Dodano: 12 listopada 2005
Pospolita. Pojawia się w lecie i w jesieni. Wyrasta z gleby, ale równie dobrym substratem są także martwe gałązki i szczątki roślin. Spotykana w lasach różnego typu i poza nimi. Występuje w gromadzie.
Do rodzaju Tubaria sp. należy 12 gatunków. Są to:
- Tubaria albostipitata
- Tubaria confragosa
- Tubaria conspersa
- Tubaria dispersa
- Tubaria furfuracea
- Tubaria hiemalis
- Tubaria minutalis
- Tubaria pallidispora
- Tubaria praestans
- Tubaria pseudoconspersa
- Tubaria romagnesiana
- Tubaria umbrina
Występuje również pod nazwą: Agaricus conspersus Pers. oraz Naucoria conspersa (Pers.) Alb. & Schwein.
systematyka |
|
---|---|
budowa | Kapelusz w kształcie początkowo półkulisty z wiekiem robi się mało i okrągławo wypukły. Czasem z lekko wzniesionym brzegiem i w centrum może być lekko zagłębiony. Jest niewielkiej średnicy od 8 do 25 mm. Higrofaniczny. W porze wilgotnej młody owocnik ma kapelusz w kolorze jaskrawo – cynamonowo – brązowym. W porze suchej ochrowy i szaroochrowy. Na powierzchni pokryty delikatną pilśnią w kolorze szarobiaławym. U dojrzałych owocników włókienka pilśni pozostają w postaci łuseczek. Pod pilśnią nagi. Blaszki w bardzo młodych owocnikach są zasnute włoskowatą osłoną od brzegu kapelusza do trzonu. Brzeg bardzo słabo, niewyraźnie i rzadko prążkowany z resztkami zwisających niekiedy włókienek. Blaszki w barwie jasnocynamonowobrązowej. Rzadkie i szerokie, różnej długości. Przyrośnięte szeroko i lekko zbiegające. Trzon jest w kolorze jaśniejszym od kapelusza. Długość od 20 do 35 mm i grubość od 1,5 do 3 mm. W kształcie wysmukły, nieregularnie cylindryczny, centralny. Bywa lekko odgięty i zgrubiały u podstawy, gdzie zasnuty jest strzępkami białej w kolorze, wełniastej grzybni. Wewnątrz z kanalikiem. Nagi z nielicznymi łuseczkami. Miąższ koloru białawoochrowobrązowawego. Bardzo cienki i elastyczny. Miękki i soczysty w kapeluszu, włóknisty w trzonie. Niezmienny. W smaku łagodny. W zapachu niewyraźnie grzybowy. Zarodniki w wysypie koloru ochrowobrązowego. W kształcie migdałowate, asymetrycznie jajowate i elipsoidalne. Gładkie i cienkościenne. Wielkość od 6,5 do 10 x od 4,5 do 5,5 µm. W kolorze bladożółtawe. |
uwagi | Niejadalna. W diagnozowaniu mikroskopowym, na uwagę zwraca cecha, silnie wydłużonych cheliocystyd, które są w kształcie cylindryczne, maczugowate i niekiedy nieregularnie powyginane. Gatunki podobne to: trąbka zimowa - Tubaria romagnesiana Arnolds. Inne nazwy to: trąbka nakrapiana, trąbka rozsiana. |
piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.