Dodano: 3 stycznia 2013
Zimotrwała zielna roślina wieloletnia o krótkich kłączach.
Łodyga: prosta, wzniesiona, podnosząca się, naga.
Liście: odzimkowe zebrane są w różyczkę, o odcinkach lancetowatych lub kolistojajowatych. Blaszka liściowa całobrzega lub zatokowoząbkowana. Szczytowy odcinek jest większy od bocznych, o prawie nerkowatym kształcie. Liście łodygowe mają odcinki lancetowate lub równowąskie. Blaszki liściowe są zwykle całobrzegie, niekiedy ząbkowane.
Kwiaty: o barwie bladoliliowej lub białej z odcieniem liliowym. Płatki korony 3-krotnie dłuższe od działek kielicha. Pręciki 2-krotnie dłuższe od płatków korony. Pylniki zabarwione na żółto. Kwiaty zebrane na szczycie łodygi w kwiatostan typu grono.
Okres kwitnienia: od maja do czerwca.
Owoce: skośnie skierowane w górę łuszczyny z dzióbkiem.
Łodyga: prosta, wzniesiona, podnosząca się, naga.
Liście: odzimkowe zebrane są w różyczkę, o odcinkach lancetowatych lub kolistojajowatych. Blaszka liściowa całobrzega lub zatokowoząbkowana. Szczytowy odcinek jest większy od bocznych, o prawie nerkowatym kształcie. Liście łodygowe mają odcinki lancetowate lub równowąskie. Blaszki liściowe są zwykle całobrzegie, niekiedy ząbkowane.
Kwiaty: o barwie bladoliliowej lub białej z odcieniem liliowym. Płatki korony 3-krotnie dłuższe od działek kielicha. Pręciki 2-krotnie dłuższe od płatków korony. Pylniki zabarwione na żółto. Kwiaty zebrane na szczycie łodygi w kwiatostan typu grono.
Okres kwitnienia: od maja do czerwca.
Owoce: skośnie skierowane w górę łuszczyny z dzióbkiem.
Rzeżucha łąkowa, Cardamine pratensis L. | systematyka |
gatunek charakterystyczny dla klasy Molinio-Arrhenatheretea |
|---|---|
| wygląd | Zimotrwała zielna roślina wieloletnia o krótkich kłączach. Łodyga: prosta, wzniesiona, podnosząca się, naga. Liście: odzimkowe zebrane są w różyczkę, o odcinkach lancetowatych lub kolistojajowatych. Blaszka liściowa całobrzega lub zatokowoząbkowana. Szczytowy odcinek jest większy od bocznych, o prawie nerkowatym kształcie. Liście łodygowe mają odcinki lancetowate lub równowąskie. Blaszki liściowe są zwykle całobrzegie, niekiedy ząbkowane. Kwiaty: o barwie bladoliliowej lub białej z odcieniem liliowym. Płatki korony 3-krotnie dłuższe od działek kielicha. Pręciki 2-krotnie dłuższe od płatków korony. Pylniki zabarwione na żółto. Kwiaty zebrane na szczycie łodygi w kwiatostan typu grono. Okres kwitnienia: od maja do czerwca. Owoce: skośnie skierowane w górę łuszczyny z dzióbkiem. |
| wymiary | Pędy o długości 15-30 cm; szypuły kwiatowe o długości 2-4 mm; łuszczyny o długości do 25mm, dzióbki o długości do 1mm. |
| występowanie | Pospolita na całym obszarze Polski. Zasiedla wilgotne łąki, bagna i wilgotne zarośla. |
| rozmnażanie | Generatywnie przez nasiona. Wegetatywnie przez sadzonki liściowe (również w naturze). W hodowli - przez podział wiosną lub jesienią. |
| uwagi | Roślina miododajna. Może być wykorzystywana jako roślina ozdobna. Roślina wskaźnikowa warunków świetlnych - ma małe wymagania odnośnie naturalnego naświetlenia. ROŚLINA LECZNICZA . Pędy są źródłem witamin: A, B1, B2, C, E, K i PP oraz składników mineralnych: żelaza, wapnia, magnezu, fosforu, siarki, chromu i jodu. W osiemnastym wieku rzeżuchę łąkową wykorzystywano w lecznictwie bardzo szeroko bo ze względu na dużą ilość witaminy C była bardzo cennym i przede wszystkim skutecznym lekarstwem na szkorbut. Właściwości: wzmacniające, oczyszczające, powstrzymuje skurcze, pobudza efektywny kaszel. Pędy rzeżuchy wykorzystywane są do produkcji past wybielających i kosmetyków rozjaśniających przebarwienia skóry. ROŚLINA KULINARNA Pędy dodaje się najczęściej surowe do sałatek, surówek, kanapek, twarogu, masła lub ziemniaczanego puree. Zmielone rozłogi można łączyć z majonezowymi sosami i dodawać do delikatnych dań w celu wyostrzenia smaku. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
