Dodano: 0 0000
Jest to kompleks mokradeł w dolinie rzeki Wel, ciągnących się od Grabacza do Jeziora Tarczyńskiego. W większości porastają go olsy i łęgi jesionowo-olszowe. Często w warstwie mszystej dominują torfowce i wytwarza się ols torfowcowy. Wokół licznie znajdujących się starorzeczy rzeki Wel wytwarzają się zarośla łozowe. Cały kompleks ma długość około 3 km.
Niezwykle interesujące są bezleśne enklawy, których nie opanowały jeszcze drzewa i krzewy. Jedna z takich enklaw o długości około 800 m ma charakter mszystego, naturalnego torfowiska niskiego, z dominującymi zbiorowiskami mechowiskowymi. Teren jest bardzo grząski i przez to trudno dostępny.
Na szczególną uwagę zasługuje największe w WPK skupienie osobliwości flory torfowiskowej. Zanotowano tu występowanie 24 chronionych gatunków roślin, w tym 18 objętych ochroną ścisłą i 6 ochroną częściową. W większości rosną one w zbiorowisku mechowiskowym z turzycą dzióbkowatą. Dużymi osobliwościami florystycznymi są gatunki z rodziny storczykowatych, do których należą: gółka długoostrogowa, wyblin jednolistny, lipiennik Loesela, storczyk Traunsteinera, storczyk Fuchsa, storczyk plamisty, storczyk krwisty, listera jajowata i kruszczyk błotny.
Szczególnie wartościowe są reliktowe gatunki roślin z wymierającą w Polsce skalnicą torfowiskową, fiołkiem torfowym oraz wielosiłem błękitnym. Spośród reliktowych gatunków mchów rosną tu mszar Paludella squarrosa, tujowiec Helodium blandowii i krzywosz lśniący Tomenthypnum nitens. Zanotowano tu występowanie również innych, rzadko spotykanych gatunków roślin, m.in. turzycę dwupienną, narecznicę grzebieniastą i rutewkę orlikolistną.
Kompleks torfowiskowy Kopaniarze jest najcenniejszym i najlepiej zachowanym torfowiskiem niskim zarówno w skali Parku, jak i sąsiednich regionów. Wymaga więc jak najszybszej ochrony rezerwatowej.
Niezwykle interesujące są bezleśne enklawy, których nie opanowały jeszcze drzewa i krzewy. Jedna z takich enklaw o długości około 800 m ma charakter mszystego, naturalnego torfowiska niskiego, z dominującymi zbiorowiskami mechowiskowymi. Teren jest bardzo grząski i przez to trudno dostępny.
Na szczególną uwagę zasługuje największe w WPK skupienie osobliwości flory torfowiskowej. Zanotowano tu występowanie 24 chronionych gatunków roślin, w tym 18 objętych ochroną ścisłą i 6 ochroną częściową. W większości rosną one w zbiorowisku mechowiskowym z turzycą dzióbkowatą. Dużymi osobliwościami florystycznymi są gatunki z rodziny storczykowatych, do których należą: gółka długoostrogowa, wyblin jednolistny, lipiennik Loesela, storczyk Traunsteinera, storczyk Fuchsa, storczyk plamisty, storczyk krwisty, listera jajowata i kruszczyk błotny.
Szczególnie wartościowe są reliktowe gatunki roślin z wymierającą w Polsce skalnicą torfowiskową, fiołkiem torfowym oraz wielosiłem błękitnym. Spośród reliktowych gatunków mchów rosną tu mszar Paludella squarrosa, tujowiec Helodium blandowii i krzywosz lśniący Tomenthypnum nitens. Zanotowano tu występowanie również innych, rzadko spotykanych gatunków roślin, m.in. turzycę dwupienną, narecznicę grzebieniastą i rutewkę orlikolistną.
Kompleks torfowiskowy Kopaniarze jest najcenniejszym i najlepiej zachowanym torfowiskiem niskim zarówno w skali Parku, jak i sąsiednich regionów. Wymaga więc jak najszybszej ochrony rezerwatowej.
Torfowisko Kopaniarze, 