Dodano: 10 września 2009
Lubi ciepłe stanowiska na stosunkowo suchych łąkach i pastwiskach. Możne też wyrastać na trawiastych skrajach lasów. Owocuje od połowy do końca lata.
Do rodzaju Lepiota należą 54 gatunki. Są to:
- Lepiota adusta
- Lepiota alopochroa
- Lepiota aspera
- Lepiota bickhamensis
- Lepiota boertmannii
- Lepiota boudieri
- Lepiota brunneoincarnata
- Lepiota brunneolilacea
- Lepiota calcarata
- Lepiota calcicola
- Lepiota carinii
- Lepiota castanea
- Lepiota cingulum
- Lepiota clypeolaria
- Lepiota coxheadii
- Lepiota cristata
- Lepiota cystophoroides
- Lepiota echinacea
- Lepiota efibulis
- Lepiota erminea
- Lepiota exstructa
- Lepiota felina
- Lepiota forquignonii
- Lepiota fuscovinacea
- Lepiota grangei
- Lepiota griseovirens
- Lepiota helveola
- Lepiota hymenoderma
- Lepiota hystrix
- Lepiota ignivolvata
- Lepiota jacobi
- Lepiota lilacea
- Lepiota locquinii
- Lepiota magnispora
- Lepiota medullata
- Lepiota mesomorpha
- Lepiota micropholis
- Lepiota nigromarginata
- Lepiota obscura
- Lepiota ochraceofulva
- Lepiota oreadiformis
- Lepiota parvannulata
- Lepiota perplexa
- Lepiota phlyctaenodes
- Lepiota pseudoasperula
- Lepiota pseudolilacea
- Lepiota purpurata
- Lepiota rubella
- Lepiota rufipes
- Lepiota subalba
- Lepiota subgracilis
- Lepiota subincarnata
- Lepiota tomentella
- Lepiota xanthophylla
Występuje pod nazwami: Agaricus ermineus Fr; Lepiota alba (Bres.) Sacc; Lepiota clypeolaria var. alba Bres.
Czubajeczka rzodkiewkowata, Lepiota erminea (Fr.) Gillet 1874 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz jest o średnicy w granicach od 30 do 70 mm. Młody owocnik ma go w kształcie dzwonkowatym. W miarę dojrzewania staje się łukowaty do płasko rozpostartego. W centrum zachowuje tępy garbek. Powierzchnia jest początkowo pilśniowata, pilśniowato- włókienkowata, a miejscami nawet pilśniowato-łuseczkowata. Barwa młodego, dopiero owocującego okazu jest jasnoorzechowa. Szybko jednak staje się biała do kredowobiałej. Garbek jest zazwyczaj w środku jasnoorzechowy do jasnobrązowego. Brzeg kapelusza jest ostry, delikatnie włókienkowaty i poszarpany. Blaszki w barwie białe do kremowych. Szerokie i wolne. Ostrze gładkie do płatkowatego. Trzon może mieć długość od 40 do 70 mm i grubość od 4 do 7 mm. W kształcie jest walcowaty. Przy podstawie może być odgięty i lekko wybrzuszony. Mocno tkwiący w podłożu. Jest wewnątrz pusty, kruchy i łatwo się łamiący. W kolorze jasnobrązowy, pokryty dość gęsto białą pilśnią i włóknistością. Gładki i białawy w barwie nad strefą pierścieniową. Perścień w kolorze biały. Wyraźny, włókniście poszarpany i z czasem zanikający. Miąższ W kolorze biały. Cienki i kruchy. W trzonie włóknisty i sprawia wrażenie wodnistego. Niezmienny. Smak nieprzyjemny. W starszawych okazach słodkawokwaśny. Zapach nieprzyjemny lub bez zapachu. Zarodniki w wysypie białe. Gładkie. Wielkości od 10 do 16 x od 4 do 5,5 µm. W kształcie owalne do cylindrycznieelipsoidalnych, z odgiętym dziobkiem na jednym biegunie. W kolorze bezbarwne. Wewnątrz z dużą kroplą. |
| ochrona | Ujęta na czerwonej liście grzybów wielkoowocnikowych zagrożonych w Polsce ze statusem „Ex”- wymarłe i zaginione. |
| uwagi | Niejadalna. Gatunki podobne to: czubajeczka tarczowata - Lepiota clypeolaria (Bull.) P. Kumm. Ma łuseczkowatą powierzchnię kapelusza. Jest bardziej brązowo zabarwiony i wyrasta w humusie w sąsiedztwie buków, grabów i dębów. W lasach iglastych natomiast można ja spotkać ją na oświetlonych, trawiastych polanach. Inne nazwy to: bedłka gronostajowa, czubajeczka biała, stroszka gronostajowa. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
