Zwierzęta

Chrząszcz o ciele szerokim i dość spłaszczanym.
Ubarwiony, podobnie jak inni przedstawiciele tego rodzaju bardzo charakterystycznie, przez co jest łatwy do zauważenia. Głowa, przedplecze, tarczka, czułka i większa część odnóży oraz spód ciała są czarne z metalicznym, często zielono-mosiężnym lub ciemno-mosiężnym połyskiem. Pozostała część ciała: pokrywy i część przydatków gębowych są ceglastoczerwone.
W środowisku naturalnym bardzo rzadko mogą występować formy melanistyczne.
Punktowanie przedplecza dość silne i duże, skupione głownie w dwóch bruzdach po jego bokach. Mikrorzeźbę pokryw tworzy gęste, bezładne i delikatnie nakłute punktowanie.
Dymorfizm płciowy przejawia się w wykształceniu u samców szerszych członów stóp na wszystkich odnóżach. Poza tym samice są zazwyczaj większe i masywniejsze od samców.
Cechą gatunkową w ubarwieniu pozwalająca na odróżnienie od pokrewnej rynnicy topolowej jest brak ciemnej plamki na wierzchołku pokryw.
Najbardziej podobnym gatunkiem do rynnicy wierzbowej jest rynnica osikowa. Jest ona praktycznie identyczna z wyglądu, przez co jest trudniejsza do odróżnienia. Najlepszym sposobem jest zaobserwowanie na jakiej roślinie żywicielskiej był okaz odłowiony, gdyż oba gatunki preferują inne rośliny. Z cech morfologicznych, oba gatunki różnią się niuansami budowy stóp i kształtu przedplecza.

Chrząszcz jak na przedstawiciela rodziny stonkowatych dość duży i szeroki, o ciele równomiernie, ale niezbyt mocno wypukłym.
Bardzo charakterystyczne jest ubarwienie tego gatunku. Głowa, przedplecze, tarczka, czułka i większa część odnóży oraz spód ciała są czarne z metalicznym, często niebieskim połyskiem. Pozostała część ciała: pokrywy, część przydatków gębowych i czasem końcowe partie przednich goleni są czerwone. Cechą gatunkowa w ubarwieniu i pozwalająca na odróżnienie od dwóch pokrewnych gatunków: rynnicy osikowej i wierzbowej jest występowanie u omawianego gatunku ciemnej, zazwyczaj czarnej plamy na wierzchołku pokryw.
W środowisku naturalnym bardzo rzadko mogą występować formy melanistyczne.
Punktowanie przedplecza dość silne i duże, skupione głownie w dwóch bruzdach po jego bokach. Mikrorzeźbę pokryw tworzy gęste, bezładne i głęboko nakłute punktowanie.
Dymorfizm płciowy przejawia się w wykształceniu u samców szerszych członów stóp na wszystkich odnóżach. Poza tym samice są zazwyczaj większe od samców.

Niewielki gatunek chrząszcza. Ciało wysmukłe, wydłużone i delikatnie wypukłe. Barwa podstawowa ciała brunatna, często z lśniącym połyskiem.
Głowa w zarysie trójkątna. Najszersza tuż za oczami. U nasady przewężona tak, że powstaje krótki odcinek nazywany szyją. Na grzbietowej powierzchni głowy znajdują się dwie bruzdy rozdzielające powierzchnię głowy na trzy listewki, z których środkowa jest najszersza. Czułka 11-członowe, poszczególne człony kuliste, jedynie człon ostatni na końcu zaostrzony. Oczy dość duże, nieznacznie wystające z głowy na boki.
Na powierzchni przedplecza znajdują się trzy głęboko zarysowane bruzdy rozdzielające grzbietową powierzchnię przedplecza na cztery listewki. Bruzdy boczne maja niekompletny przebieg – kończą się przed brzegiem przednim przedplecza, natomiast bruzda środkowa przebiega od brzegu przedniego aż po nasadę przedplecza. Dno bruzd jest pomarszczone.
Tarczka bardzo mała, praktycznie niewidoczna.
Pokrywy wydłużone. Na ich urzeźbienie składa się 7 bruzd wypełnionych pojedynczymi rzędami dość dużych punktów oraz wypukłości między bruzdami nazywane listewkami lub zagonikami. Zagoniki: 5 i 7 w tylnej części pokryw tworzą odstający fałd.
Skrzydła błoniaste dobrze wykształcone, jest to gatunek latający.

Ptak o krępej sylwetce i dość długich nogach oraz długich, smukłych palcach. Samiec i samica są jednakowo ubarwione. Wierzch ciała jest łuskowany brązowo-czarno, szyja i pierś są jednolicie szare, natomiast brzuch, a zwłaszcza jego boki są charakterystycznie biało i czarno prążkowane w poprzek. Dziób długi, wąski. Ubarwiony z góry czarno, po bokach czerwono. Głowa po bokach szara, na górze czapeczka w kolorze grzbietu, łącząca się z karkiem. Policzki ciemniejsze. Oko krwisto czerwone. Nogi oliwkowe lub czerwonawe. Ogon krótki, często sterczący do góry. Podogonie białe, przechodzące dołem w żółte z czarnymi elementami. Samica jest nieco mniejsza od samca.
Młode są w kolorach brązu z zachowaniem podziału na łuskowanie i prążki. Na głowie od dzioba pod okiem, aż do szyi mają ciemnobrązową pręgę.

Muszla trójkątna w zarysie. Wierzchołek przesunięty bardzo daleko na przód. Brzeg brzuszny prawie prosty, brzeg grzbietowy dość silnie łukowato wygięty.
Powierzchnia zewnętrzna muszli prawie gładka, a linie przyrostu delikatnie zarysowane.
Na powierzchni wewnętrznej muszli, tuż przy jej wierzchołku znajduje się przegroda apiklana do której są przyczepione mięśnie (zwieracz muszli i przedni wciągacz nogi). Odciski pozostałych mięśni bardzo delikatne.

Malutki ptaszek o krępej sylwetce. Ubarwienie ogólnie jasne, dzięki czemu ptak uwijający się wśród wierzb obsypanych puchem jest praktycznie niewidoczny. Głowa remiza jest popielata
Z charakterystyczną czarną plamą tworzącą „maskę” rozszerzająca się ku tyłowi. Plama ta zaczyna się przy dziobie, pokrywa boki głowy i kończy się prawie na szyi. Spód ciała remiza ma odcień różowawo-popielaty, skrzydła są ciemniejsze w kolorze beżowym tak jak i ogon a plecy rudo-brązowe. Sterówki i lotki mają białe brzegi. Ogon remiza jest dość krótki, stanowi jedną trzecią ciała. Samiec w okresie godowym jest ubarwiony jaskrawiej od samicy. Młode są prawie całe jasnobrązowe.