Dodano: 29 marca 2012
Wieloletnia zielna, kępkowa bylina, która nie wytwarza rozłogów. Początkowo jest jasnozielona, później przebarwia się na kolor żółtozielony. Cechą charakterystyczną jest to, że roślina ta jest bardzo szorstka. Łodyga: ostrokanciasta i szorstka, o zwisającym szczycie. Łodygi są ulistnione wysoko. Liście: mają jasnozielone blaszki, są nagie, płaskie, a na brzegu szorstkie. Są dłuższe od łodygi. Pochwy liściowe pozbawione są sieciowatych włókien. Dolne pochwy mają brunatne zabarwienie. Kwiaty: roślina jednopienna, o rozdzielnopłciowych kwiatach zebranych w kłosach. Na szczycie łodygi znajduje się kłos męski (pręcikowy). Jest on wąskocylindryczny, w kolorze rdzawoczerwonym. Kwiaty męskie mają 3 pręciki. Szypułkowe, skupione, odstające, zwisające kłosy żeńskie (słupkowe) w liczbie 3-6 umieszczone są na łodydze niżej. Są one wałeczkowate i baldaszkowato zbliżone do siebie. Kwiaty żeńskie mają słupek z trzema znamionami, które wychylają się z pęcherzyka. Przysadki kwiatowe są krótsze od pęcherzyków lub podobnej do nich długości, jasnozielone z białym brzegiem, o kształcie jajowatym, ku górze pikowane, wybiegające w bardzo długi, sztyletowaty kolec o szorstkich brzegach. Podsadki kłosów są liściowate, dłuższe od kwiatostanu, najniższa podsadka jest z jasną pochwą. Okres kwitnienia: od maja do czerwca. Owoc: jajowaty, trójkanciasty, brązowy orzeszek otoczony charakterystycznym dla turzyc pęcherzykiem.
Turzyca nibyciborowata, Carex pseudocyperus L. | systematyka | Przynależność fitosocjologiczna: Gatunek charakterystyczny dla zespołu Cicuto- Caricetum pseudocyperi. |
|---|---|
| wygląd | Wieloletnia zielna, kępkowa bylina, która nie wytwarza rozłogów. Początkowo jest jasnozielona, później przebarwia się na kolor żółtozielony. Cechą charakterystyczną jest to, że roślina ta jest bardzo szorstka. Łodyga: ostrokanciasta i szorstka, o zwisającym szczycie. Łodygi są ulistnione wysoko. Liście: mają jasnozielone blaszki, są nagie, płaskie, a na brzegu szorstkie. Są dłuższe od łodygi. Pochwy liściowe pozbawione są sieciowatych włókien. Dolne pochwy mają brunatne zabarwienie. Kwiaty: roślina jednopienna, o rozdzielnopłciowych kwiatach zebranych w kłosach. Na szczycie łodygi znajduje się kłos męski (pręcikowy). Jest on wąskocylindryczny, w kolorze rdzawoczerwonym. Kwiaty męskie mają 3 pręciki. Szypułkowe, skupione, odstające, zwisające kłosy żeńskie (słupkowe) w liczbie 3-6 umieszczone są na łodydze niżej. Są one wałeczkowate i baldaszkowato zbliżone do siebie. Kwiaty żeńskie mają słupek z trzema znamionami, które wychylają się z pęcherzyka. Przysadki kwiatowe są krótsze od pęcherzyków lub podobnej do nich długości, jasnozielone z białym brzegiem, o kształcie jajowatym, ku górze pikowane, wybiegające w bardzo długi, sztyletowaty kolec o szorstkich brzegach. Podsadki kłosów są liściowate, dłuższe od kwiatostanu, najniższa podsadka jest z jasną pochwą. Okres kwitnienia: od maja do czerwca. Owoc: jajowaty, trójkanciasty, brązowy orzeszek otoczony charakterystycznym dla turzyc pęcherzykiem. |
| wymiary | Łodyga o wysokości do 1 m; liście o szerokości 9-13 mm; kłos męski o długości 3-6 cm, kłosy żeńskie o długości 4-5 cm i szerokości do 1 cm; przysadki kwiatowe o długości około 4-7 mm; pęcherzyki o długości 4-6 mm; orzeszek o długości ok. 2 mm i szerokości około 1 mm. |
| występowanie | Występuje dosyć pospolicie na niżu i w niższych położeniach górskich. Porasta brzegi i przybrzeżne, wypłycone partie jezior, starorzeczy, stawów, zbiorników statycznych, doły potorfowiskowe, rowy melioracyjne i torfowiska. |
| rozmnażanie | Generatywnie przez nasiona. Wegetatywnie przez podział kęp. |
| uwagi | U rośliny tej występują owocostany składające się z pęcherzyków. Mają one podłużnie lancetowaty kształt, są połyskujące, żeberkowane, nagie, silnie odstające, później nieco odgięte w dół. Charakteryzują się żółtozielonym zabarwieniem. Dzióbek zwęża się powoli, zakończony jest 2 odchylonymi ząbkami. Brzegi dzióbka są szorstkie. Wykorzystywana jako roślina ozdobna do obsadzania stawów o charakterze naturalistycznym, mokrych łąk oraz oczek wodnych. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
