Zwierzęta

Malutki ptaszek o krępej sylwetce. Ubarwienie ogólnie jasne, dzięki czemu ptak uwijający się wśród wierzb obsypanych puchem jest praktycznie niewidoczny. Głowa remiza jest popielata
Z charakterystyczną czarną plamą tworzącą „maskę” rozszerzająca się ku tyłowi. Plama ta zaczyna się przy dziobie, pokrywa boki głowy i kończy się prawie na szyi. Spód ciała remiza ma odcień różowawo-popielaty, skrzydła są ciemniejsze w kolorze beżowym tak jak i ogon a plecy rudo-brązowe. Sterówki i lotki mają białe brzegi. Ogon remiza jest dość krótki, stanowi jedną trzecią ciała. Samiec w okresie godowym jest ubarwiony jaskrawiej od samicy. Młode są prawie całe jasnobrązowe.

Skrzydła u obu płci przeźroczyste. Plamki skrzydłowe jednobarwne, czarne. Całe ciało metalicznie ubarwione na zielono z miedzistym połyskiem.
Larwa szklarki zielonej jest dość łatwa do oznaczenia. Posiada typową dla larw z rodziny szklarkowatych maskę z dużymi wycięciami na brzegu bocznym głaszczka wargowego. Ponadto posiada bardzo długie odnóża tylne, sięgające daleko poza odwłok. Kolce grzbietowe są dobrze rozwinięte z wyjątkiem kolca na IX segmencie, który jest dość mały i niski.

Skrzydła przeźroczyste. Plamka skrzydłowa czarna. Ciało u obu płci zielono - czarne z dużym udziałem barwy czarnej. Odwłok wąski, tylko na końcu dość znacznie rozszerzony.
Larwa gadziogłówki zwyczajnej jest dość silnie spłaszczona co pozwala jej na życie na powierzchni piasku w wodach o dość bystrym nurcie. Nie posiada ona kolców grzbietowych na segmentach odwłoka. Czułka larwy mają budowę charakterystyczna dla całej rodziny Gomphidae. Zbudowane są z 4 członów, z których każdy ma inną długość, ale wszystkie są bardzo szerokie masywne co nadaje czułkowi kształt baryłeczki. Cecha typową dla larw gadziogłówki zwyczajnej jest występowanie na goleni nóg przednich pary dużej ostrogi.

Skrzydła u obu płci przeźroczyste, plamki skrzydłowe dwubarwne, od zewnątrz skrzydła białe, od wewnątrz skrzydła brunatne.
Samiec - ciało metaliczne, brązowo – zielone. Tułów po bokach i na spodniej stronie żółtawy. Odnóża brązowe.
Larwa Skrzelotchawki na końcu odwłoka listkowate, w kształcie listka wierzby, wąskie w przekroju, z dobrze widoczną linią nodalną i odchodzącymi od niej pod kątem prostym tchawkami, zaostrzony wierzchołek długi i wąski. Skrzelotchawki bardzo często całe zaciemnione.

Skrzydła u obu płci przeźroczyste, plamki skrzydłowe jednobarwne, położone na obu skrzydłach w mniej więcej tej samej odległości od wierzchołka skrzydła. Ciało metalicznie zielone u samicy i niebiesko – zielone u samca. Tułów po bokach i na spodniej stronie żółtawy.
Larwa Skrzelotchawki na końcu odwłoka listkowate, w kształcie listka wierzby, wąskie w przekroju, z dobrze widoczną linią nodalną i odchodzącymi od niej pod kątem prostym tchawkami, zaostrzony wierzchołek krótki i zaokrąglony. Skrzelotchawki jasne z ciemniejszymi paskami.

Skrzydła u obu płci przeźroczyste z bardzo charakterystycznym rysunkiem. Skrzydła przednie u nasady żółte, natomiast tylne ciemnobrunatne. Poza tym na obu skrzydłach występują w okolicach węzełka ciemne plamki. Plamka skrzydłowa ciemnobrunatna. Ciało u obu płci żółtobrązowe z ciemnym końcem odwłoka.
Larwa ważki czteroplamej jest bardzo podobna do larwy ważki płaskobrzuchej. Najprościej poznać ja po w miarę dobrze wykształconych kolcach bocznych VIII i IX segmentu odwłoka oraz bardzo małych ząbkach na brzegu bocznym głaszczka wargowego w masce.