Zwierzęta

Głowa nie tak mała w stosunku do przedplecza. Oczy bardzo słabo sklepione, nie wystają mocno na boki.
Przedplecze w zarysie prostokątne. Najszersze w przedniej połowie. Przed tylnymi katami, które są tępe szerokie dość szerokie jest nieznacznie wykrojone. Powierzchnia przedplecza głęboko i nierównomiernie punktowana i dołkowana, przez co wydaje się nieco brokatowa.
Pokrywy równomiernie owalne, najszersze w połowie długości. Urzeźbienie pokryw złożone z trzech wyraźnych żeberek ciągłych. Pomiędzy żeberkiem przyszwowym i drugim, drugim i trzecim oraz trzecim i brzegiem pokrywy można wyróżnić lekko zagłębione zagoniki. W każdym zagoniku środkiem biegnie żeberko złożone z wydłużonych, wąskich krótkich listewek. Powierzchnia pokryw dość silnie zmarszczona. Listewka krawędziowa szeroka. Każda pokrywa w tyle posiada charakterystyczne wycięcie.
Odnóża bieżne, dobrze wykształcone.

Głowa bardzo mała w stosunku do przedplecza. Oczy bardzo silnie wystające na boki.
Przedplecze szerokie, na bokach silnie łukowato wypukłe, niezbyt silnie sklepione. Tylne kąty wyciągnięte w niezbyt duże, szerokie i tępe rogi. Powierzchnia przedplecza punktowana i pomarszczona, silniejsza mikrorzeźba znajduje się na nasadowej części przedplecza.
Pokrywy równomiernie owalne, najszersze za połową długości. Na urzeźbienie pokryw składają się delikatne dołeczki i zmarszczki.
Skrzydła błoniaste uwstecznione. Odnóża bieżne, dobrze wykształcone.

Kuropatwę najczęściej obserwujemy gdy żeruje, bądź przemieszcza się idąc. Rzadko kojarzy się te ptaki w locie. Kuropatwa przypomina niedużą kurę, lub perliczkę. Ogon krótki, ciało pękate, szyja krótka. Jej ubarwienie to mieszanka kolorów piaskowych, szarości i brązów. Kolory te bardzo dobrze maskują ptaki w terenie pól i łąk. Jednak, gdy przyjrzymy się kuropatwom z bliska, wówczas zauważymy, ze grzbiet i skrzydła są brązowe, upstrzone czarnymi i białymi kreseczkami. Pierś i boki ciała są popielate. Dodatkowo po bokach ciała zaobserwujemy charakterystyczne dla tego gatunku brązowe pręgi, utworzone z prążków występujących na każdym piórze. Na brzuchu ciemnobrązowa plama na kształt podkowy, u samic może być mniejsza. Podgardle, boki głowy i czoło są pomarańczowe. Cecha ta wyostrza się z wiekiem. Samica podobna do samca. Drobne cechy upierzenia różniące obie płcie, są widoczne tylko z bliska. Młode ogólnie brązowe, pstrokate, w czarne i białe kreseczki. Kuropatwa ma zaokrąglone skrzydła, co widać u ptaka w locie. Dziób u tego gatunku jest krótki, ostry, górna szczęka większa od dolnej i lekko zagięta do dołu. Kolor szary. Nogi beżowe. Dwa razy do roku wymieniana jest szata. Wiosną ze spoczynkowej na lęgową, następnie jesienią z lęgowej na spoczynkową. Zmiany nie są duże i widoczne tylko z bliska i dotyczą plam na głowie samca i samicy.

Muszla bardzo duża, kulista, z wyraźną, stożkowatą skrętką. Barwa muszli jest brązowa z ciemniejszymi, słabo wyraźnymi pasami, zdarzają się także osobniki bez pasów na muszli. Dołek osiowy muszli może być widoczny, ale często jest zasłonięty przez fałd wargi muszli. Warga gruba i dużo jaśniejsza od reszty muszli.
W okolicy wargi muszli u żywego ślimaka widać silnie zgrubiałą część płaszcza z otworem prowadzącym do jamy płucnej. Ciało ślimaka: noga i głowa jasnobrązowe o powierzchni dość chropowatej.

Niewielki, krępy ptak wielkości wróbla, z grubym, silnym dziobem. Cechą charakterystyczną jest rozwidlony ogon, a każda część po złożeniu ogona wydaje się lekko zaokrąglona. Ptak ubarwiony ogólnie oliwkowo. Jednak, kiedy przyjrzymy się dzwońcowi dokładniej zauważymy wyraźnie żółte lusterko na skrzydle, które jest utworzone z tak wybarwionych brzegów zewnętrznych sterówek. Również brzegi zewnętrznych lotek są żółte, ale tylko u podstawy, co powoduje, że ogon wygląda, jakby ubrudzony po bokach żółtą farbą. Samce, które ukończyły rok, mają również żółto wybarwione skrzydełko. U samca dodatkowo policzki i pokrywy skrzydłowe są szare, brzuch oliwkowo-żółty. W okresie lęgowym samiec ma odcień bardziej żółtawy, poza okresem lęgowym kolor oliwkowy upierzenia ciemnieje. Samice są bardziej szare, również elementy żółte upierzenia jest bledsze. Dziób szarozielony, oczy czarne, nogi beżowe. Zimą obie płcie mają pierś i brzuch cętkowane.

Głowa w stosunku do przedplecza stosunkowo mała. Przedplecze w zarysie lekko sercowate, jego tylne kąty delikatnie wyciągnięte na boki. Listewka krawędziowa przedplecza wyraźnie rozszerza się ku tyłowi. Tarczka dobrze widoczna. Pokrywy owalne, dość smukłe, najszersze tuz za środkiem długości.
Powierzchnia głowy i przednia cześć przedplecza gładkie. Tylna część przedplecza pokryta dołeczkami, podobnymi do tych pokrywających powierzchnie pokryw. Urzeźbienie pokryw jest bardzo zmienne, od delikatnego po bardzo silnie i grubo dołeczkowane. Skrzydeł błoniastych brak.