Dodano: 0 0000
Rezerwat o nazwie "Piekiełko" utworzono na mocy rozporządzenia Wojewody Warmińsko-Mazurskiego w listopadzie 2001 roku.
Obszar w granicach rezerwatu cechuje się wysokimi walorami przyrodniczymi. Przełomowy odcinek rzeki Wel o znacznym spadku i krętym nurcie ze stromymi zboczami doliny i licznymi bocznymi dolinkami erozyjnymi i źródliskami nadaje temu miejscu podgórski charakter.
O wysokiej wartości szaty roślinnej świadczy występowanie tu 342 gatunków roślin w tym 301 roślin naczyniowych, 19 spośród nich objętych jest ochroną prawną:
Szczególną uwagę zwracają bogate populacje turówki leśnej Hierochloe australis, oleśnika górskiegoLibanoctis montana i Hildenbrandia rivularis.
Zidentyfikowano tu 23 zbiorowiska roślinne (6 leśnych i zaroślowych oraz 17 nieleśnych). Najbardziej typową cechą szaty roślinnej jest obecność zespołu Aceri-Tllietum nazywanego grądem zboczowym lub lasem klonowo-lipowym. Jego fitocenozy skupiają się w najbardziej stromych partiach zboczy doliny Welu. Zespół jest wyjątkowo bogaty w gatunki na południowym zboczy doliny i ma charakter naturalny.
Pod względem geomorfologicznym obiekt położony jest na wysoczyźnie morenowej gdzie z pisaków gliniastych i glin powstały żyzne gleby brunatnoziemne. O wysokich walorach Piekiełka świadczą unikalne w skali makroregionalnej cechy krajobrazu leśno-dolinnego. Najbardziej wartościowymi są jednostki krajobrazowe obejmujące dno rynny subglacjalnej, zbocza rynny polodowcowej i doliny Welu, oraz równiny teras rzecznych, a także dolinki i nisze źródliskowe. Rzeka Wel jest jednym z najważniejszych dopływów Drwęcy, która jest objęta ochroną rezerwatową i chroni tarliska pstrąga, trocie, łososia i certy. Duża część populacji tych gatunków odbywa tarło w górskich odcinkach rzeki Wel, licznie notowany jest tu pstrąg potokowy, napotkać można także lipienia.
Spośród ornitofauny notowany zimą jest tu pluszcz, a regularnie bytuje zimorodek. Na łąkach przylegających do kompleksu leśnego żerują orlik krzykliwy i bocian czarny.
O wartości obiektu może świadczyć cytat z ekspertyzy W. Wysoty:
"Piekiełko cechuje się bardzo wysokimi walorami przyrodniczymi i krajobrazowymi. Stanowi on pod tym względem jeden z najbardziej, jeśli nie najbardziej cennych obiektów przyrodniczo-krajobrazowych na terenie województwa toruńskiego (przypis-obecnie Warmińsko-Mazurskiego) oraz Welskiego Parku Krajobrazowego"
Obszar w granicach rezerwatu cechuje się wysokimi walorami przyrodniczymi. Przełomowy odcinek rzeki Wel o znacznym spadku i krętym nurcie ze stromymi zboczami doliny i licznymi bocznymi dolinkami erozyjnymi i źródliskami nadaje temu miejscu podgórski charakter.
O wysokiej wartości szaty roślinnej świadczy występowanie tu 342 gatunków roślin w tym 301 roślin naczyniowych, 19 spośród nich objętych jest ochroną prawną:
- 9 pod ochroną ścisłą: pluskwica europejska, Cimicifuga europae, wawrzynek wilczełyko Daphne mezerum, kruszczyk szerokolistny Epipactis helleborine, gnieźnik leśny Neottia nidus-avis, storczyk krwisty Dactylorhiza majalis, storczyk krwisty Dactylorhiza incarnata, bluszcz pospolity Hedera helix powężnica Peltigera polydactyla, szmaciak gałęzisty Sparosis crispa.
- 10 gatunków pod ochroną częściową: kopytnik pospolity Asarum europaeum, marzanka wonna Galium odoratum, konwalia majowa Convallaria majalis, kruszyna pospolita Frangula alnus, kocanki piaskowe Helichrysum arenarium, turówka leśna Hierochloe austarlis, paprotka zwyczajna Polypodium vulgare, pierwiosnak lekarsaka Primula veris, porzeczka czarna Ribes nigrum, kalina koralowa Viburnum opulus.
Szczególną uwagę zwracają bogate populacje turówki leśnej Hierochloe australis, oleśnika górskiegoLibanoctis montana i Hildenbrandia rivularis.
Zidentyfikowano tu 23 zbiorowiska roślinne (6 leśnych i zaroślowych oraz 17 nieleśnych). Najbardziej typową cechą szaty roślinnej jest obecność zespołu Aceri-Tllietum nazywanego grądem zboczowym lub lasem klonowo-lipowym. Jego fitocenozy skupiają się w najbardziej stromych partiach zboczy doliny Welu. Zespół jest wyjątkowo bogaty w gatunki na południowym zboczy doliny i ma charakter naturalny.
Pod względem geomorfologicznym obiekt położony jest na wysoczyźnie morenowej gdzie z pisaków gliniastych i glin powstały żyzne gleby brunatnoziemne. O wysokich walorach Piekiełka świadczą unikalne w skali makroregionalnej cechy krajobrazu leśno-dolinnego. Najbardziej wartościowymi są jednostki krajobrazowe obejmujące dno rynny subglacjalnej, zbocza rynny polodowcowej i doliny Welu, oraz równiny teras rzecznych, a także dolinki i nisze źródliskowe. Rzeka Wel jest jednym z najważniejszych dopływów Drwęcy, która jest objęta ochroną rezerwatową i chroni tarliska pstrąga, trocie, łososia i certy. Duża część populacji tych gatunków odbywa tarło w górskich odcinkach rzeki Wel, licznie notowany jest tu pstrąg potokowy, napotkać można także lipienia.
Spośród ornitofauny notowany zimą jest tu pluszcz, a regularnie bytuje zimorodek. Na łąkach przylegających do kompleksu leśnego żerują orlik krzykliwy i bocian czarny.
O wartości obiektu może świadczyć cytat z ekspertyzy W. Wysoty:
"Piekiełko cechuje się bardzo wysokimi walorami przyrodniczymi i krajobrazowymi. Stanowi on pod tym względem jeden z najbardziej, jeśli nie najbardziej cennych obiektów przyrodniczo-krajobrazowych na terenie województwa toruńskiego (przypis-obecnie Warmińsko-Mazurskiego) oraz Welskiego Parku Krajobrazowego"
Piekiełko, 