Dodano: 14 sierpnia 2010
W granicach tego obszaru o powierzchni 22213,78 ha, znalazła się część Zalewu Wiślanego, Mierzeja Wiślana i pas depresyjnego terenu od strony południowej. Do zalewu uchodzi wiele rzek i strumieni, wśród których wymienić należy odnogi Wisły, Elbląg, Baudę i Pasłękę. Są to miejsca płytkie, o słonawej wodzie z szerokim, na kilkaset metrów pasem roślinności szuwarowej. Dobrze rozwinięta jest roślinność zanurzona. Mierzeja Wiślana powstała stosunkowo niedawno, w wyniku działania wód morskich nanoszących materiał pochodzący z abrazji klifów i Wisły niosącej ze swoimi wodami duży ładunek piasku. Występują tu wysokie wały wydmowe o nieregularnych kształtach i stromych zboczach. Największe powierzchnie mierzei zajmują lasy, wśród których znalazły się dąbrowy i bór nadmorski, a w podmokłych zagłębieniach terenu wykształciły się torfowiska przejściowe i wysokie. W podmokłych miejscach występują brzeziny bagienne i olsy.
Do najcenniejszych siedlisk obszaru, wymienionych w Załączniku I należą zalewy i jeziora przymorskie (laguny) (1150), lasy mieszane i bory na wydmach nadmorskich (2180), bory i lasy bagienne (Vaccinio uliginosi-Betuletum pubescentis, Vaccinio uliginosi-Pinetum, Pino mugo-Sphagnetum, Sphagno girgensohnii-Piceetum i brzozowo-sosnowe bagienne lasy borealne) (91D0), ujścia rzek (estuaria) (1130), starorzecza i naturalne eutroficzne zbiorniki wodne ze zbiorowiskami z Nympheion, Potamion (3150), nadmorskie wydmy białe (Elymo-Ammophiletum) (2120), nadmorskie wydmy szare (2130), ziołorośla górskie (Adenostylion alliariae) i ziołorośla nadrzeczne (Convolvuletalia sepium) (6430), łęgi wierzbowe, topolowe, olszowe i jesionowe (Salicetum albo-fragilis, Populetum albae, Alnenion glutinoso-incanae, olsy źródliskowe) (91E0), wilgotne zagłębienia międzywydmowe (2190), pomorski kwaśny las brzozowo-dębowy (Betulo-Quercetum) (9190), inicjalne stadia nadmorskich wydm białych (2110), Niżowe i górskie świeże łąki użytkowane ekstensywnie (Arrhenatherion elatioris) (6510), torfowiska wysokie zdegradowane, lecz zdolne do naturalnej i stymulowanej regeneracji (7120), torfowiska przejściowe i trzęsawiska (7140), żyzne buczyny (Dentario glandulosae-Fagenion, Galio odorati-Fagenion) (9130), zalewane muliste brzegi rzek (3270).
Do najcenniejszych siedlisk obszaru, wymienionych w Załączniku I należą zalewy i jeziora przymorskie (laguny) (1150), lasy mieszane i bory na wydmach nadmorskich (2180), bory i lasy bagienne (Vaccinio uliginosi-Betuletum pubescentis, Vaccinio uliginosi-Pinetum, Pino mugo-Sphagnetum, Sphagno girgensohnii-Piceetum i brzozowo-sosnowe bagienne lasy borealne) (91D0), ujścia rzek (estuaria) (1130), starorzecza i naturalne eutroficzne zbiorniki wodne ze zbiorowiskami z Nympheion, Potamion (3150), nadmorskie wydmy białe (Elymo-Ammophiletum) (2120), nadmorskie wydmy szare (2130), ziołorośla górskie (Adenostylion alliariae) i ziołorośla nadrzeczne (Convolvuletalia sepium) (6430), łęgi wierzbowe, topolowe, olszowe i jesionowe (Salicetum albo-fragilis, Populetum albae, Alnenion glutinoso-incanae, olsy źródliskowe) (91E0), wilgotne zagłębienia międzywydmowe (2190), pomorski kwaśny las brzozowo-dębowy (Betulo-Quercetum) (9190), inicjalne stadia nadmorskich wydm białych (2110), Niżowe i górskie świeże łąki użytkowane ekstensywnie (Arrhenatherion elatioris) (6510), torfowiska wysokie zdegradowane, lecz zdolne do naturalnej i stymulowanej regeneracji (7120), torfowiska przejściowe i trzęsawiska (7140), żyzne buczyny (Dentario glandulosae-Fagenion, Galio odorati-Fagenion) (9130), zalewane muliste brzegi rzek (3270).
Zalew Wiślany i Mierzeja Wiślana (PLH280007), 