Dodano: 12 listopada 2007
Położenie:
Współrzędne centralnego punktu obszaru to: długość geograficzna E 19 31 22, szerokość geograficzna N 53 22 6.
Opis:
Obszar ostoi pokrywa się z granicami rezerwatu „Rzeka Drwęca” wraz z dopływami Dylewką i Grabiczką oraz z ujściowymi fragmentami rzek: Bałcynka, Elżka, Gizela, Iławka, Pobórska Struga i Wel wraz z innymi jej fragmentami nie wchodzącymi w obszar rezerwatu. W granicach znajdują się również 2 jeziora przepływowe, Drwęckie i Ostrowin oraz jedno z trzech znajdujących się w regionie jezior lobeliowych – J. Czarne. Ostoja Dolina Drwęcy obejmuje ponadto 5 m pasy gruntu po obu stronach rzek oraz różnego typu siedliska (lasy łęgowe, łąki ekstensywne itp.) w dolinie rzeki. Obszar ostoi jest szczególnie ważny ze względu na bogatą ichtiofaunę oraz mozaikę siedlisk związanych z doliną rzeki. Drwęca jest jedynym rezerwatem ichtiologicznym na terenie województwa warmińsko-mazurskiego, wraz z dorzeczem objęta jest krajowym programem restytucji ryb wędrownych, natomiast rzeka Wel jest uznana za jeden z głównych cieków będący tarliskiem anadromicznych ryb wędrownych i siedliskiem ryb prądolubnych. W dolinie Drwęcy stwierdza się występowanie 12 rodzajów siedlisk z Załącznika I Dyrektywy Siedliskowej. Związanych jest z nimi wiele rzadkich i podlegających ochronie gatunków fauny. Występuje tu 11 gatunków z Załącznika II Dyrektywy Rady 92/43/EWG, w tym 7 gatunków ryb. Ostoja stanowi również korytarz ekologiczny pomiędzy Pojezierzem Mazurskim a Wisłą
Zagrożenia:
Do największych zagrożeń należy zaliczyć: zmianę stosunków wodnych w wyniku prac melioracyjnych i hydrotechnicznych co prowadzi do degradacji i zmian w siedliskach, zanieczyszczenie wód głównie w wyniku bezpośredniego odprowadzania zanieczyszczeń do rzek, zaniechanie użytkowania rolniczego i zmiana sposobu gospodarowania na użytkach zielonych, intensywna i niekontrolowana turystyka i kłusownictwo.
Inne informacje:
Drwęca jest głównym rezerwuarem wody pitnej dla Torunia. Większość terenu ostoi leży w granicach rezerwatu przyrody „Rzeka Drwęca”, niewielki areał znajduje się na terenie Welskiego Parku Krajobrazowego i Obszaru Chronionego Krajobrazu Dolina Drwęcy.
Typy siedlisk wymienione w Załączniku I
Współrzędne centralnego punktu obszaru to: długość geograficzna E 19 31 22, szerokość geograficzna N 53 22 6.
Opis:
Obszar ostoi pokrywa się z granicami rezerwatu „Rzeka Drwęca” wraz z dopływami Dylewką i Grabiczką oraz z ujściowymi fragmentami rzek: Bałcynka, Elżka, Gizela, Iławka, Pobórska Struga i Wel wraz z innymi jej fragmentami nie wchodzącymi w obszar rezerwatu. W granicach znajdują się również 2 jeziora przepływowe, Drwęckie i Ostrowin oraz jedno z trzech znajdujących się w regionie jezior lobeliowych – J. Czarne. Ostoja Dolina Drwęcy obejmuje ponadto 5 m pasy gruntu po obu stronach rzek oraz różnego typu siedliska (lasy łęgowe, łąki ekstensywne itp.) w dolinie rzeki. Obszar ostoi jest szczególnie ważny ze względu na bogatą ichtiofaunę oraz mozaikę siedlisk związanych z doliną rzeki. Drwęca jest jedynym rezerwatem ichtiologicznym na terenie województwa warmińsko-mazurskiego, wraz z dorzeczem objęta jest krajowym programem restytucji ryb wędrownych, natomiast rzeka Wel jest uznana za jeden z głównych cieków będący tarliskiem anadromicznych ryb wędrownych i siedliskiem ryb prądolubnych. W dolinie Drwęcy stwierdza się występowanie 12 rodzajów siedlisk z Załącznika I Dyrektywy Siedliskowej. Związanych jest z nimi wiele rzadkich i podlegających ochronie gatunków fauny. Występuje tu 11 gatunków z Załącznika II Dyrektywy Rady 92/43/EWG, w tym 7 gatunków ryb. Ostoja stanowi również korytarz ekologiczny pomiędzy Pojezierzem Mazurskim a Wisłą
Zagrożenia:
Do największych zagrożeń należy zaliczyć: zmianę stosunków wodnych w wyniku prac melioracyjnych i hydrotechnicznych co prowadzi do degradacji i zmian w siedliskach, zanieczyszczenie wód głównie w wyniku bezpośredniego odprowadzania zanieczyszczeń do rzek, zaniechanie użytkowania rolniczego i zmiana sposobu gospodarowania na użytkach zielonych, intensywna i niekontrolowana turystyka i kłusownictwo.
Inne informacje:
Drwęca jest głównym rezerwuarem wody pitnej dla Torunia. Większość terenu ostoi leży w granicach rezerwatu przyrody „Rzeka Drwęca”, niewielki areał znajduje się na terenie Welskiego Parku Krajobrazowego i Obszaru Chronionego Krajobrazu Dolina Drwęcy.
Typy siedlisk wymienione w Załączniku I
- Jeziora lobeliowe
- Brzegi lub osuszane dna zbiorników wodnych ze zbiorowiskami z Littorelletea, Isoëto-Nanojuncetea
- Starorzecza i naturalne eutroficzne zbiorniki wodne ze zbiorowiskami z Nympheion, Potamion
- Naturalne, dystroficzne zbiorniki wodne
- Zalewane muliste brzegi rzek
- Ziołorośla górskie (Adenostylion alliariae) i ziołorośla nadrzeczne (Convolvuletalia sepium)
- Niżowe i górskie świeże łąki użytkowane ekstensywnie (Arrhenatherion elatioris)
- Torfowiska przejściowe i trzęsawiska (przeważnie z roślinnością z Scheuchzerio-Caricetea)
- Obniżenia na podłożu torfowym z roślinnością ze związku Rhynchosporion
- Górskie i nizinne torfowiska zasadowe o charakterze młak, turzycowisk i mechowisk
- Grąd środkowoeuropejski i subkontynentalny (Galio-Carpinetum, Tilio-Carpinetum)
- Łęgi wierzbowe, topolowe, olszowe i jesionowe (Salicetum albo-fragilis, Populetum albae, Alnenion glutinoso-incanae, olsy źródliskowe)
A.F.
Dolina Drwęcy, 