Dodano: 0 0000
Brak dymorfizmu płciowego. Samice różnią się od samców jedynie wielkością.
Tło skrzydeł jasnożółte z licznymi ciemnymi przepaskami. Na skrzydle górnym są dwie długie przepaski dochodzące od brzegu górnego do brzegu dolnego, dwie przepaski krótsze docierające od brzegu górnego do połowy długości skrzydła, jedna przepaska bardzo krótka, często zaznaczona tylko w postaci plamki. Ponadto na górnym skrzydle znajduje się przepaska przynasadowa oraz przepaska przy brzegu zewnętrznym skrzydła. Ta druga jest rozdzielona jasną, wąską linią równoległą do brzegu bocznego na dwa fragmenty: jeden przylegający ściśle do brzegu zewnętrznego i drugi klinowaty rozszerzający się ku wierzchołkowi skrzydła.
Skrzydło dolne posiada na wierzchołku bardzo długi ogonek. Na jasnym tle skrzydła znajduje się ciemna, wąska przepaska ciągnąca się przez całą długość skrzydła oraz przepaska zaczynająca się w okolicy nasady skrzydła i biegnąca dalej wzdłuż krawędzi wewnętrznej skrzydła. Brzeg zewnętrzny tylnego skrzydła z ciemna przepaską, na której znajduje się pięć niebieskich, półksiężycowatych plam. Ponadto w niedalekiej odległości od ogonka, przy brzegu zewnętrznym skrzydła znajduje się pomarańczowa plamka z niebieska źrenicą w ciemnej obwódce. Ogonek na ogół cały czarny.
Spód skrzydeł ubarwiony bardzo podobnie do wierzchu.
Tło skrzydeł jasnożółte z licznymi ciemnymi przepaskami. Na skrzydle górnym są dwie długie przepaski dochodzące od brzegu górnego do brzegu dolnego, dwie przepaski krótsze docierające od brzegu górnego do połowy długości skrzydła, jedna przepaska bardzo krótka, często zaznaczona tylko w postaci plamki. Ponadto na górnym skrzydle znajduje się przepaska przynasadowa oraz przepaska przy brzegu zewnętrznym skrzydła. Ta druga jest rozdzielona jasną, wąską linią równoległą do brzegu bocznego na dwa fragmenty: jeden przylegający ściśle do brzegu zewnętrznego i drugi klinowaty rozszerzający się ku wierzchołkowi skrzydła.
Skrzydło dolne posiada na wierzchołku bardzo długi ogonek. Na jasnym tle skrzydła znajduje się ciemna, wąska przepaska ciągnąca się przez całą długość skrzydła oraz przepaska zaczynająca się w okolicy nasady skrzydła i biegnąca dalej wzdłuż krawędzi wewnętrznej skrzydła. Brzeg zewnętrzny tylnego skrzydła z ciemna przepaską, na której znajduje się pięć niebieskich, półksiężycowatych plam. Ponadto w niedalekiej odległości od ogonka, przy brzegu zewnętrznym skrzydła znajduje się pomarańczowa plamka z niebieska źrenicą w ciemnej obwódce. Ogonek na ogół cały czarny.
Spód skrzydeł ubarwiony bardzo podobnie do wierzchu.
Witeź żeglarz, Iphiclides podalirius (L.) | systematyka | Rząd: motyle (Lepidoptera) Podrząd: wędzidełkowce (Heteroneura) Nadrodzina: paziokształtne (Papilonoidea) Rodzina: paziowate (Papilionidae) Podrodzina: pazie (Papilioninae) Rodzaj: witeź (Iphiclides) |
|
|---|---|---|
| wygląd | Brak dymorfizmu płciowego. Samice różnią się od samców jedynie wielkością. Tło skrzydeł jasnożółte z licznymi ciemnymi przepaskami. Na skrzydle górnym są dwie długie przepaski dochodzące od brzegu górnego do brzegu dolnego, dwie przepaski krótsze docierające od brzegu górnego do połowy długości skrzydła, jedna przepaska bardzo krótka, często zaznaczona tylko w postaci plamki. Ponadto na górnym skrzydle znajduje się przepaska przynasadowa oraz przepaska przy brzegu zewnętrznym skrzydła. Ta druga jest rozdzielona jasną, wąską linią równoległą do brzegu bocznego na dwa fragmenty: jeden przylegający ściśle do brzegu zewnętrznego i drugi klinowaty rozszerzający się ku wierzchołkowi skrzydła. Skrzydło dolne posiada na wierzchołku bardzo długi ogonek. Na jasnym tle skrzydła znajduje się ciemna, wąska przepaska ciągnąca się przez całą długość skrzydła oraz przepaska zaczynająca się w okolicy nasady skrzydła i biegnąca dalej wzdłuż krawędzi wewnętrznej skrzydła. Brzeg zewnętrzny tylnego skrzydła z ciemna przepaską, na której znajduje się pięć niebieskich, półksiężycowatych plam. Ponadto w niedalekiej odległości od ogonka, przy brzegu zewnętrznym skrzydła znajduje się pomarańczowa plamka z niebieska źrenicą w ciemnej obwódce. Ogonek na ogół cały czarny. Spód skrzydeł ubarwiony bardzo podobnie do wierzchu. |
|
| występowanie | Gatunek rozsiedlony lokalnie w południowej i północno-wschodniej części kraju. Motyle dorosłe latają na nasłonecznionych skarpach, pagórkach i suchych łąkach, spotykany także na jasnych polanach i w sadach oraz zadrzewieniach śródpolnych. | |
| pokarm | Gąsienice żerują na śliwach (Prunus) i gruszach (Pirus). Na Pojezierzy Mazurskim obserwowano żerowanie tego gatunku na czeremsze amerykańskiej. | |
| ochrona | Gatunek ten jest w Polsce prawnie chroniony. Gatunek umieszczony na Czerwonej Liście Zwierząt z kategorią: umiarkowanie zagrożony (VU). |
|
| rozwój | Motyle dorosłe opuszczają poczwarki na początku maja. Samica składa jaja pojedynczo na liściach roślin żywicielskich. Po kilkunastu dniach z jaj wylęgają się młode, zielone z czarna plamką na grzbiecie gąsieniczki. Po kilku wylinkach gąsienice zmieniają barwę na brudnozieloną i pojawiają się na nich żółte, ukośne smugi. Gąsienice żerują do końca lipca, a następnie udają się na przepoczwarczenie. Ma ono miejsce na gałązkach rośliny żywicielskiej. Poczwarka typu przepasana nicią i barwy ciemnobrunatnej. Wiosna przyszłego roku z poczwarek wychodzą nowe motyle. | |
| uwagi | Motyle bardzo często wykorzystują wznoszące prądy powietrza, dzięki czemu bardzo swobodnie i szybko szybują, rzadko siadając na rośliny.Br>
|
|
| piśmiennictwo |
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej.Komentarze
Brak komentarzy.
