Zwierzęta

Samiec Skrzydła obu par mają tło brunatnoczarne. Na przednim skrzydle znajdują się dwie czarne plamki przy wierzchołku. Na skrzydle tylnym znajduje się jedna czarna plamka. Ponadto na obu skrzydła przy ich brzegach zewnętrznych znajdują się miodowe rozjaśnienia ciemniejące do nasady skrzydła.
Samica Skrzydła obu par maja tło jak u samca. Na skrzydle przednim znajdują się dwie czarne plamki z biała źrenicą przy krawędzi, dużo większe niż u samca. Skrzydło tylne podobnie ubarwione jak u samca tylko czarna plamka może także posiadać biała źrenicę. Rozjaśnienia na skrzydle przednim u samicy intensywniejsze, zwłaszcza w okolicy plamek.
Spód skrzydeł Na spodzie skrzydła tylnego daje się wyróżnić kilka pól. Nasadowa część skrzydła i środek są barwy pomarańczowej. Część brzegu bocznego ma barwę żółtawą i na niej znajdują się dwie plamki podobnie jak na wierzchu skrzydła. Od brzegu górnego skrzydła na granicy barwy żółtej i pomarańczowej klinowato wchodzi barwa brunatna. Brzegi skrzydeł marmurkowe. Marmurkowanie tworzy barwa brunatna i biała. Spód skrzydła tylnego marmurkowy. Takie ubarwienie spodu skrzydeł powoduje, że siedzący motyl staje się niewidoczny dla drapieżników.

Skalnik semele, Hipparchia semele (L.)

systematyka	Rząd: motyle (Lepidoptera) Podrząd: wędzidełkowce (Heteroneura) Nadrodzina: paziokształtne (Pailionoidea) Rodzina: oczennicowate (Satyridae) Podrodzina: osadniki (Satyrinae) Rodzaj: skalnik (Hipparchia)
wygląd	Samiec Skrzydła obu par mają tło brunatnoczarne. Na przednim skrzydle znajdują się dwie czarne plamki przy wierzchołku. Na skrzydle tylnym znajduje się jedna czarna plamka. Ponadto na obu skrzydła przy ich brzegach zewnętrznych znajdują się miodowe rozjaśnienia ciemniejące do nasady skrzydła. Samica Skrzydła obu par maja tło jak u samca. Na skrzydle przednim znajdują się dwie czarne plamki z biała źrenicą przy krawędzi, dużo większe niż u samca. Skrzydło tylne podobnie ubarwione jak u samca tylko czarna plamka może także posiadać biała źrenicę. Rozjaśnienia na skrzydle przednim u samicy intensywniejsze, zwłaszcza w okolicy plamek. Spód skrzydeł Na spodzie skrzydła tylnego daje się wyróżnić kilka pól. Nasadowa część skrzydła i środek są barwy pomarańczowej. Część brzegu bocznego ma barwę żółtawą i na niej znajdują się dwie plamki podobnie jak na wierzchu skrzydła. Od brzegu górnego skrzydła na granicy barwy żółtej i pomarańczowej klinowato wchodzi barwa brunatna. Brzegi skrzydeł marmurkowe. Marmurkowanie tworzy barwa brunatna i biała. Spód skrzydła tylnego marmurkowy. Takie ubarwienie spodu skrzydeł powoduje, że siedzący motyl staje się niewidoczny dla drapieżników.
występowanie	Gatunek występujący w całym kraju z wyjątkiem wysokich gór, ale spotykany lokalnie. Motyle spotyka się na terenach piaszczystych – wrzosowiskach, suchych borach sosnowych, zrębach.
tryb życia	Motyle dorosłe latają w dzień przy ciepłej pogodzie najczęściej nisko nad ziemią odwiedzając różnorodne kwiaty. Motyl ten nie gardzi także sokiem wyciekającym ze zranionych drzew.
pokarm	Gąsienice odżywiają się liśćmi Festuca ovina i Agropyrum repens.
rozwój	Wczesną wiosną gąsienica budzi się ze snu zimowego i po wyszukaniu rośliny pokarmowej wznawia żerowanie. Żeruje do początków czerwca a następnie udaje się na przepoczwarczenie, które następuje na ziemi lub w kępie rośliny żywicielskiej. Poczwarka spoczywa w kokonie. Pod koniec czerwca wylęgają się dorosłe motyle. Samica składa jaja siedząc na źdźbłach, które spadają na ziemię. Jaja są podłużne, żeberkowane, barwy kremowej. Gąsienice po wylęgu szybko zabierają się za jedzenie. Gąsienica jasnobrunatna. Wzdłuż jej ciała biegną ciemniejsze linie. Ciało gąsienicy jest zakończone widełkowatym wyrostkiem. Gąsienice żerują nocą i po kilku linieniach zapadają w letarg zimowy ukryte w kępie rośliny żywicielskiej lub w ściółce.
piśmiennictwo