Szlaki turystyczne

Długość 3 km, ścieżka biegnie wzdłuż drogi Jurkiszki-Żyliny, równoległej do wschodniego brzegu jeziora Gołdap.

Ścieżkę wytyczono w roku 1998 wzdłuż południowego brzegu jeziora Lidzbarskiego, wykorzystując na długim odcinku istniejący już wcześniej szlak turystyczny oznakowany kolorem czerwonym. Na trasie zaproponowano 8 przystanków, a umieszczone obok proponowanych miejsc postoju tablice zawierają informacje dotyczące zagadnień przyrodniczych, na które warto zwrócić uwagę.
Przewidywany czas przejścia wraz z powrotem do Lidzbarka wynosi od 3 do 5 godzin.
Na trasę wyruszamy z centrum Lidzbarka, z placu J. Hallera i kierujemy się w stronę siedziby Urzędu Miasta i Gminy, mieszczącego się przy ul. Sądowej 21. Tu schodzimy do parku miejskiego. Obok parkowej fontanny, tuż przy rzeźbie autorstwa Grzegorza Szewczyka, znajduje się początek pieszej ścieżki dydaktycznej, o czym informują tablice zawierające mapkę przebiegu trasy z zaznaczonymi miejscami proponowanych przystanków.
Wchodzimy w pomnikową aleję drzew.

Wzgórza Dylewskie są terenem atrakcyjnym dla turystyki pieszej i narciarskiej. Rzeźba terenu stwarza bardzo dobre warunki dla narciarstwa biegowego-nizinnego. Wpływają na to bardzo dobre warunki śniegowe. Śnieg pojawia się nieco wcześniej i zanika 1-2 tygodnie później, niż w innych częściach regionu i kraju. W okresie zimowym czynny jest wyciąg narciarski w miejscowości Wygoda na górze Czubatce (273,9m n.p.m.).

Po kilku wiosennych wycieczkach rowerowych nabrałem ochoty na dłuższą wyprawę rowerową (1159 km). Ponieważ nie miałem wcześniej okazji poznać północno-wschodniej części Polski wybór padł na trasę po Mazurach, Suwalszczyźnie i okolicach Białegostoku. Chciałem zobaczyć jak najwięcej jezior, lasów oraz spokojnych wiejskich krajobrazów.

Pomimo tego, że kształt trasy był z góry znany nie spodziewałem się aż tak atrakcyjnej wyprawy. Podczas urlopu miałem okazję przez dwa tygodnie zwiedzić sporą część północno-wschodniej Polski. Wiele ciekawych miejsc oraz czynny wypoczynek na tle polskich krajobrazów jakich dotąd nie znałem. Czyste wody jezior, lasy pachnące żywicą, kwieciste łąki, pola złotego zboża, pagurkowaty teren - tak będę wspominał te wakacje. Największą niespodzianką i jednocześnie nagrodą za trudy podróży było spotkanie z żubrem w lasach Puszczy Białowieskiej.

Nawet jeżeli podróżowanie rowerem zabiera dużo czasu i wymaga trochę wysiłku, to jest to najlepszy środek transportu w tak atrakcyjnym terenie. Do wielu ciekawych miejsc najłatwiej i najszybciej można dotrzeć właśnie na rowerze. O tym, że turystyka rowerowa jest coraz popularniejsza świadczą grupki rowerzystów, których najwięcej spotkałem na Suwalszczyźnie i w Biebrzańskim Parku Narodowym.

Trasa wyprawy przebiegała przez 2 parki narodowe, 4 parki krajobrazowe i 6 puszcz:

• Park Krajobrazowy Pojezierza Iławskiego - rozciąga się na północ od Iławy obejmując liczne lasy i jeziora. Największym jeziorem jest Jeziorak o długości 27,4 km.
  
  
• Puszcza Piska - komleks leśny w południowej części Krainy Wielkich Jezior Mazurskich. Bory sosnowo-świerkowe oraz sosnowe z domieszkami brzozy, osiki, dębu i buka.
  
  
• Mazurski Park Krajobrazowy - utworzony w celu ochrony młodego krajobrazu polodowcowego o wybitnych wartościach przyrodniczych i krajoznawczych. Około 30% powierzchni parku stanowią wody - w tym Jezioro Śniardwy - największe w Polsce.
  
  
• Puszcza Borecka - kompleks leśny pomiędzy Jeziorem Gołdopiowo a Jeziorem Łaźno pokrywający silnie pofalowane, gliniaste obszary. Przewaga drzewostanów sosnowych ze znaczną domieszką świerka, dębu, grabu, lipy, brzóz, modrzewia i klonu.
  
  
• Puszcza Romnicka - na wschód od Gołdapi rozciąga się połozona na terenie Polski południowa część Puszczy Romnickiej. Zróżnicowany drzewostan uzupełniają torfowiska wysokie z bogactwem roslinności bagiennej i błotnej.
  
  
• Suwalski Park Krajobrazowy - powstały w 1976 roku jest najstarszym parkiem krajobrazowym w Polsce. Chroni bardzo urozmaicony krajobraz: moreny czołowe, kopulaste wzgórza, bezodpływowe zagłębienia, suche doliny, wielkie skupiska głazów narzutowych, liczne jeziora - w tym najgłębsze w Poslce Jezioro Hańcza.
  
  
• Wigierski Park Narodowy - obejmuje około 50 jezior z największym Jeziorem Wigry. Zwierzęta reprezentowane są przez jelenie, łosie, sarny, borsuki, dziki, kuny, zające oraz licznie przez bobry, które są symbolem parku. Bogaty jest także świat ptaków, owadów, ryb i roślin z których wiele podlega ochronie prawnej.
  
  
• Puszcza Augustowska - największy, zwarty kompleks leśny w Polsce. Lasy urozmaicone są przez morkadła, bagna, torfowiska i jeziora. Znaczne fragmenty puszczy zachowały pierwotny charakter. Trzydziestometrowej wysokości sosny, czterdziestometrowej wysokości świerki oraz 120-letni drzewostan stanowią 17% całego drzewostanu puszczy.
  
  
• Biebrzański Park Narodowy - jeden z najcenniejszych terenów przyrodniczych w Europie, obejmujący najbardziej naturalny zespół torfowisk niskich i wysokich, położonych w dolinie Biebrzy z jej dopływami, jeziorami, kanałami i rowami melioracyjnymi. Siedlisko cennych gatunków flory i fauny.
  
  
• Narwiański Park Krajobrazowy - obejmuje swoim obszarem rozlewisko Narwi, które stanowią mokradła przy wschodnich granicach Białegostoku. Trudno dostępny teren, porośnięty trzciną i sitowiem jest idealnym siedliskiem ptaków oraz ostoją roślin bagiennych.
  
  
• Puszcza Knyszyńska - kompleks leśny pokrywający obszar moren czołowych i podmokłych zagłębień. Przez puszczę przepływa rzeka Supraśl z głównym dopływem - rzeką Sokłoda. W drzewostanie przeważ sosna i świerk z domieszką brzozy i olszy.
  
  
• Puszcza Białowieska - zwarty kompleks leśny wielowarstwowych lasów liściastych z udziałem drzewostanów pierwotnego pochodzenia. Charakterystyczna jest liczna obecność starych drzew oraz zachowanie się elementów pierwotnych puszczy związanych zwłaszcza z długo zalegającymi na dnie lasu kłodami drzew i butwiejącym drewnem. Ten wyjątkowy ekosystem tworzą liczne gatunki roślin, owadów i zwierząt z których wiele nie występuje niegdzie indziej na terenie Polski. Królem puszczy jest żubr, którego można spotkać w kniejach puszczy lub w Rezerwacie Pokazowym Zwierząt.
  

Przepiękna okolica Welskiego Parku Krajobrazowego zachęca do wycieczek i do podziwiania jego osobliwości.

Ogólna charakterystyka : Szlak nieuciążliwy, 78 km długości, przeszkody rzadko występują i są łatwe do pokonania, skala trudności waha się od łatwego do miejscami trudnego technicznie, kajaki płyną rzeką Elbląg tylko do granic wód śródlądowych.
Droga prowadzi najpierw 9 km rzeką Elbląg, a później 6 km wąskim kanałem, aż do głównej części Zalewu Wiślanego. Wyruszamy z przystani statków położonej poniżej drugiego mostu drogowego, około 750 m za przystanią PTTK.