Zwierzęta

Głowa nie tam mała w stosunku do przedplecza. Oczy słabo sklepione, nie wystają mocno na boki.
Przedplecze niewielkie, w zarysie prostokątne. Najszersze w przedniej połowie. Tylne kąty bardzo duże, szerokie i tępe, wystające ku tyłowi. Powierzchnia przedplecza silnie pomarszczona i poryta.
Pokrywy w zarysie gruszkowate, rozszerzające się ku tyłowi. Na urzeźbienie pokryw składają się trzy rzędy dużych, błyszczących dołków. Oprócz tego powierzchnia pokryw pokryta licznymi, podłużnymi bruzdami, bardzo wąskimi i gęsto ustawionymi. Pomiędzy bruzdami leża liczne małe, słabo widoczne dołeczki.
Skrzydła błoniaste zredukowane. Odnóża bieżne dobrze wykształcone.

Głowa w stosunku do przedplecza stosunkowo mała. Przedplecze w zarysie lekko sercowate, jego tylne kąty delikatnie wyciągnięte na boki. Listewka krawędziowa przedplecza wyraźnie rozszerza się ku tyłowi. Tarczka dobrze widoczna. Pokrywy owalne, dość smukłe, najszersze tuz za środkiem długości.
Powierzchnia głowy i przednia cześć przedplecza gładkie. Tylna część przedplecza pokryta dołeczkami, podobnymi do tych pokrywających powierzchnie pokryw. Urzeźbienie pokryw jest bardzo zmienne, od delikatnego po bardzo silnie i grubo dołeczkowane. Skrzydeł błoniastych brak.

Chrząszcz o ciele wysmukłym, cylindrycznym i dość długim. Barwa ciała brunatna do brunatno-czarnej.
Głowa stosunkowo duża. Powierzchnia głowy błyszcząca i mocno, gęsto punktowana. Oczy duże, położone na granicy boku i szczytu głowy. Z przodu oczy są lekko wycięte. Czułka 11-członowe, zakończone dobrze odgraniczona trójczłonową buławką.
Przedplecze ma kształt beczułkowaty, najszersze jest w połowie długości. Jego powierzchnia, podobnie jak na głowie, pokryta jest głębokim i gęstym punktowaniem. W nasadowej części przedplecza znajduje się mały, głęboki dołek.
Tarczka mała, ale dobrze widoczna, w zarysie trójkątna.
Pokrywy wydłużone z dobrze zaznaczonymi barkami. Na powierzchni pokryw zaznaczają się delikatne rzędy z nieregularnie ułożonymi punktami. W części nasadowej pokryw, wzdłuż szwu występują wgłębienia, natomiast przy końcu pokryw szew posiada obrzeżenie.
Skrzydła błoniaste dobrze wykształcone, jest to gatunek dobrze latający.

Najpospolitsza sikora i najbardziej znana. Wielkości prawie wróbla, w Europie jest to największa z sikor. Cechą charakterystyczną tego ptaka jest czarny krawacik, który w różnej wielkości obserwujemy u obu płci. Brzuch jest żółty, grzbiet oliwkowy, skrzydła szare z niebieskim odcieniem i jasno obrzeżonymi lotkami. Przez skrzydło przechodzi dobrze widoczna brudnobiała pręga. Głowa czarna z połyskiem, policzki śnieżnobiałe. Podgardle czarne przechodzące we wspomniany krawacik. U samca sięga on prawie do końca brzucha, rozszerza się do dołu, u samicy krawacik jest węższy i krótszy. Tę cechę widać najlepiej wówczas, gdy możemy oglądać oba ptaki z pary. Widząc osobniki pojedyncze trudno czasem zdecydować po krawaciku jaka to płeć. Podogonie sikory bogatki jest brudnobiałe, sterówki w kolorze lotek, szarawe wpadające w niebieski. Zewnętrzne sterówki białe. Bogatka w okresie zimowym i wiosennym kolory upierzenia ma bardzo widoczne, czapeczka ma wyraźny połysk, kolory kontrastują. Wówczas ptak wygląda bardzo ładnie. Potem piórka nieco szarzeją i bledną. Dziób krótki, ostro zakończony w kolorze czarnym, nogi grafitowe. Młode po wypierzeniu są podobne do dorosłych, lecz nieco bledsze.

Duża głowa, znacznie węższa od przedplecza. Silne żuwaczki, lekko wystające przed głowę. Oczy dość sklepione, wyraźnie wystające na boki. Czułka jedenastoczłonowe, dość długie, sięgające za nasadę pokryw. Urzeźbienie głowy składa się z drobnych i gęsto rozmieszczonych dołeczków w jej tylnej części.
Przedplecze w zarysie sercowate, zwężające się ku tyłowi równomiernie. Jego tylne kąty delikatnie wyciągnięte ku tyłowi. Przednie kąty szeroko zaokrąglone. Na rzeźbę przedplecza składają się zmarszczki i nieregularne zagłębienia. W tylnych katach przedplecza wyraźne, dość głębokie zagłębienia pozbawione połysku.
Tarczka (scutellum) bardzo mała, zazwyczaj zakrywa ja tylny brzeg przedplecza.
Pokrywy szeroko owalne, najszersze tuz za środkiem. Guzy barkowe dobrze zaznaczone. Na rzeźbę pokryw składają się dość głębokie dołki. Są one rozmieszczone liniowo wzdłuż bruzd pokryw. Przestrzenie wypukłe między bruzdami, zwane zagonikami posiadają niewielkie podłużne guzki. Ze względu na brak skrzydeł drugiej pary (błoniastych) i nielotność tego gatunku pokrywy są zrośnięte wzdłuż szwu.
Odnóża z pięcioczłonowymi stopami. W budowie stóp zaznacza się dymorfizm płciowy: samice posiadają wszystkie stopy delikatne i wysmukłe, samce natomiast maja stopy przednich stóp rozszerzone i pokryte gęstymi szczecinkami zwiększającymi powierzchnię przylegania, natomiast stopy 2 i 3 pary odnóży podobnie wykształcone jak u samic.

Duża głowa, znacznie węższa od przedplecza. Silne żuwaczki, lekko wystające przed głowę. Oczy dość sklepione, wyraźnie wystające na boki. Czułka jedenastoczłonowe, dość długie, sięgające za nasadę pokryw. Urzeźbienie głowy potrójne. Przednia część gładka, czoło między oczami grubo, ziarniście dołkowane, natomiast tylna część głowy drobno i gęsto punktowana.. Przedplecze w zarysie szeroko sercowate, znacznie szersze niż dłuższe, zwężające się równomiernie ku tyłowi. Tylne kąty nieznacznie wyciągnięte ku tyłowi. Przednie kąty bardzo szeroko zaokrąglone. Na rzeźbę przedplecza składają się nieregularne zagłębienia i zmarszczki.
Tarczka (scutellum) bardzo mała, zazwyczaj zakrywa ja tylny brzeg przedplecza.
Pokrywy owalne, najszersze tuż za środkiem. Guzy barkowe słabo zaznaczone. Na rzeźbę pokryw składają się nieregularne zmarszczki. Są one rozmieszczone nieregularnie na całej powierzchni obu pokryw. Brak na pokrywach wyraźnie zaznaczonych zagoników i bruzd. Ze względu na brak skrzydeł drugiej pary (błoniastych) i nielotność tego gatunku pokrywy są zrośnięte wzdłuż szwu.
Odnóża z pięcioczłonowymi stopami. W budowie stóp zaznacza się dymorfizm płciowy: samice posiadają wszystkie stopy delikatne i wysmukłe, samce natomiast maja stopy przednich stóp rozszerzone i pokryte gęstymi szczecinkami zwiększającymi powierzchnię przylegania, natomiast stopy 2 i 3 pary odnóży podobnie wykształcone jak u samic.