Dodano: 0 0000
Barwinek pospolity, Vinca minor L. | występowanie | Barwinek rośnie w lasach liściastych, zaroślach, preferuje podłoże wapienne. Chętnie sadzony jest również w ogródkach, parkach i na cmentarzach. |
|---|---|
| uwagi | Forma ochrony: częściowa. Charakterystyka: Jest to zimozielona krzewinka, tworząca pokrywające ziemię kobierce. Łodygi są bardzo cienkie, pełzające i zakorzeniające się (pędy płonne) lub wzniesione (kwiatowe). Roślina niska, osiąga maksymalnie do dwudziestu centymetrów wysokości. Liście skórzaste, całobrzegie, kształtu eliptycznego, są błyszczące i ciemnozielone, nagie. Kwiaty, o średnicy do 2,5 cm, wyrastają pojedynczo z kątów liści, mają barwę liliowoniebieską. Płatków jest pięć, dołem zrośniętych, szeroko rozpostartych, na końcu uciętych. Kwiaty pojawiają się od marca do maja, czasem do czerwca. Owoc to dwa, połączone u nasady, wąskie mieszki. Warto wiedzieć: Barwinek znany był od dawna jako roślina lecznicza i trująca. Stosowano go jako tak zwane „ziele zębowe” przy bólach zębów. Obecnie wykorzystywany jest w homeopatii przy krwawieniach i ropnych wypryskach skóry, a w medycynie klasycznej (oficjalnej): przy zaburzeniach dopływu krwi – ma właściwości rozkurczowe, obniżające ciśnienie i czyszczące krew. Długi czas wierzono w przesąd głoszący, że barwinek noszony przez ciężarne kobiety zapobiega poronieniu. W dawnych czasach na Litwie pomagał przy kołtunie: przez trzy dni myto włosy naparem z barwinku (który łagodził stany zapalne), a następnie kołtun... ścinano. Stare wierzenia narodów słowiańskich głosiły, że barwinek chroni od złego ducha i czarownic. W końcu XVIII wieku krzewinkę tą spopularyzował pisarz Jean Jacques Rousseau: po jego śmierci wystawiono mu pomnik, u stóp którego zasadzono barwinek. Barwinek jest często hodowany w ogródkach (ochronie podlegają tylko okazy rosnące na stanowiskach naturalnych), a jego odmiany mogą mieć kwiaty o barwie białej, niebieskiej, lawendowej, różowej, fioletowej czy też pstre liście. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
