka. Nurt jest spokojny, rzeka dość silnie meandruje, co urozmaica spływ. Z łatwością dadzą sobie na niej radę nawet początkujący kajakarze.

Szlak zaczyna się na jeziorze Kośno malowniczo położonym wśród lasów Purdzkich. Jezioro ma powierzchnię 5,6 km2, głębokość średnia 13,7 metra, maksymalna 44,6, jezioro jest rezerwatem przyrody. We wsi Łajs przebiega granica dwóch krain historycznych, Warmii, która leży po północnej stronie jeziora i Mazur. W latach 1466 – 1772 była to granica państwowa miedzy Polską i Państwem Zakonnym i następnie Prusami.W okolicy wsi Łajs miejsce wodowania kajaków. Spływ rzeka Kośna jest łatwy, rzeka ma spokojny nurt, szerokośc 6 – 10 m. Krajobraz wokół rzeki urozmaicony. Otoczenie rzeki podnosi walory spływu. Kilka przenosek zwiększa uciążliwość szlaku. Szlak jest oznakowany na całej długości.

Szlak rozpoczyna się w Ramsowie nad jeziorem Dadaj. W całości przebiega przez krainę geograficzna Pojezierze Olsztyńskie. Wszystkie odcinki szlaku są oznakowane. Pierwszy odcinek rzeki nosi nazwę Dadaj i ma długość 5 km . Poza krótkim odcinkiem jest rzeka łatwą i niezbyt uciążliwą. W czasie suchego lata stan wody w niektórych miejscach może zmusić do holowania kajaka. Rzeka przepływa przez jeziora Tumiańskie i Pisz położonych w rozległej dolinie. Po wypłynięciu z jez. Pisz rzeka przyjmuje nazwę Pisa Warmińska, ma ona długośc 19 km i spokojnu nurt na całej długości. W Barczewie zasila ją w wodę kan. Kiermas. Za miastem Pisa w niektórych miejscach malowniczo meandruje. Wpada do wschodniej zatoki jeziora Wadąg, niedaleko od wsi Barczewko. Wypływa z tego jeziora w południowym krańcu południowego plosa. Od tej chwili aż do ujścia do Łyny prz północnej granicy Olsztyna nosi nazwę Wadąg i ma długość ponad 8 km. Wadąg jest rzeką łatwą z nurtem zróżnicowanym od wolnego po dość szybki, szczególnie wzdłuż północnej granicy administracyjnej Olsztyna. Szlak jest oznakowany na całej długości.

Drwęca ma źródła w okolicy wsi Mielno, w sąsiedztwie jez. Wielki Omin w części Garbu Lubawskiego na południowy zachód od Olsztynka. W górnym biegu, od źródeł do jez. Drwęckiego (28,4 km) płynie początkowo dość wąską doliną czy wręcz wąwozem w okolicy wsi Drwęck, nazywanym Czarcim Jarem. Następnie dolina rozszerza się, rzeka wije się wśród łąk. Średni spadek na tym odcinku wynosi 2,48 %%. Na pozostałej części biegu, po wypłynięciu z jeziora Drwęckiego, rzeka płynie szeroką zatorfioną doliną, silnie meandrując. W górnym odcinku w otoczeniu są lasy z przewagą takich gatunków jak wierzba, olcha, brzoza i dąb, niżej rzece towarzyszą sosna i świerk. Dolina ta jest oddzielna krainą geograficzna noszącą nazwę Dolina Rzeki Drwęcy. Po przepłynięciu 249 km Drwęca uchodzi do Wisły kilka kilometrów przed Toruniem. Powierzchnia dorzecza 5715 km2, średni przepływ przy ujściu 26 m3 na sekundę.
Do czasu powstania Kan. Elbląskiego była ważna drogą wodną używaną m. in. do spławu drewna z lasów okolic Ostródy i Iławy do portów w Gdańsku i Elblągu.
Nad Drwęcą leżą miasta : Ostróda, Nowe Miasto Lubawskie, Brodnica, Golub-Dobrzyń.
Jest na prawie całej długości (prócz odcinka do Idzbarka) szlakiem kajakowym łatwym i nieuciążliwym. Trudno jednak znaleźć dogodne miejsca biwakowania, szczególnie przy wysokim stanie wód, ze względu na podmokłą dolinę. W 2000 roku wody Drwęcy sklasyfikowane zostały przez WIOŚ jako II III klasy czystości. I rzeczywiście, płynąc już od Rychnowskiej Woli można zobaczyć mętną, brunatną wodę szczególnie po wiosennych roztopach.
Rzekę objęto ochroną rezerwatową. Rezerwat \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\"Rzeka Drwęca\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\", utworzono w celu ochrony środowiska wodnego i bytujących w nim ryb głównie pstrąga, łososia, troci i certy. Podczas spływu warto zwrócić uwagę na wiele gatunków ptaków, których jest dość dużo głównie na rozlewiskach. Są wśród nich żurawie, łabędzie, kaczki krzyżówki, cyraneczki, bekasy, tracze nurogęsi, błotniaki czy bieliki. Na całej długości rzeki widać miejsca bytowania bobrów.
Początek spływu możliwy od mostu na szosie nr 7 między Olsztynkiem a Rychnowem.

Rzeka Lega ma źródła na północny wschód od wsi Szarejki, w południowo-zachodniej części Wzgórz Szeskich, na wysokości około 225 m.n.p.m. i płynie następnie przez Pojezierze Ełckie i Nizinę Podlaska. Jest prawym dopływem Biebrzy. Ma długość około 120 km i powierzchnię dorzecza około 1016 km2. Rzeka przepływa przez kilka jezior: Czarne, Olecko Wielkie i Małe, Selment. Po wypłynięciu z niego przyjmuje nazwę Małkiń, która wpada do jez. Stackiego. Jest ono północna odnogą jez. Rajgrodzkiego. Po wypłynięciu z jez. Rajgrodzkiego nosi nazwę Jegrznia. Uchodzi do Biebrzy starym korytem rzeki Ełk (skierowanej do Biebrzy Kan. Rudzkim). Kiedyś Lega była dopływem rzeki Ełk. Średni przepływ wody 4 m3 / min. Nad Legą leży miasto Olecko.
Rzeka spławna jest od Olecka, lecz pierwszy odcinek od jez. Olecko Wielkie do Olecko Małe jest bardzo uciążliwy, ze względu na dużą ilość progów wodnych utworzonych na cieku, w celu utrzymania odpowiedniego poziomu wody w jez. Olecko Wlk. Stan czystości wody w rzece na wysokości Olecka i kilka kilometrów niżej pozostawia wiele do życzenia. Poza zanieczyszczeniem mechanicznym daje się odczuć nieprzyjemny zapach świadczący o zrzucie dość znacznych ilości ścieków z Olecka.. W dalszym biegu rzeka jest łatwa technicznie, choć miejscami uciążliwa przez działalność bobrów i kilka przenosek przez tamy młyńskie. Ewentualne noclegi na trasie spływu należy uzgodnić z właścicielami przylegających do rzeki obszarów. Ośrodki wypoczynkowe funkcjonują nad jez. Selment i Rajgrodzkim.
Fauna i flora tej rzeki nie wyróżnia się spośród innych opisywanych cieków. Uwagę mogą przyciągnąć wyjątkowo licznie występujące niżej Olecka bekasy, które czasami nawet po kilka sztuk zrywają się sprzed kajaka. Lega nie jest wyjątkiem jeśli chodzi o obecność bobrów. Wiele wywróconych drzew leży w głównym nurcie, widoczne jasne zgryzy świadczą o obecności tych ssaków. Drzewostan otaczających koryto rzeki lasów to głównie wierzba, olcha, brzoza i sosna.

Szlak w całości wiedzie Wielka Rynna Mragowską, jedną z ośmiu rynien nadających charakterystyczny wygląd rzeźbie Pojezierza Mrągowskiego. Rynna ta zaczyna się w Pieckach, struga łącząca jeziora usytuowane na dnie rynny nosi nazwę Dajna i jest dopływem rzeki Guber należącej do zlewiska Pregoły. Szlak kajakowy jest dość łatwy, choć miejscami uciążliwy. Kilka odcinków przebiega przez duże jeziora, należy zachować ostrożność w czasie wiatru. Szlak został oznakowany przez Oddział Warmińsko-Mazurski PTTK w Olsztynie w lecie 2005 roku, przy wsparciu finansowym Ministerstwa Gospodarki i Pracy.